Hazırlayan  Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi  corumlu2000@gmail.com

Mahmut Selim GÜRSEL
ZAMA ZİNGO İŞLER
İMDAT! GÖLET'İMİZ TAŞMAK ÜZERE
SİTEMİZDEKİ SEYFALAR

TIBBİ ATIK STERİLİZASYON BİNASI
10 KASIM

KURBAN VE BİZ
INTERNET SAYFALARI TOPLAYICISI DEĞİLİM

HİCRİ YIL VE MİLADİ KUTLAMASI ÇOK YAKIN
DİKKAT ! TEHLİKENİN NERESİNE KADAR GİDİLECEK?
GEL OKUYUCU KÜTÜPHANEYE GEL!
SEÇİM Mİ;GEÇİM Mİ?
BİR e-POSTA VE CEVABI
SESSİZLİK VE ZAMAN

BİSİKLETE BİNELİM!
1 MAYIS KISA TARİHÇESİ

HIZIR- İLYAS (HIDIRELLEZ)
VEFA
OLMAK VEYA OLMAMAK
27 MAYIS 1998
BİRİLERİ; BİRİLERİNE SÖYLERSE
DOST OLMAK; BİR OLMAK VE BERABER OLMAK
TATİLİNİZ GELİNCE ZEHİR OLMASIN

GECE VE GÜNLER GEBE

TURKEY DEĞİL TÜRKİYE

YAZMAK MI YAZMAMAK MI?

BİZ SİZİ TANITIYORUZ, SİZ BURADAN BAŞKASINI TANITMAYINIZ!

YAZSAK NE YAZAR YAZMAZSAK NE YAZAR!

Hacı Alı KAZANCI

İFTİRA VE ÖTESİ

KURBAN BAYRAMI

CUMHUR VE CUMHURİYET

BİR MARUZATIM VAR!

YAŞADIKÇA
HER AYIN 15’i ile 25’İ

GEÇEN YIL

GECİKTİ İSE AF OLA!

SENDEN NE DİLESEM YA HABİBİ!

NASİPSE GELİR HİNT'TEN YEMEN'DEN. NASİP DEĞİLSE NE GELİR ELDEN!

GEÇTİ BOR’UN PAZARI SÜR EŞEĞİN NİĞDEYE (DEDİRTMEYELİM)

75. YIL ÇORUM LİSELER ARASI KOMPOZİSYON YARIŞMASI

NELER OLUYOR ÜLKEMDE!

NEDEN BU GÜNLER HEP BÖYLE BOZUK?

ÜLKEMİZ NEREYE GİDİYOR

ÜLKE KRİZ İÇİNDE Mİ?

KABUK BAĞLAMIŞ YARAYI KAŞIMAK!

LEBLEBİ İMALATI

ÇORUM ANADOLU GAZETESİ

BEKLETİLMEK (!)

BU NE PERHİZ; BU NE LAHANA TURŞUSU (1)

BU NE PERHİZ;BU NE LAHANA TURŞUSU (2)

BU NE PERHİZ;BU NE LAHANA TURŞUSU (3)

HİTİT

GÖZ ZEVKİ

GÖRÜNTÜSÜZ GÖRÜNÜM

KOLAY GELSİN

CUMHURİYET BAYRAMI

ON KASIMLAR

“İLİM İLİM BİLMEKDÜR”

MÜREKKEP YALAMAK

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 01

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

KİTAP ismi  Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

1947  tarihinde babamın subay olarak bulunduğu Erzurum'da bir at arabasında doğum evine giderken doğmuşum. Babam  Eminsu Ali Rıza Gürsel,annem ise Fahriye hanımefendi idi. 

İlkokula İskenderun'da başladım. Ankara' da bitirdim. Ankara Yenimahalle  Ortaokulunun birinci  sömestrsinde  babamın  emekli olmasından dolayı 1960 yılında Çorum'a gelince Atatürk Ortaokuluna devam ettim. Babamın "oku da oğlum ceketimi satar  seni  okuturum" diyerek bana yaptığı nasihatleri ters tepki  yaptı, okumuyorum  diyerek okulu birinci sınıfta bıraktım. Marangoz çırağı olarak Azmi Başar ustanın yanına girdim.  Askere gidene kadar ustanın yanında çalıştım. 1967 tarihin de askerlik dönüşü,Ankara  Emniyet   Müdürlüğüne teknisyen  olarak göreve  başladım.  Ortaokulu dışarıdan 2 yılda bitirdim 1972  tarihinde polis memuru olarak Ankara'da çeşitli şu beler ve kara kollarda çalıştım. 16 Eylül  1973  tarihinde  Selma (Kurşuncu) Hanımefendi ile evlendim. 
1978 yılında ayında naklen Çorum İl Halk Kütüphanesine Memur olarak geçtim.  Dışarıdan  Çorum Ticaret Lisesini iki yılda bitirdim. Kendi kendime Osmanlıca’yı öğrenmeye uğraştım,Hat sanatı ile biraz ilgilendim 150 ye yakın Ser levham var, Çorum Güzel Sanatlar Galerisinde  ve Kütüphane salonlarında bu levhaları sergiledim.  3.  8. 1988 tarihinde İl Halk Kütüphanesi Müdür yardımcılığına atandım. 

1990  tarihinde  kütüphanelerdeki kitapların tasnifi ile ilgili 10 yıllık bir araştırmamı "Alfabetik Onlu Tasnif Fihristi (Dewey)"kitap haline getirip Kültür Bakanlığına sundum.   Kitabımdan Türkiye'deki bütün kütüphanelere  dağıtılmak  üzere 1000 adet satın aldılar. 

1993 yılında Türkiye'deki  bütün kütüphanelerde bulunan " El Yazması "  kitapların Ankara Milli Kütüphanesine  toplanma kararı veren Kültür Bakanlığına karşı Çorumlu  hemşehrilerimi  haber dar ettim, mahalli radyodan ve gazeteler ile parti il Başkanlarını ile  Millet  Vekilimiz  Adnan Türkoğlu ve Belediye Başkanımız rahmetli Turan Kılıççıolu' nun destekleri ile el yazma kitaplarımızın  Çorum' da kalmasını sağladım . Açık öğretim için  üniversite sınavlarına girip kazandım. İkinci sınıfta iken 25 Nisan 1994 tarihinde Tatvan Bitlis'e Müdür olarak tayinim çıktı ,tayin  edildiğim  yere gitmeyerek emekliliğimi istedim. 

İlkokul sıralarında okuyarak pilot olmanın düşlerini kurardım. Bu hayalim gerçekleşmedi.Şu anda emekli  memurum. 
Marangozluk,oymacılık, polis memurluğu,memurluk  ve  idarecilik yaptım. Her çalıştığım meslekte çeşitli önemli olaylar oldu ise de son çalıştığım kurumda  bence  en  önemli bir hatıramı anlatmak istiyorum:Kütüphanedeki çalışmalarım  ve " El  Yazması Kitaplar"ın Çorum'da kalması  için  verdiğim  çabalar  neticesinde  Bitlis Tatvan’a tayin edilme olayım beni çok yıktı. Fakat bu  üzüntümün  boş olduğunu  zamanla  gördüm. Rabb’imin  izni  ile Hacca gitmek nasip oldu,iki kitap daha yayımladım ve elinizde bulunan bu derginin çıkmasına vesile oldum. Mesleklerin  insanlara sağladığı maddi avantaj olarak,evinizi geçindirecek,namerde muhtaç  etmeyecek  avantajından  başka,manevi olarak;sizin yaptığınız işlerle ilgili karşılaştığınız problemleri değerlendirirseniz avantajların neler olabileceğini hayat okulundan  öğrenmiş  oldum. 

Yazı yazmaya beni  kimse  teşvik  etmedi   Kütüphane için hazırladığım  kitap beni  yazmaya teşvik etti. Yazılarım mahalli basında yayımlandı. Yazılarımdan dolayı bir ödül almadım;fakat kitapları ve bu dergi benim için en büyük ödüldür. 

Gürsel Yayınevi 27 Mayıs 1998 tarihinde Çorum'da kuruldu. ISBN si kendinde olan kitapları aşağıda tanıtılmaktadır. Talep ettiğiniz kitaplar için bilgiyi de corumlu 2000@gmail.com   adresimize isteyiniz!

İdealim: Çorum'a  tam teşekküllü bilgisayar ortamında bir kütüphane kazandırmaktır. Bu idealim yüzünden tayinim çıktı. Yayımlanmış çalışmam KİTAP VE CD ile SİTELERİM bulunmaktadır.  

BİR ÖNCEKİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

BİR SONRA Kİ Sayfaya dönmek için tıklayınız

 02

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 04 KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

RESİMLER ALTTA

Resim1  Dumanların yükseldiği çöp yığınını altında yazımızda bahsi geçen yol gözükmekte

Resim2 Yukarıdaki resmin bir başka açıdan görünüşü

Resim3  Çöplerlerin kapattığı ve gölet'e kıyı olan iki tarafındı otlar olan sert alan daha önceki yılda geldiğim ve arabamla indiğim ÇORUM'UN YENİ GÖLET'İ HEPİMİZE HAYIRLI OLSUN yazımızı yazdığımız yol olsa gerek

Resim4 Sıvı atıkların yüzü sahi olarak çöp yığınından rüzgar etkisi ile gelen kağıt ve yüzebilen atıklarla kaplanmış

Resim5 Burada sıvı atıkların üzeri biraz olsun katı atıklardan soyutlanmış durumda.

Resim6-7 Burası da gölet bitimine yakın bölüm ve yola kotun birkaç metre kaldığı intibakını verse de attaki resim gölet'in en uçtan ve arabadan inmeden çektiği son bölüm olduğu karşıdaki yığından anlaşılmaktadır.

Resim8 Burası da gölet çevresinde devam eden yoldan çekilmiş bir resim

SİTEMİZDEKİ SAYFALARIMIZ!

           Bilmiyorum hiç ilginizi çekip aylık istatistik sayfalarınızı incelediniz mi?

           Belki sayfanızı açılış sayfası yapmak isterseniz diye sayfanızda bulunan açılış sayfası yapı bir sefer tıkladığınızda bilgisayarınıza ilk girdiğinizde sizin sayfanız açılacaktır. Burada hepimizin kullandığı arama motoru bu sebeple sizlere hazırladım ve GOOGLE arama motoru adapte ettim.

          Çok yeni olarak sizlerin sayfalarına siteler topluluğu olan AÇIK KAPI (Portal) ımızda sizlerin yazılarının yayınlandığı sayfaları kaç okuyucumuz izlediğini gördünüz mü?

Aşağıda görüldüğü gibi; Kendi sayfalarımıza kaç tekil kişinin girdiğini görmektesiniz. Bu girenler sizden kaç sayfa olarak sizin yazınıza gittiğini ve kaç dosya olarak size ait bilgileri incelediğini görmektesiniz.      

         Size ait sayfanın bir aylık istatistik hitide burada bulunmaktadır. Sayfanızı daha detaylı incelemek isterseniz  tıklayarak kendi adınızın bulunduğu OCAK ayı istatistiğindeki binginizi tıklayarak istatistiğinizden detaylı sayfalara ve günlük istatistiklerinizi de inceleyebilirsiniz.

Buradan bütün ziyaretçilerimize de teşekkür etmeyi bir borç biliyorum. Açık kapımıza toplam Ocak ayında 25.774 tekil ziyaretçi girmiş ve 120,518 dosya incelenmiştir.

 07 KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 10 KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

13 KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 14 KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 16 KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

DİKKAT ! TEHLİKENİN NERESİNE KADAR GİDİLECEK?

Biraz  Çorum'da ne var,ne  yok diye yerel bir kanalını açtım. 

Çorum  Değişim Projesi bilgilendirme toplantısı. Anlatılanları dinleyince tüylerim  diken diken  oldu. Ya ne diyeceksiniz? 

Sevgili  Sayın   Prof.  Hocamın tek muhalif olan  matbaacı arkadaşımızın ne demek  istediğini anlar gibi olduğunu söylemesine. 

Konu: Çorum'un  kültür varlığı olarak tescil edilmiş olan bir bölümü. Anlatan : Diksiyonu çok düzgün ve ödevine  oldukça iyi çalışmış,teklemeden konuşan bir hatip. Anlatımı gayet mantıklı görünüyor. 20-25 dinleyici. Hiç çıt yok. Konuşmacı tezini anlatıyor. Yerine otururken Sorusu  olan var mı ? Diye sorunca sadece   bizim haklı  her konuya itiraz eden Sayın Nizamettin Oktay'ımız:

-... Bu çalışmalar için belirlenen   sınır nereden,ne reye kadar ?

Başlama  noktalar, itiş noktaları neresi...  diye sorunca.  Konuşmacı bir şeyler geveliyor. Nizamettin tekrarlıyor sorusunu.  Bu   sefer  Sayın Başkanımız cevap veriyor. 

Sonra Rüstem baba sarı levhalarla ilgili başkana soru yönetiyor.

Başkan cevaplıyor.  Şimdi  gelelim konunun özetine: Belediyemiz mantıklı gözüken bir proje için kollarını  sıvamış.  Bir bilene danışmış, proje istemiş. Acaba bu ön proje için ne kadar ücret vermiş ? 

35  dönümlük şehir merkezinin altı seçilmiş. Acaba; bu alanın üstünü düzenlemek  yerine  niçin altını seçmiş ? Bu alanın altında neler  var acaba ? Neler yok ki.  Bu  belirlenen  alanın  altında bir tarih yatıyor.  Bir  kent yatıyor. Tarih kokan büyük bir hazine yatıyor. 

Neden  buraya  ÇÖPLÜK denilmiş acaba belediye   bunu  araştırdı mı ? Hiç zannetmem. Bence bu fikirlerinden vazgeçmeleri  için gereken bir iki başlık sizle re ileteyim. 

Birincisi:Burası NİKONYA şehrinin bulunduğu  yer olabilir mi. Uzun süre Çorum'u fetih eden  atalarımız bu yıkıntıları çöplük  olarak kullanmış olamazlar mı ? Buralar ve  eski Karakeçili mahallesi bir önceki medeniyetin yıkıldığı alan olup olmadığı biliniyor mu ? 

İkincisi: 1 Temmuz 1940 Tarihli 24. Sayı Çorumlu Dergisinin normal sayfa 2. genel sayfa 725 şi bir güzel okumaları ve yine aynı derginin 25. Sayısında yayımlanan  "MTA TAG Direktörlüğü Tusik Raporu No:1057 Çorum Havalisinin Jeolojik ek sizi"ni  bir güzel inceleyiversinler. 

İkinci  bilgiyi bulamazlarsa;  yayımladığım Çorumlu   2000 dergisi 7 sayı 28 numaraya bakı versinler.  Ya da ; 8. Sayı 27.  Sayfada  bu  rapor hakkında   yazan  Sayın 

Hocam Oğuz Leblebicioğlu'nun yazısını bir inceleyiversinler. 

Bence bu iş biraz cıvık. Neden mi? Çünkü bu projenin yapılacağı alan oynak toprak yani alüvyon yatağı. Altında Ankara gibi  taban  kayası yok. Biliyoruz ki; bizim il merkezimizin yerleşim  alanı taban suyu bol bir yer.  Bu topraklar  bence yer altında bir katlı derinliği   kaldırabilir  fakat 35 dönümlük bir alanı  ve  hele hele,2 kat olan bu projeyi kaldıramaz. 

Gerekçeleri gayet açık. Bir kere bu alanı şu anda  bile beş dakikalık ufak sağanak yağmurlarda bile caddelerimizden dereler  gibi akan sular acaba nerelere akar. Nereler dolar ?  İşte  sizin projenizde Çorum'da bu  akıntıyı verecek ne bir eğilimli arazi var,nede  bu suları pompalayacak  bol  enerjimiz var. Yoksa burayı bitirdiğiniz   gün  yağan  şiddetli  bir yağmurla doldurarak  yüzme havuzu filan mı yapacaksınız ?  O  da  olamaz,koca Çorum'da   bu derinlikteki  bir  havuzda  yüzebilecek kaç hemşehrimiz var ? Belki de: Bir efsanevi söylenişte geçen;   "...yelden;Çorum selden batacak."  Denilen sözler sizin eserinizle  gerçekleşecektir.  Orayı yaptığınızı  var sayalım.   Şiddetli bir yağmur yağınca ne olacak acaba ? Olacağı malum.  Otopark,dükkanlar ve Allah C.C. korusun orada  yüzleri bulan dükkanlarda çalışanlar ile, yağmurdan  kaçmak için oraya doluşan binlerce Çorumluya mezar olacak. Bakın ; kendinizde söylüyorsunuz. Uydu kent. İstimlak ederek bir sürü güzel tarım arazisini,mesken yeri olarak alıp Çorum'a büyük bir kötülük yaptınız Bari oralarda bu projeyi yer üstünde yapıverin.    Yok olmaz diyorsunuz. Ben zor olanı seçtim.  Bence siz ; zor olanı değil,rant olanı seçtiniz. 

Yine de  size  5. Sayı  15. Sayfada kolay rantlı ve müteahhit ve istimlâke bile gerek  olmayan  bir teklifim vardı bir zahmet onu okuyuveriniz. Tek katlı olan önerimiz, şehrimizin tarihi dokusunu da zedelememektedir.

Sizin projeniz bence birilerine, proje karşılığı biraz   para vermek. Yada  bu proje ışığı altında “definecilik” yapmak. 

Son  olarak;  Alah’u  Teala  bir daha Türkiye’mizi  eleme  boğan depremle bizleri imtahan etmesin. Bu proje ile deprem bölgesi olan ilimizin gerçeklerini göz önüne  alınması gerekir. Kolay rant uğruna  ilimizi   büyük bir felakete sürükleyecek olan  bu  projenin   belki getirebileceği birkaç milyon dolar için, Çorumluları lütfen tehlikeye atmayınız. 

Saygılarımla.

 17 KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

  19 KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

  20 KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 24KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

SESSİZLİK VE ZAMAN

            Bende önceki bir zaman diliminin tılsımlı havanın esmesi ile meydana gelen bir tutkunun yazılmasının zamanı gelmiş olduğunu anlamış gibiyim.

Birinci yılını doldurduğum memuriyet hayatımda bizleri bekleyen büyük tehlikelerin neler olduğunun bilinci ile zamanımı geçirmekte ve kendi planımın doğrultusunda hayatımın yönünü vermeye çalışmaktaydım.

            Her hafta gittiğim Çorum’a gelince her zamanki gibi anne ve babamın baskılarının olacağını biliyor, onları bir bahane ile yine atlatacağımın bilinci ile otobüsün Çorum’a girdiği anda saat 22’yi gösteriyordu gayet iyi hatırlıyorum.

            Çorum otobüs garajı o yıllarda Çorum’un dışı sayılacak bir alana yeni yapılmakta idi. Otobüsler garaja girmeyip saat kulesi civarında yolcularını indirme geleneğini halen sürdürmekte idiler. Her ne hikmetse o gün otobüs eski garajların bulunduğu yere gelmiş ve yolcuları burada indirmişti. Durakta bulunan tek taksiye işaret ettim. Geldi ve bindim. Şoför her nedense hareket etmekte acele etmiyordu. Ben alışkanlığım üzerine şoförün yanındaki koltuğa oturmuştum. Aynı otobüste birlikte Ankara’dan geldiğimiz benim yaşımda iki çiftte taksinin arka kısmına binmişlerdi. Taksici hayatından memnun bana dönerek:

            -Birader ne tarafa gideceğiz? Diye sordu. Ben:

            -Arkadaşları bırakalım, ben sonra inerim. Dedim. Fort taksi homurdanarak yerinden kalktı. Taksi şimdiki hükümet konağının bulunduğu bir yere doğru yol aldı ve vilayetin arkasında bir evin önünde durdu. Taksi içindeki çift paralarını verip indiler. Taksinin çok yüksek bir fiyat talep ettiğini görünce inen çiftin erkek olanına:

            -Bir dakika bekler misiniz? Diye seslendim. Adam durdu taksiye geri döndü. Şoföre:

            -Arkadaştan fazla para aldınız. Aldığın o paranın dörtte üçünü geri ver dedim. Şoför de bizimle aynı yaşlarda olduğundan araçtan inenle beni, birbirini tanıyor diye düşünmüş olsa ki aldığı paranın dörtte üçünü geri verdi.  Adamcağız şükran sesleri çıkartırken ben şoföre:

            - Karakeçili Camiinin yanına gideceğim dedim. Albayrak sokağı aralığından taksiyi döndürerek ilk dönemeçte durdu. Levyeyi eline alarak:

            -İn bakalım yakışıklı. Sen benim nafakamı nasıl geri verdirirsin? Ben sizi birlikte sandım diye dayılandı. Ben gayet sakin:

            -Burası yeri değil. Bu saatte uyuyanları rahatsız etmeyelim. İstersen arabanı tenha bir yere çek. Diye tepki verince biraz duraksadı, araca bindi. Tir tir titremesi halen üzerinde idi. Ben istifimi bozmadan. Aşçıların orada ineceğim dedim. Taksi hareket etti yüz metre sonra durdu. Şoförün titremesi geçmiş, benim sakin halim onu korkutmuş ve ürkekleştirmişti. Araçtan indim. Şoför tarafına geçtim ve diğer yolcudan benim ikazım üzerine aldığı para kadar para uzattım.

            -Bak ahbap. Sen evli misin? Diye sordum. Şoför cevap verdi.

            -Evet. Üç çocuğum var. Diyince ben:

            -Haram para ile mi çocuklarını doyuruyorsun. Diye serteldim. Levyeyi kaptığı ile kapıyı açtığı bir oldu. İndiğine pişman olduğunu pantolonunu ıslattığından anlamıştım. Benim beylik tabancam saldırgan şoförüm burnuna dayanmıştı. Şoföre:

            -Hem haram kazanıyorsun, hem de adam mı dövmeye kalkıyorsun. Dedim. Cevap verecek mecali olmayan şoföre:

            -Dua et üç çocuğuna ve eşine. Seni karakola götürür, fahiş para alıyor, birde levye ile adam dövmeye yelteniyor diye içeri attırırdım. Bir daha böyle olmasın dedim. Şoför pelte gibi aracına bindi. Kontağı çevirmeye mecali kalmamıştı. Ben eve girdim.

            Aradan üç ay geçti, tesadüf Samsun arabası ile tekrar Çorum’a geldiğimde durakta bulunan tek araca el kaldırdım. Araç geldi. Yine aynı şofördü. Bana:

            Merhaba birader. Evinize müşteri geldikçe uğradım. Seni sordum. validen O Ankara’da çalışıyor dedi. Bir gün yine taksine biner oğlum dedi. İşte yine karşılaştık. Sana minnet ve teşekkür borcumu sunmak istiyorum. Senle karşılaştığımız güne kadar arabanın hiç eksiği, gediği bitmiyordu. Sen beni uyardın. Evlatlarına haram yedirme dedin. Senden sonra sabaha kadar durakta düşündüm. Sana hak verdim. Bir daha kimseden hak etmediğim ücreti istemedim. O adamla senin verdiğin para bir bereketlendi ki. Arabam o günden bu güne arızalanmadı. Hiçbir masrafta çıkmadı. Daha önce hiç olmadık masraflarla kazancımı bitiriyor bazen eve ekmek bile götüremiyordum. Dedi. Ben cevap veremedim. Beni eve bıraktı. Ücretini verdim.

            -Bereket versin birader. Dedi. Bende:

            -Bereketini bul dedim. Bir gerçek veya hikaye olarak okuyabilirsiniz.

 

 26KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 27KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 28KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 29KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 30KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 31KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

  32KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 33KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 36KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 42KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 44KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 45KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 47KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİZ SİZİ TANITIYORUZ, SİZ BURADAN BAŞKASINI TANITMAYINIZ!

            Dergilerimizde sizlerin fikirleri ve yazıları ile meydana gelen topluluğumuzda; sizlerin dergine inmeyen ve üçüncü şahıslarla hem kendinizi hem de yayınevimizi karşı karşıya getirecek fikri çalışmalarınızı elemek ve yazar ve yayınlayan için hukuki girişimlerden kaçınılması için yazılarınızda kesme, kırpma, kısaltma gibi kısaca (sansür) yaptığımın farkındasınızdır.

            Neden bunlara gerek duymaktayım?

            Bildiğiniz gibi Fikir Sanat Eserleri Kanunu yazarı bağladığı gibi yayıncıyı da müteselsilsen (birlikte) yargılamaktadır.

            Buraya yazanların ve ben yayıncı olarak birer “Donkişotluk” yaparak fikirlerimizi dergilerimizden okutmaktayız. Yaptığımız iş kurbağayı ürkütmesin ve bizleri mahkeme mahkeme süründürmesin diyerekten sansür uygulamasını yapmaktayım.

            Neler yazılarımızda batar:

            1- Mahmut şöyle yazmış buna katılıyorum. Burada Mahmut’un yazdığını kopyalayıp yapıştırmak ile Mahmut’a katıldığını bildirme sizi Mahmut’un Fikiri çalışmasını sizin yayınlamanıza imkan vermez. Mahmut yayınlayana da yazana da telif ücreti talebi ile tazminat davası açabilir.

            2- Yazınızda Mahmut’un bir kitabını tanıtıyorsunuz. Masum ve o yazara karşı yapılmış bir jest karşı taraf olan Mahmut’u acaba memnun edecek mi? Belki etmeyecek. O zaman Mahmut fikri eseri hakkında olumlu veya olumsuz çalışmasını yayınlayan ve yazan hakkında tazminat ve eseri hakkında içinden alıntılardan dolayı da telif hakkı isteyebilir.

            3- Yazınızda Mahmut’un dini görüşleri ile ilgili bir yanlışlık gördünüz ve bunu yazınızda kopyalayarak yayınladınız tenkit veya övgünüzü yaptınız. Yine yukarıdaki sakıncaları muhatap olabilirsiniz.

            4- Bir partinin aleni yaptığı bir eylem, bir icraat için partinin ismi veya o partinin vekili ile ilgili alıntılar da yine telif eserleri kapsamına girmektedir.

            5- Sizin dini görüşünüz veya siyasi görüşünüze Mahmut ile çakışırsa Mahmut sizin yazdığınıza fikir eserleri kanunu gereği Tekzip hakkı doğar ki yazınızı tekrar tekzipli yayınlama mecburiyeti de yayıncı olarak bana düşer.

            6- Falancanın çalışması çıkmıştır. Siz o çalışmaya sahipsinizdir, satın almışınızdır. O çalışmayı tanıtmak için lütfen bana yazı olarak göndermeyiniz. Be tanıttığını kitabı görmemişimdir, sizin tanıttığınız bölümleri beğenmemişimdir. Kitabını veya çalışması tanıtacak Fert bizzat dergilerimize kendisi yazsın. Biz değerlendirelim değer bulursak yayınlayalım.

            7- Yanlış anlaşılan bir konuyu da buradan tekrarlayayım. Bir firma tanıtımı için o firma ile yazarımız mülakat, röportaj gibi çalışmalar yapabilir. Sanal dergilerimize yazı veren yazarlarımıza telif veremiyorum. Bu açığı kapatmak gerekçesi ile  belirttiğim nemayı siz vermiş olarak kabul edilmektesiniz. Bu ortaklık çerçevesi ile yapılacak tanıtımlardan alacağınız %33 dışındaki meblağı katkı olarak yollamanız gerekmektedir. Bu bölümde yanlış anlamalara son vermek için şunu da belirtiyi ki İLLA Kİ SİZDE PARALI röportaj yapma mecburiyetiniz yoktur. Bu bir bakıma hepimizin eş, dost ve diğer tanıdıkları yahu bizi de tanıtı ver dileklerine de bir nevi sigortanız olarak sizlere bilgi verilmektedir.

            8-  iş arayan okuyucularımız ve tanıtım firmaları için yapılan teklif olarak sitemizde bulunmaktadır.

            Bu nedenler ve buna benzer nedenlerle gelen pek çok yazıyı yayınlayamamaktayım. Tazminat parası ve mahkeme kapılarında zaman kaybı benim çalışmalarıma zarar verir. Bu nedenler ışığı altında sizlerinde çalışmalarınızda örneklemeye çalıştığım gerekçeleri dikkate almanızı rica eder, kaleminiz (klavyeniz) e güç ve kuvvet dilerim.

 50KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

YAZSAK NE YAZAR YAZMAZSAK NE YAZAR!

            Yazan yazıyor.

Okuyoruz.

Aklımızın aldığını, desteklediğimizi kopyalayarak alıp kullanıyoruz.

            Bu yazıyı yazısında kopyalayarak yazan için ne kadar doğru?

            Bir yazıyı alıp kopyalayarak altına: Falanın filan kitabı sayfa bilmem ne, Ya da Filan yazarın fişkan sitesi yazmakla ne kadar doğru iş yapıyoruz?

            Bunlar bence yazan kişinin yazdığını alıp pardon “çalıp” ismini kullanarak kullanmak değil midir?

            Evet. Bu hırsızlığın daniskasıdır.

            Yazarlık değil aşırmacılıktan başka bir şey değildir.

            Yazsak ne yazar, yazmazsak ne yazar!

            Yazmaksak daha iye değil mi?

            İrdelersek:

            Kaynak olarak aldığımız satırlar, paragraflar, bölümler ne kadar yazıyı hazırlayan yazarın hakkını gasp etmek ve onun çalışmasını izinli veya izinsiz kendi yazınızda referans olarak göstermeniz için acaba o kişinin içtenlikle de olsa verdiği hakkını kendinizin yazısı gibi kullanılmasını ben anlayamıyorum.

            Peki! Şimdi ne yazalım?

            Yazmak birikim işidir. Birikiminiz varsa yazarsınız.

Birikiminiz yoksa falancanın yazısını çalışmanıza yapıştırır ve yazdım diyerek yayınlar veya yayınlatırsınız.

            Öğrendiklerinizi yazarak yayınlatınız. İlla ki filan kaynak demeyiniz. Sizi okuyan sizin o konu hakkındaki bilginizi ölçmek yada o bilgiyi öğrenmek için okuduğunu bilmemiz çok önemlidir. Okuyan zaten gazete ve TV den öğreneceklerini öğrenmektedir. Bizlerin o bilgilerde eksiklik veya yanlışlıklar varsa onları okuyanlarımıza kendi birikimimizle anlatarak onun ilgisini çekmemiz gerekmektedir.

            Diyorum ve talep ediyorum ki dergimizde yazılarınızın yayınlanmama sebebinin en büyük etkenliği budur.

            Kendi birikimlerinizi yazın ve yollayın.

            Güncel veya haftası kutlanacak ve bazıları 52 haftaya sığmayan önemli günlerimizi anlatırken bilgisayarımızın arama motorundaki bilgileri değil; bizlere düşünmeyi, fikir yürütmeyi ve bütün fiillerimizi yaptıran beynimizdekini yazalım lütfen.

            Dergimiz “DERLEME”, “AKTARMA” dergisi değildir.

            Adı üzerinde FİKİR DERGİSİ

 55KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 57KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

  58KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 59  KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

CUMHUR VE CUMHURİYET

            CUMHUR sözlük anlamı:: (Arapça kelime olup çoğulu Cemahir’dir);  Halk, Ahali. Kalabalık, Başıboş Kalabalık. Erkek İsmi.

            Cumhuriyetin karşılığı, ulusun kendi kendisini yönetmesi anlamına gelir. Bu yönetim şeklinde iki unsur bulunmaktadır. İdare edenler ve idare edilenler. Bu iki unsuru teşkil edenlerin en önemli özelliklerin başında dürüstlük ve namuslu olması gereklidir ve Cumhuriyet Rejimin demokrasi platformuna oturtulması şarttır.

Cumhuriyet Ulus ve Vatan sevgisi ve bağlılığı olan idare edenler ve idare edilenlerce bulunması ve en önemli bir bağlılık ile birlikte hukuka saygı ve tarafsız adaleti de beklemeleri gerekerek yaşamaları gerekmektedir.

Cumhuriyet idaresinin en önemli hayat veren demokrasi olarak gözükür.  Cumhuriyet idaresi sistemin demokrasi ile olan ilişkisi çok önemli bir ikili olarak karşımıza çıkar.  Ülke idaresinin iç ve dış tehlikelere karşı cumhuriyet sert ve katı bir şekilde ama demokrasinin gerekleri ile korur. Bunun dışına çıkılmasında cumhuriyet ile demokrasi arasında kopukluklar ve ayrılıklar başlayabilir. Ülkenin idarecileri bu ayrımcılık ve kopuklukları önlemekle görevlidirler. Cumhuriyet ile demokrasi idaresinde özgürlükleri kullanmada hiç kimse veya kuruluşun sınırsız hak kullanma hukuku bulunamaz. Kanunların verdiği yasama yetkisi ile özel ve tüzel haklara belirli çerçeveler içerisinde kullanılırlar.

Ülkemiz 23 Nisan 1920 Tarihinde kurulan Türkiye Büyük Millet Meclisi Türkiye’nin idaresi için uygun bir devlet şeklini bulması gerekli hale gelmiştir. 1 Nisan 1923 tarihinde yenilenen seçim sonunda Lozan Antlaşması ve Türk Ordusunun İstanbul’a girmesinden Türkiye’nin Vatan sınırları gerçeğe yakın bir hal almıştır.  25 Ekim 1923 bir kabine bunalımı Büyük Millet Meclisi'nde güçlük çıkartmış ve 28 Ekim 1923 tarihine kadar kabinenin kurulamaması üzerine; Gazi Mustafa Kemal Paşa, Çankaya köşkünde yemek sırasında arkadaşlarına; "Yarın Cumhuriyet ilan edeceğiz" diyerek görüşünü açıklamıştır.

29 Ekim 1923 tarihinde Meclis Grubunda, Bakanlar Kurulunun oluşturulması konusunda tartışıldı. Mustafa Kemal Paşa, bunalımdan çıkış yolunu Anayasanın değiştirilmesi gerektiğini ve Cumhuriyetin kabul edilmesini söyledi. Mustafa Kemal Atatürk önergesinde ‘Türkiye Devletinin şekli bir cumhuriyettir Türkiye Devleti Büyük Millet Meclisi tarafından idare olunur” önergesi tartışıldı. Saat 20.30 Cumhuriyet ilan edildi ve Türkiye Cumhuriyeti Hükümetinin ilk başkan seçimine geçildi Saat 2045 de oyların ayrımından 158 Milletvekilinin de Gazi Mustafa Kemal’i Cumhurbaşkanı seçtiler.

Mustafa Kemal Atatürk 29 Ekim 1923 kurup bizlere armağan ettiği Cumhuriyet Bayramınız kutlu olsun. 2010

 61KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 66KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

YAŞADIKÇA

            Beşer olarak bizlerin birince vazifesi öğrenmek olduğu düşüncesi ile bizlerin öğrenmek ve öğretebilmek için çalışmalar yapmamız yaratılışımızın gereği olsa gerek. Bizlerin yaş ve meslek ile ilgisi olmayan öğrenme refleksimiz bizleri yeni ve bilmediğimiz şeylerin neler olduğunu yaratan tarafından bilgi dolu fakat kullanma imkânı olmayan beynimizi bilgilerle öğrenerek yenilemek gereği hâsıl olur.

            Gözlemlerinizde muhakkak görmüşsünüzdür ki; yeni doğmuş insanoğlu ilk önce nefes almayı öğrenmek için bütün gücü ile ağlayarak dünyaya gelmektedir. Yeni geldiği dünyanın ne olduğunu anlamak için şayet yaratan eksiksiz olarak beş duyusunu yarattı ise etrafını dinlemeye, elleri ile bir şeyler tutmaya, hareket ede her şeyi gözleri ile takip etmeye başlar. Bunların ne olduğunu; neler için kullanıldığını beynine emirler vererek kaydetmeye çalışır. Daha sonraki tecrübelerinde bu bilgileri geliştirerek detayları ile faydalanmak için biriktirir ve zamanı gelince veya ihtiyacı olunca kullanmaya çalışır.

            Bizler belirli yaşlara geldikçe öğrenme ve bilgilerimizi geliştirme safhalarımızı geliştirir ve o bilgiler ışığında çalışmalarımıza yön vermeye çalışırız.

            Yaşadıkça yaşlanmakla birlikte artık pek kullanmadığımız veya hiç kullanmadığımız his ve bilgilerimizi beynimiz siler ve hatırlayamayız. Bu hatırlamama artık belli bir yaş dilimine geldikçe çoğalır ve yaşlılık alameti olarak bizlerle birlikte beynimizin bize bildirdikleri ile yaşar ve ağlayarak geldiğimiz dünyadan göçer gideriz.

            Bizlerin bilgi ve birikimlerini ben her zaman yazmamızı savunurum. Her insanın kendisine göre bir bilgi birikimi vardır. Bir duvarcı ustasının birikimleri ile bir ressamın birikimleri bir olmadığı gibi, bir matematikçinin birikimleri ile yazarın birikimleri bir olmaz. Her bilgi sahibinin birikimleri kendine has gözlemlere dayandığı için başka başka olabilmektedir. Biz fani ve bu dünyada belli bir süre yaşayarak göçeceğimiz için bilgilerimizi yazıp birilerine lazım olur diye yayınlamaya çalışmalıyız.

            Emekli olduğum Kütüphanelerinde görevleri bu bilgileri tasnifleyerek araştırmak ve faydalanmak için raflarında yıllarca bekletmeleri bu yüzdendir. Herhangi bir kitap kütüphanede belki yüzlerce sene bekledikten sonra bir kişinin aradığı konuyu ihtiva ettiğinden okuyucu veya araştırmacısı tarafından incelenir. İşte o zaman o kitap görevini, o kütüphane yıllarca raflarında beklettiği kitabın gereğini yaptığını bilmelidir. Çağdaş kütüphaneciler olarak bunları tersten algılamakla birlikte kitap düşme ve okunmuyor, istenmiyor gerekçesi ile kitapları da katletmemiz doğru değildir. Şu an Devletin himayesinde bulunan ve üvey evlat olarak benim zamanımda da bu günde bulunan kütüphane ve bağlı olduğu Genel Müdürlüğünün ve illerde bulunan kütüphanelerin Devlet himayesinden il himayesine geçirilme çabaları yanlış politika olarak bence uygulanmamalıdır.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

GECİKTİ İSE AF OLA!

            İnsanız. Beşeriz bazen elimiz ayağımız şaşırır. Bu ay nedense derginin yazıların biraz gecikmesine sebep verdim.

            Mazeretim yok. Mazeret bildirsem de değeri yok. Yazan arkadaşlar yazılarının hemen yayınlanmasını istemeleri onların kaleminin hakkı. Beni mazur görerek neden halen yayınlamadın diye de serzenişte bunanı da yok.

            Okuyucumuz ise aynen devan. Girip bakıyor çıkıp bekliyor. Ne güzel toplumuz hiç tepkisi ve etkisi de olmayan!

            Ben yinede yazarlarımızdan ve okurlarımızda sabırlı davranmalarından dolayı özür dileyeyim.

Yinede gecikmenin gerekçelerini yazarak savunmamı yapayım.

Ben bu ay biraz sıkıştım. Birazda server’im (sitemizi barındıran firma) yenilendi. Onun sıkıntısı oldu. İstatistik düştü. Birde ayın 1-5 arası gelen sayfa istatistiklerinin yapımı; bu yazıdar sonra devam ederek gece yarısı İnşallah yüklerim. Ayrıca  siz yazarlarımıza açtığım sayfalarda yazılarının arşivlerine tek tek link vermek,  PORTAL (açık kapı) liklerini değerlendirmek. Site haritasını hazırlamaya çalışmam, Yaklaşık 2007 tarihinde üye olduğum google tanıtımından gösterim ve tıklama başına verecekleri ücretin denetimini ve gerçekliliğini kanıtlamak için  arka plan ve geçiş linklerini düzenleme çalışmaları bir araya gelince parmaklarım iflas etti. ÇAMAŞIRCI KADIN SENDROMU başlangıcı başladı. Benim sayfada   buluna örneklemeyi verirsem: Her bir satırı yazmak, sonra o sayfanın yerini bularak köprüsünü eklemek, nerede açılacağı komutunu vermek, tamam diye doğrulamak, sayfanın açılıp açılmadığını kontrol etmem için 12-25 arasında mausla tıklamak ve yazıları yazmak gerekiyor. İşte sebepler bileşince sıkıntı, stres, yetiştiremeyeceğim sıkıntısı, başaramama korkusu, parmakların yorgunluğu ve işte böyle bir şey. Apartmanın dış iç bakım patırtısı, dairemizin peni yoktu pen yapımı için eşyaların toplanması, eksik laminatların yaptırılması, Boya ve birazda mahkemem, savcılık vb.

İşte gecikme sebepleri bunlar.

Geciktiğimiz için af ola!

03/10/2009 18,35

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

NASİPSE GELİR HİNT'TEN YEMEN'DEN. NASİP DEĞİLSE NE GELİR ELDEN!

Çorum’un eski mahallelerinden birisinin ismi “Devehane” dir bu günkü dilimize açarsak deve evi manasına gelir. Burası şimdi şehrin ortasında kalmış merkeze yakın bir mahalledir. Bu mahallenin çok eski bir cami ile bol sulu birkaç lüleli çeşmesi bulunmaktadır.

Ben 1947 doğumluyum 1961’de babam ve sonradan kayınpederim olan ve babamın arkadaşları ile birlikte Çorum’un camilerinde Ramazan ayında camii gezerdik. Bu cami çıkışlarında babamın ve arkadaşlarını gittikleri Ucu Camii arkasında büyük bir kahvehane vardı orada oturur bir çay içer ve Çorum hakkında hikâyeler anlatılır ve düzeltmeleri yapılarak bir nevi Biz Türklerin atalarımızdan dinleyip aktardıkları gerçek yaşanmışları birbirlerine anlatıyorlardı.

Geçmiş günlerden birisinde babamın arkadaşlarından birisinin anlattığı hikâyeyi buraya aktarmak istiyorum.

Devehane meydanında Osmanlı döneminde kervanların konakladığı bir meydan olduğu ve bu meydanda ticaret erbaplarının kervan toplayarak yola çıktıkları bir alan olduğundan buraya yakın yerlerde çeşitli sanatkârlarında dükkânları bulunmakta imiş.

Burada bir de deve semer imalatı yapan yaşlıca bir zat varmış. Bu zatın yanında da bir kalfası varmış. Dükkânının kapısının kenarında da çok eski püskü bir deve semeri bulunmakta imiş.

Bir gün ustanın bir işi çıkarak yakın bir ilçeye gitmesi gerekmiş. Kalfasına:

- Oğlum: Bu dükkânda yaptığımız yeni semerlerin fiyatı şu kadar. Bunlara müşteri çıkarsa bu fiyattan ver. Fakat sakın kapıda asılı semeri satma ve isteyen olursa da kimseye verme işe yaramaz yüzümüz kararmasın tembihini yapmış ve gitmiş.

Ertesi gün bir tüccar dükkâna gelmiş kalfaya:

- Altı deve semerine ihtiyacı olduğunu söylemiş. Kalfa:

- Biz de beş semer var başka yok diyince. Adam:

- Kapıda asılı eski semeri de satın alırım işim görülsün. Demiş. Kalfa tüccara:

- Ustam onu satma kimsenin işine yaramaz dedi o yüzden satamam. Diyince tüccar:

- Anladım o zaman bu semerlerin fiyatından onu da kiralayayım. Gelince semeri verir parasını geri alımım cevabını vermiş. Bu cevap üzerin kalfa altı semeri tüccara vermiş. Tüccar işine gitmiş. Birkaç gün sonra usta gelince bakmış kapıda bulunan semer yok. Dükkana girmiş kalfaya:

-Kapıda bulunan semere ne oldu diye sormuş. Kalfa.

-Usta bir tüccar geldi altı semere ihtiyacı vardı bizde de beş semer vardı o semeri de istedi. Diyince usta:

-Sana o semeri satma verme demedim mi?.Diye sinirlenmiş Kalfa:

-Usta zaten ben semeri satmadım emanet verdim. Adam Çorum’a gelince semeri verecek parasını alacak işte altı semer parası bu. Tamamını yeni semer parasından ödedi diyebilmiş. Usta bir parala bakmış bir kalfaya. Kalfaya dönerek ben artık seninle çalışamam şu senin haftalığın uğurlar ola. Diyerek kalfayı işyerinden çıkartmış.

Aradan üç dört ay geçmiş. Kalfa bir dükkân açarak nafakasını kazanmaya başlamış. Usta işinde gücünde iken bir gün sırtında dükkânın önünde asılı semeri taşıyan bir adam girip ustaya bakmış:

-Usta! Burada bir genç vardı. Benim onunla bir anlaşmam vardı. Bu semeri getireceğim diye para bırakarak almıştım diyince. Usta:

Hele terlemişsin bir soluklan. Ben kalfayı çağırayım gelsin. Diyerek dükkândan çıkmış. Kalfaya giderek:

Gel bakalım. Diye yanına çağırmış birlikte ustanın dükkâna gitmişler. Usta adama dönerek:

Kalfa geldi. Diyince tüccar:

Kalfa bu semeri getirdim ben sözümde durdum demiş. Usta hemen kesesinden tüccarın verdiği semer parasını tüccara saymış. Semeri tezgahın üzerine koyarak façetayı almış eski semerin yan tarafına façeta ile bir kesik yapmış. Kesilen yerden çil çil altınlar dökülmüş. Demiş ki:

“NASİPSE GELİR HİNT'TEN YEMEN'DEN. NASİP DEĞİLSE NE GELİR ELDEN!”

Kıssadan hisse nasibinizse döner dolaşır sizi bulur. Nasibiniz değilse kimin nasibi ise ona gider.

Nasibiniz bol osun!

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

GEÇTİ BOR’UN PAZARI SÜR EŞEĞİN NİĞDEYE (DEDİRTMEYELİM)

GEÇTİ BOR’UN PAZARI SÜR EŞEĞİN NİĞDEYE (DEDİRTMEYELİM)

Meşhur bir atasözünü başlık yapmamdaki gaye; başka bir meta için söylenmiş olduğunu var saysak da atalarımız bu günleri sanki görmüşlerde söylemişler demek geliyor içimden. İnşallah bu Atasözümüz ileriki yıllarda gerçekleşmez.

BOR MADENİNİN TANIMI:

Sembolü B olan periyodik sistemde üçüncü grupta yer alan ve yarı metal karakterli kimyasal bir eleman olup öbür elementler arasında metal olmayan tek elementtir.

Atom numarası 5, atom ağırlığı 10,82 olan, İyon şarjı 3 tür. İki stabi, iki radyoaktif izotopu bulunmaktadır. Bu elementi Sir Humphry Davis Joseph Gay-Lussac ve Louis Thenand tarafından aynı anda bulmuşlardır. (1)

TARİHTE BİLİNİRLİĞİ

Tarihte ilk olarak 4000 yıl önce Babilliler Uzak Doğudan boraks ithal etmiş ve bunu altın işletmeciliğinde de kullanmışlardır.

Mısırlıların da boru, mumyalamada, tıpta ve metalürji uygulamalarında kullandıkları bilinmektedir. İlk boraks işletmeciliği Tibet Göllerinden elde edilmiştir. Boraks; koyunlara bağlanan torbalarda Himalayalar dan Hindistan'a getirilirmiş. Eski Yunanlılar ve Romalılar boratları temizlik maddesi olarak kullanmışlar. İlaç olarak ilk kez Arap doktorlar tarafından M.S. 875 yılında kullanıldığı sanılmaktadır. Borik Asit 1700'lü yılların başında borakstan yapılmış, 1800'lü yılların başında ise elementer bor elde edilmiştir .(2)

TÜRKİYE BOR YATAKLARININ TARİHÇESİ

Ülkemizde bor cevherlerinin varlığının bilinmesi Romalılara kadar uzanmakta ise de ilk verimli bor madenciliğine 1861 yılında Balıkesir-Susurluk Sultançayırı pandermit yataklarında Fransız “Companie Industriel Des Mazures” firması tarafından başlanmış, daha sonra 1887 yılında İngiliz-İtalyan ortak şirketi “Cove-Hanson” tarafından sürdürülmüştür. Bu firma daha sonra “Borax Consolidated Limited” şirketine dönüştürülmüştür. Özet olarak, Ülkemizde bor cevherleri Osmanlı Devletinin son yılları ile Cumhuriyetin ilk yıllarında yabancı firmalar tarafından işletilmiştir.

Ülkemizde 1930’lu yıllara kadar gerek Osmanlı dönemi ve gerekse Cumhuriyet döneminde doğal kaynaklarımızın tespitine yönelik bilimsel çalışmaların yapıldığını söylemek mümkün değildir. Bu durumun ortadan kaldırılması amacıyla 1935 yılında maden aramalarını yapmak üzere MTA, madencilik, enerji üretimi ve dağıtımı yapmak üzere de Etibank (Eti Holding A.Ş.) kurulmuştur. O zamanki adı ile Etibank’ın 2805 sayılı Kuruluş Kanunu’nun 5. maddesinde MTA ekonomik değere haiz sahaları ilgili Bakanlık kanalıyla Eti Holding A.Ş'NE devretmeye, Eti Holding A.Ş’de bu kaynakları işletmeye zorunlu kılınmıştır. 1970’li yıllara kadar ülkemizde bor cevheri üretim ve ihracatı büyük oranda İngiliz kökenli Borax Consolidated Limited şirketinin elinde ve kontrolünde kalmıştır. Ancak ülkemiz bor cevherlerinin dünya piyasasındaki gerçek değerine ulaşabilmesi amacıyla 1978 yılında bor cevherleri 2172 sayılı Kanunla devletleştirilmiş ve böylelikle dünyada en büyük bor üreticileri ABD’de US Borax ile Türkiye’de Eti Holding A.Ş. olmuştur.

Bu aşamadan, yani bor cevherlerinin 1978'de devletleştirilerek Eti Holding A.Ş.’ne devredilmesinden sonra, Eti Holding A.Ş. tarafından yapılan toplam 500 milyon US$'a yakın yatırım neticesinde, 1978 yılında cevher bazında toplam 660 milyon ton olan bor rezervi, günümüzde cevher bazında 2 milyar tonun üzerine, Dünya bor üretiminde ülkemizin payı da; 1975'de %11'den günümüzde %31 seviyesine çıkartılmıştır. 1978’de 83 milyon US$ olan ülkemizin bor ihracat gelirleri günümüzde 250 milyon US$/yıl seviyelerine yükseltilmiştir.

 "2172 sayılı Devletçe İşletilecek Madenler Hakkındaki Kanun"a dayanarak, bu kanunun 2. maddesinde yeralan "bor tuzları, uranyum ve toryum madenlerinin aranması ve işletilmesi devlet eliyle yapılır" denilmektedir. Bu konuları daha iyi incelemek isteyen okurlarımıza Mayıs 1970 Madencilik dergisi ile;IV. Bey Yıllık Kalkınma Planı İhtisas Komisyonu Raporu’nu salık veririz. (3)**

NELER YAZILDI:

Bor için son yıllarda çeşitli bilgiler ile birlikte bazı araştırmalara ağırlık verildi. Bizim ulusal basından izlediğimiz kadarı ile bir sürü makale, incilimi ve Internet sayfaları yayınlanmış bulunmaktadır. Aşağıda ve yukarıda birçok bilgi bu sitelerden alınmış olup, bizlere oldukça ilginç bilgiler vermektedir. Bu bilgileri kendime göre düzenleyerek sizlere sunmak beni biraz düşündürdü ise de benim merak ettiğim konuyu okuyucularımızın da merak ettiği ve bilgi akımının eksikliği ile bu madenin nasıl ve ne kadar ülkemizde bulunduğunu sunulması gerekliliğini düşündüm. Aklımın erdiği kadar bu bilgilerin bazıları benim bilgim dışında olmasına rağmen beni düşündürmek, incelemek için sizlerle birlikte olmamı, sizlerinde bildiklerini bu dosya ile ilerletebileceğinizi düşünmekteyim.

Ülkemiz “Kasım Krizi” diye yaşadığımız ekonomik krizin ardından, krizden çıkış yollarından birisi olarak dünya toplam rezervlerinin %70'ine sahip olduğu beyan edilmekte ve bor madenlerinin özelleştirilmesi gündeme getirilmişti.

Dönemin hükümetin içinde olan Sayın Şükrü Sina Gürel başta olmak üzere bir kaç bakanın da bilinçli direnişi sonucu bor madenlerinin özelleştirilmesiyle ilgili dosya rafa kaldırıldı. Şimdilik unutulması ve olayın küllenmesi için beklemeye alınmış görülmektedir.

Bu önlemin hemen arkasından halen bilinmeyen nedenlerle “Şubat Krizi” gündeme geldi. Sonraları ise “Erken Seçim” geldi 47. hükümet ortakları ile beraber tarihe karışmış, 48. hükümet ise “Kıbrıs Dayatması” ile birlikte “Saddam Krizi” içinde üç buçuk ay çalıştıktan sonra Mart 2003 seçim yenilemesinin sonucunda Sayın AK Parti Başkanı seçimi kazanmış, Sayın Gül’ün istifası ile 14 Mart 2003 tarihinde Sayın Recep Tayyip Erdoğan Başbakanlık teskeresini alarak kabinede çok az bir değişiklikle devam edecek. Güven oylaması sonuncunda ise “İkinci Teskerenin” B.M. Meclise gelip gelmeyeceğini yaşarsak göreceğiz.

Ülkemiz bir kaç milyar dolar bulabilmek için her şeyi yapabilecek bir duruma sürüklenmiş gibi gösterilmektedir ve ABD “Irak Savaşına” girmemiz için bizi para ile satın almaya çalışmaktadır. Ülkemiz maalesef sıkıntılı günler yaşamaktadır, teskere gelse de, gelmese de daha çok sıkıntıların hedefi durumundadır. Üzülerek anladığımız kadarı ile çok kısa bir süre sonra bor madenlerinin özelleştirme yoluyla yabancı sermayeye satışı yeniden gündeme getirilecektir. Korkarız bu kez ülkenin içine düşürüldüğü ağır ekonomik buhran nedeniyle hiç kimse bu özelleştirme işlemine karşı direnmeyecektir. Evet; ortada kriz var, kriz senaryoları var. Fakat özelleştirilmek istenecek bor madeni imtiyazının olmamasını dilerim. Yoksa konu başlığını yaptığımız “Geçti Bor’un pazarı, sür eşeğini Niğde’ye” denilmemesi için hepimizin uyanık olması gerekmektedir.

Aşağıda listelediğimiz “Bor kullanıcıları”, Türkiye’den ham madde olarak alınıp işlenen “Bor miktarını” Devletin verdiği kıstaslar içinde sizlere sunmaya çalışacağız. DÜNYA BOR İŞLENMESİ VE ÜRETİCİLERİ başlığı altındaki bölümde ise Türk bor madeni ile gelirler elde etmektedirler. Ekonomik bir değer olan ve yatırımını çabucak amorti etmesi görülen bu Allah vergisi madeni biz zenginleştirerek satalım.

Hamının tonunu 400 $ a vereceğimize işleyerek bu paranın daha çoğunun ülkemize gelmesini sağlayalım.

Yine aşağıda ETİ Holdingin kendi istatistiklerinde bu konu ile bilgiler bulacaksınız.

Geçenlerde TV’de bir bilen Türkiye’ye 2002 tarihinde 60’ın üzerinde Bor ile ilgili araştırma yapmak için ülkemize giriş yaptığını beyan etti. Okuduklarımızdan Yüzlerce bilim adamının "Geleceğin Petrolü" diye tanıttığı, bilişim sektörüne, uzay teknolojisinden, nükleer teknolojiden savaş sanayiine kadar pek çok alanda hammadde durumuna geldiği gözüken bor madeni Türkiye’nin geleceği değil midir?

Ülkemizin bir bulunmaz zenginliğin öneminin lütfen farkına varmalıyız, bu günümüzün ve yarınımızın daha iyi değerlendirmemizi sağlayacaktır. Geçtiğimiz yüzyılın ve bu günlerin vazgeçilmez silahı olan petrolün ilk 25 yıl içerisinde, belki de daha yakın zamanda bor’un aynı statüde ve önemde olacağını görememek körlükten başka bir şey değil midir?

Dikkat edelim; 9 trilyon dolarlık madenimizi bir iki milyar dolara devir etmeyelim.

Amacımın Türkiye’mizin ve bu ülkenin geleceğini etkileyecek bir olayı sizlere bildirmeye kendimi görevli gördüm. Bu konu ile ilgili aldığım bütün bilgileri sizlerle paylaşmak istememi de çok görmemenizi talep etmekteyim. Sizlerde dikkatli olarak incelerseniz kaygılarımın gerçekliğini görmüş olursunuz.

 

INTERNETTEN ALINAN YAZILAR: 06.05.2001

 

TÜRKİYE'DE BOR MADENİ RAFİNE SANAYİİNİN, ÖZEL SEKTÖRE TEŞVİK VERİLEREK KURULMASI SAĞLANMALIDIR.   

Yazınızda "Sanayicilerimiz isterlerse Etiholding'in ürettiği bor ürünlerine dayalı her türlü yatırıma girebilirler. Onları engelleyen hiç bir husus yoktur. Türkiye'nin bor üç ürünlerine dayalı yüksek teknoloji gerektiren yatırımları yapabilecek gerçek sanayicilere ihtiyacı vardır. Madenin üzerindeki toprağı sıyırıp, açığa çıkan bor cevherini bir kırıcıdan - elekten geçirip yıkadıktan sonra satmaya soyunmak sanayicilik olmasa gerek." diyorsunuz. Diğer taraftan Bor Ltd. Şti. adında bir firma Eti Holdingi US Borax firmasına hammadde (tinkal) satmakla, buna karşın yerli üreticiye satmamak ile,diğer bir deyimle yıllardır oyunlarını bozmak ile uğraştığımız monopolun oyununa gelmekle suçluyor. Bu işin doğrusu nedir? Bor Ltd. forumda yazdığınız gibi "rafine" adı altında, aslında cevheri yıkayıp satan bir firma mıdır? web sitelerinde (www.boraxtr.com) bahsettikleri fabrika yıkama fabrikası mıdır? Cevabınız için şimdiden teşekkürler.

Diğer yandan Eti Holding kendi yayınlarında dünya talebinin %35 ini karşılamasına karşın, hasılat olarak sadece %21 ini alabildiğini (US Borax ın 1/3 ü, US Borax dünya talebinin %45 ini üretmesine karşın hasılatın %60 ini alıyormuş) itiraf ediyor, ve bunu rafine bor yerine ham cevher olarak satmak zorunda kalmasına bağlıyor. Aynı zamanda diğer şahıs ve kuruluşların altından cevher olarak satma endişesinden iç piyasaya cevher vermiyor ! Yani bir anlamda, yurdumuz için zararlı olacağı düşüncesi ile başkasına yaptırmadığı bir şeyi kendisi yapıyor. Anlamak gerçekten zor. Acaba ben mi yanlış yorumluyorum? Bu konuda nereden bilgi alabilirim? (yine Eti Holdingin 1998 raporlarında ürettiği ham borun %50 sini rafine ettiği, kalanını ham olarak sattığı gözükmekte)

Eğer yorumum doğru ise önerim çok basit (ki bunu herkes düşünebilir sanırım), şeker pancarına, tütüne, buğdaya, vs. ye verilen teşvikler (ki alınan bir çok ürün imha ediliyor) bor madeni rafine sanayiine (nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum, ama Eti Holding biliyordur herhalde) verilmeli. ANCAK! bu kesinlikle devletin olmamalı, özel sektör teşvik edilmeli. Eti Holding sadece denetleyici, belki de pazarlayıcı olmalı. Maalesef devletin (büyük ihtimalle siyasetten dolayı ) üretim işinde ne harikalar yarattığını uzun yıllarca gördük !...

Bu arada Eti Holdingin ham bor satışı yasaklansa ne olur?

Türkiye yılda 100 milyon dolar az ihracattan (birkaç yıl, rafine tesisleri kurulana kadar) batmaz herhalde? Hatta dünya talebinin %17.5 i kısılınca fiyatlar da bayağı bir yükselmez mi?

Saygılarımla

Sinan Arıca Makina Müh. (ODTU 1984) MTA Genel Müdürlüğü Web sitesi http://www.mta.gov.tr

 

BİR BAŞKA ANADOLU MUCİZESİ YAŞANIYOR VE BOR MİNERALİ İLETİŞİM ÇAĞININ GÖZBEBEĞİ OLUYOR

Türkiye yaklaşık 2.5 milyar tonluk bor rezerviyle zengin bir ülkedir. Ham haldeyken tonu 400 dolar olan bor mineralinin değeri, işlenerek süper iletken hale dönüştüğünde kat be kat artacaktır. "Bilim adamları, tahmin edilenden çok daha yüksek derecelerde bile, neredeyse hiç dirençle karşılaşmadan elektrik taşıyabilen metal bir bileşim tesbit etti.

Dünya bilim çevrelerini şaşırtan bu bileşimin, özellikle süper hızlı bilgisayarların üretiminde kullanılabileceği belirtildi. Çok daha hızlı bilgisayarların yapımında, oksijen içeren maddelerle çalışmanın zor olduğu yerlerde, magnezyum-bor bileşiminin kullanılmaya başlanacağı haberi üzerine, Nortwestern Üniversitesi'nden Profesör John Rowell; bilim adamlarının  düşük sıcaklıklı maddeler üzerinde daha fazla çalıştığını hatırlatarak, bunların yerine magnezyum-bor bileşiminin kullanılmasının daha hızlı çalıştığını hatırlatarak, bunların yerine magnezyum-bor bileşiminin kullanılmasının daha avantajlı olacağını söyledi.Rowell'a göre magnezyum-bor yüksek ısıdaki iletkenliği sayesinde bilgisayar bileşenlerinin 4 kat daha hızlı çalışmasını sağlayabilir..." BOR MİNERALİ STRATEJİK BİR ZENGİNLİKTİR

Deterjan sanayiinden uzay teknolojisine kadar yüzlerce değişik alanda kullanılan bor minerali, petrol ve doğalgaz kadar büyük bir stratejik öneme sahip.20 yüzyılda sınırların çizilmesinde temel unsur olan petrol Orta Doğu için nasıl bir lütufsa, bor da Anadolu için bir lütuftur.

Bir ton borun 400 dolar değerinde olduğu ve Türkiye'nin yaklaşık 2.5 milyar ton bora sahip olduğu göz önüne alındığında, bu emsalsiz cevherin Türkiye için ne derece büyük bir zenginlik kaynağı olduğu daha iyi anlaşılır. Toplam 1 trilyon dolardan fazla olan bu rakam ülkemizin toplam 106 milyar dolar olan dış borcunun yaklaşık 10 katına denk değerdedir. Amerikan uzay mekiği Challenger'ın infilakından geriye sadece Türk borlarından imal edilen kabin kesiminin kaldığı düşünülecek olursa borun uzay teknolojisi için ne denli hayati bir madde olduğu da anlaşılabilir. Tüm dünyayı kontrol etme gayretinde olan ABD'nin dünya bor rezervlerindeki payının sadece % 13 olduğunu da düşünürsek, ABD-Türkiye ilişkilerinin seyrinde bor mineralinin çok önemli bir rol oynadığını rahatlıkla görebiliriz.

Bor minerali, sanayide alternatifi olmayan, vazgeçilmez bir zenginlik.Dünyada  bor minerali bakımından en zengin ülke ise Türkiye.Ülkemiz  dünya toplam bor rezervinin % 70'ine sahip.Bor'un bir çeşidi olan tinkal Eskişehir'in Kırka  bölgesinde yoğun olarak bulunuyor.Kolemanit cevheri de Kütahya-Emet,Balıkesir-Bigadiç ve Bursa-Kestelek bölgelerinde yer alıyor. Türkiye'nin 1999 yılındaki tabii boratlar toptan ihracatı 121 milyon dolar olarak gerçekleşti...Türkiye 1999 yılında toplam 30 sanayileşmiş ülkeye bor ve kimyasalları ihraç etti. Bor madenlerinin ruhsat ve saha işletme hakları  01.10.1978 tarih ve 2172 sayı ve 10.06.1983 tarih ve  2840 sayılı kanunlar gereğince ETİ Holding Anonim  Şirketi'ne ait. "Devletçe  İşletilecek Madenler Hakkında Kanun"la ,2172 sayılı kanunun 2.maddesinde yer alan "bor tuzları,uranyum ve toryum madenlerinin  aranması ve işletilmesi devlet eliyle yapılır" ibaresi gereği bor sahaları ve bor türevleri işletmelerinin özelleştirilmesi mümkün değil. ETİ Holding'in aniden özelleştirme kapsamına alınması, bünyesinde bulunan  yüksek kar marjlı bor işletmeleri nedeniyle,yurt  dışından pek çok değişik çevrenin  ilgisini çekti.Birer dev sanayi ülkesi olan batı dünyasının,sanayilerini ayakta tutabilmek için  muhtaç oldukları bor madenine Türkiye'deki bor işletmelerinin özelleştirilmesi  yoluyla ulaşabilmeleri ihtimalinin ortaya çıkması  pek çok soruyu da beraberinde getirdi.Bor işletmelerinin, yurtdışından gelen baskılar sonucu özelleştirme  kapsamına alındığı,yapılacak ihalenin kuralına uygun olmayacağına dair söylentiler de hala  gündemdedir.

 

BOR TÜRK EKONOMİSİNİN VAZGEÇİLMEZİDİR

Özelleştirilmek istenen ETİ Holding 2000 yılında 30 trilyon liralık harcamayla,83.8 trilyon lirası iç satış,147.1 trilyon lirası dış satış olmak üzere toplam 231 trilyon liralık hasılat elde etmiştir. Yılda 700 bin ton ham,350 bin ton rafine bor ürünleri satışı gerçekleştiren ETİ Holding'in küçük bir teknoloji yenileme operasyonuyla mevcut üretimini ve satışını kat be kat artırabileceği söylenmektedir. Bor madenlerinin özelleştirilmesiyle, bu büyük ulusal servet yabancı sermayenin eline geçecektir. Dünyadaki diğer örneklerde olduğu gibi yabancı sermaye bu stratejik maddeyi işlemek için kaynağında tesis kurmak yerine kendi ülkesine götürerek işleyecek ve Türkiye kendi elleriyle kendi servetini gelişmiş sanayii ülkelerine teslim etmiş olacaktır. (***)http://hendese.cjb.net/

 

YAĞMALATTIRMAYALIM!!!

Stratejik değere sahip Bor mineralleri doğada yaklaşık 230 çeşittir. Bunlardan ticari değere sahip olanları ise boraks(tinkal),kernit (razorit), kolemanit, uleksit, propertit, pandermit ve bor asittir. Ülkemiz yaklaşık 2,5 milyar ton bor rezervleriyle Dünya bor rezervlerinin %64 ne sahiptir. Gerikalan %14 ü A.B.D %22 si ise Rusya, Kazakistan, Çin, Peru, Arjantin ve Şili de bulunmaktadır. Türkiye dışındaki ülkelerde bulunan bor, dünyanın ihtiyacını en fazla 60 yıl karşılayabilecek durumdadır. Türkiye’nin ise en az 400 yıllık rezervi bulunmaktadır.

Bor minarelleri, önceleri ilaç, inşaat, boya, telstil, deterjan, sabun, ısıya dayanıklı cam, emaye, fiberglas, seramik, elektrik, izolasyon, tarımda kullanılan kimyasal maddelerin üretimi için kullanılmaktaydı. Günümüzde bunlara ek olarak enerji depolamada, su arıtma işlerinde, atık temizleme işlemlerinde, otomobillerde hava yastığı ve hidrolik fren imalinde, bilgisayar teknolojisinde, otomotiv ve silah teknolojisinde, jet ve roket yakıtlarında, atom enerjisi denetim rodlarında, çelik güçlendirmede, ısı ve radyasyondan koruyucu lehavalar, yanmayı geciktirici malzeme ile son derece hafif ve dayanıklı malzemenin imali gibi alanlardada kullanılmasıyla bor minerallerin önemi gün geçtikçe artmaktadır.

Ülkemizde Eti Holding 'e ait bir kuruluş olan Etibor A.Ş. ne bağlı  Eskişehir Kırka Bor işletmesi, Balıkesir Bigadiç Bor işletmesi , Kütahya Emet Bor işletmesi ve Bursa Kestel Bor işletmesinde bor çıkarılmakta Bandırma Bor ve Asit Fabrikasında işlenmektedir.Bor yeraltında değil açık işletmelerden çıkarıldığı için  elde etme maliyeti diğer madenlere göre daha düşüktür.

Anadolu topraklarında bor ilk kez 1861 yılında çıkarılmaya başlanmıştır. Bor üretimi 1970 li yıllara kadar büyük ölçüde yabancıların elindeydi. Bor minarelleri, kamu yararı ve ulusal çıkarları korumak adına 4 Ekim 1978 yılında 2172 sayılı yasa ile Bülent Ecevit in başbakanlığı sırasında devletleştirldi,  ve Etibank a devredildi. Bugün ise Bülen Ecevit in başbakanlığındaki hükümetin Bor madenlerini özelleştirmeye çalışması kaygıyla izlenmektedir. (****)Kaynak: Suay KARAMAN  Jeoloji Müh.(TÜMÖD genel saymanı-Mayıs 2001)

 

21. YÜZYILIN PETROLÜ

Bu köşede ısrarla vurgulamaya çalıştığımız iki konu var:

50 sene sonra tükeneceği düşünülen petrolün son kırıntıları üzerinde söz sahibi olmak ve enerji kaynaklarının kontrolünü ele geçirmek için verilen kavga; başta Amerika olmak üzere Batı'nın, petrol ve doğal gaz kaynaklarına sahip ülkeleri kontrolleri altında tutmak için giriştikleri türlü baskılar ve kirli oyunlar.

Türkiye'nin bilinçli olarak borç batağına itilmesi ile uluslararası sermaye çevrelerinin çıkarlarına hizmet eden IMF ve Dünya Bankası'nın dayatma politikalarına karşı savunmasız kalması; verimsizlik, hantallık, zarar ediyor olma gibi sözde gerekçelerle KİT'lerin peşkeş çekilmeleri, özelleştirilmeleri.

Her iki konu ile de doğrudan bağlantılı bu haftaki tartışmamız ise Türkiye'nin elinde tuttuğu ve geleceğin petrolü olarak anılan bor madeni üzerine oynanan oyunlar.

IMF'nin bor madenlerinin özelleştirilmesi konusunda Türkiye'ye dayatmada bulunduğunu, IMF'ye verilen taahhütler arasında Eti Holding AŞ'nin özelleştirilmesinin de bulunduğunu, Eti Holding AŞ'nin bağlı ortaklıklarından Eti Bor AŞ'nin de özelleştirme kapsamına alındığını, geçen sene hükümetin bor madenlerini Eti Holding kapsamı dışına çıkarıp ayrı bir bor madenleri genel müdürlüğü KİT'i oluşturarak özelleştirmeden kurtarmaya çalıştığını belirterek konumuza girelim.

21'inci yüzyılın petrolü olarak tanımlanan bor madeninin önemini ABD'nin kavraması yeni değil. İlk olarak 1950 yılında, yüksek enerji yakıtı ile çalışacak uzun menzilli savaş başlıkları taşıyan ABD füzelerinde bor yakıtı kullanılması düşünüldü. 1951 yılında ABD, bor madenleri ve bileşikleri ''stratejik madde'' olarak nitelendirilerek ihracatta kontrole tabi tuttu. Yakıt üretimi için sekiz fabrika kurdu. Türkiye'yi ve Avrupa ülkelerini de içine alacak şekilde bir anlaşma yapıldı ve sosyalist ülkelere bor satışı yasaklandı. ABD yönetimi, Amerika dışındaki bor madenleri için stratejik bir stok oluşturmaya karar verdi. Türkiye'den 68.000 ton bor madeni alarak ABD'de depoladı. Petrolün 50 sene sonra tükeneceğini hesaplayan ABD, alternatif enerji kaynağı olarak gördüğü bor yakıtı ile çalışan otomobiller üretti.

Şimdi hiç şüphesiz gözler Türkiye üzerinde. Çünkü Türkiye, parasal değeri 800 milyar dolar olarak hesap edilen bir bor denizi içinde yüzüyor. 200 milyar dolarlık borç yükünü çevirebilmek için IMF'nin her dediğine kafa sallayan Türkiye, bor konusunda da IMF'nin dayatmalarına boyun eğecek mi? Dünya talebini yüzlerce yıl karşılamaya yetecek miktarda bor madeni rezervini elinde tutan Türkiye ruhsatları devretmeden bor madenlerinin işlenmesi konusunda özel sektörle işbirliğine gitmek gibi daha akılcı bir yol mu izleyecek?

Kaynak: Dostmail/2002

 

TEKNİK BİLİNİRLİĞİ:

Bor, biri amorf ve altısı kristalin polimorf olmak üzere, çeşitli allotropik formlarda bulunur. Alfa ve beta rombohedral formlar en çok çalışılmış olan kristalin polimorflarıdır. Alfa rombohedral strüktür 1200 °C'nin üzerinde bozulur ve 1500 °C'de beta rombohedral form oluşur. Amorf form yaklaşık 1000 °C'nin üzerinde beta rombohedrale dönüşür ve her türlü saf bor ergime noktasının üzerinde ısıtılıp tekrar kristalleştirildiğinde beta rombohedral forma dönüşür.

Bor elementinin kimyasal özellikleri morfolojisine ve tane büyüklüğüne bağlıdır. Mikron ebadındaki amorf bor kolaylıkla ve bazen şiddetli olarak reaksiyona girerken kristalin bor kolay reaksiyona girmez. Bor yüksek sıcaklıkta su ile reaksiyona girerek borik asit ve diğer ürünleri oluşturur. Mineral asitleri ile reaksiyonu, konsantrasyona ve sıcaklığa bağlı olarak yavaş veya patlama şeklinde olabilir ve ana ürün olarak borik asit oluşur.

Bor elementinin fiziksel özellikleri:

Özellik             Değeri

Atom ağırlığı  10.811±0.005 veya 0.007

Ergime noktası           2190+20 °C

Kaynama noktası        3660  °C

Isıl genleşme katsayısı(25-1050 °C arası, 1 °C için)  5x106-7x106

Knoop sertliği 2100-2580 HK

Mohs sertliği (elmas-15)         11

Vickers sertliği           5000 HV

Bor Mineralleri:

KRİSTAL SUYU İÇEREN BORATLAR

Kernit (razorit)    :Na2B407.4H2O

Tinkalkonit    :Na2B407.5H2O

Boraks (Tinkal)   :Na2B407.10H2O

Sborgit     :NaB508.5H2O

Eakwrit    :Na4B10017.7H2O

Probertit    :NaCaB509.5H2O

Üleksit     :NaCaB509.H2O

Nobleit     :CaB6O10.4H2O

Gowerit    :CaB6O10.5H2O

Florovit    :CaB2O4.4H2O

Kolemanit    :Ca2B6O11.5H2O

Meyerhofferit    :Ca2B6O11.7H2O

İnyoit     :Ca2B6O11. 13H2O

Preseit(pandermit)   :Ca4B10O19.7H2O

Tercit     :Ca4B10O19.2H2O

Ginorit     :Ca2B14O23.8H2O

Pinnoit     :MgB2O4.3H2O

Kaliborit    :HKMg2B12O21.9H2O

Kurnakavit    :Mg2B6O11.15H2O

İnderit     :Mg2B6O11.15H2O

Predorazhenskit   :Mg3B10O18.4 1/2H2O

Hidroborasit    :CaMgB6O11.6H2O

İnderborit    :CaMgB6O11.11H2O

Larderellit    :(NH4)2B10O16.4H2O

Ammonioborit    :(NH4)3B15O20.(OH)8.4H2O

Veatçit     :SrB6O10.2H2O

p-Veatçit    :(Sr, Ca) B6O10.2H2O

 

BİLEŞİK BORATLAR (HİDROKSİL VE/VEYA DİĞER TUZLAR İLE)

Teepleit    :Na2B. (OH) 4Cl

Bandilit    :CuB. (OH) 4Cl

Hilgardit    :Ca2BO8.(OH) 4Cl

Borasit     :Mg3B7O13Cl

Fluoborit    :Mg3(BO3)

Hambergit    :Be2(OH, F) BO3

Suseksit    :MnBO3H

Szaybelit    :(Mg, Mn)BO3H

Roveit     :Ca2Mn22+((OH)4 (B4O7(OH)2)

Seamanit    :Mn32+(OH) (B (OH)4 (PO4)

Viserit     :Mn4B2O5 (OH, Cl) 4

Lüneburgit    :Mg3 (PO4)2B2O3.8H2O

Kahnit     :Ca2BAs

Sulfoborit    :Mg3SO4B2O4 (OH)2.4H2O

 

BORİK ASİT

Sassolit (doğal borik asit)  :B(OH)3

 

SUSUZ BORATLAR

Jenemejevit    :Al6BO15.(OH)3

Kotoit     :Mg3B2O8

Nordenskiöldine   :CaSnB2O6

Rodozoit    :CsB12Be4Al4O28

Varvikit    :(Mg, Fe) 3TiB2O8

Ludvigit    :(Mg, Fe2+) 2Fe2+BO5

Paygeit    :(Fe2+, Mg) 2Fe3+BO5

Pinakiolit    :Mg3Mn2+Mn23+B2O10

Hulsit     :(Fe2+Mg2+, Fe3+, Sn4+) 3BO3O2

BOROFLUORİTLER

Avagadrit     :(K, Cs) BF4

Ferruksit     :NaBF4

BOROSİLİKAT MİNERALLERİ

Akzinit grubu    :(Ca, Mn, Fe, Mg) 3Al2BSi4O15 (OH)

Bakerit     :Ca4B4(BO4) (SiO4)3 (OH) 3H2O

Kapelenit    :(Ba, Ca, Ce, Na)3 (V, Ce, La) 6 (BO3)6 Si3O9

Karyoserit    :Melanoseritin toryumca zengin türüdür.

Danburit    :CaB2Si2O8

Datolit     :CaBSiO4OH

Dumortiyerit    :Al 7O3 (BO3) (SiO4) 3

Grandidiyerit    :(Mg, Fe) Al3 BSiO9

Homilit     :(Ca, Fe) 3B2Si2O10

Hovlit     :Ca2B5SiO9 (OH)5

Hyalotekit    :(Pb, Ca, Ba) 4 BSi6O17 (OH, F)

Kornerupin    :Mg3Al6 (Sr, Al, B) 5O21 (OH)

Manondonit    :LiAl4 (AlBSi2O10) (OH)8

Melanoserit    :Ce4CaBSiO12 (OH)

Safirin     :Mg3, 5Al9Si, 5O2

Searlesit    :NaBSi2O6H2O

Serendibit    :Ca4(Mg, Fe,Al)6 (Al, Fe)9 (Si,Al)6 3O4

Turmalin grubu mineraller

Tritom     :(Ce, La, YTh5(Si, B)3 (O, OH, F)13

İdokreyz (Vezüvyanit)   :Ca10Mg2Al4 (Si4)5 (Si2O7)2 (OH) 4

            Ben; bu sayıya kadar sizlere derleyerek yayınladığım bor araştırmam burada sona ermektedir.

Gittikçe BOR tartışmaları artık küllenmiş olarak ülke gündeminden çıkartılmış bulunmaktadır.

Bu gerçekler bilinmekte, her ne hikmetse bu işle uğraşanlar usanmış gözükmektedirler.

Biz kendi üzerimize yaptığımızı düşünerek çalışmamızı bitiriyoruz. Halen birçok Internet siteleri bu konu ile binlerce sayfa döküman bulunmaktadır. Ilgilenenler arama motorlarına bor diye yazınca bu sayfalar karşılarına çıkar. Onlar da konuyu kendilerine göre irdelerler.

Saygılarımla!

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

75. YIL ÇORUM LİSELER ARASI KOMPOZİSYON YARIŞMASI

         Çorumlu 2000 Aylık Kültür Tarih Ve Edebiyat Dergimi çıkartırken Cumhuriyetin 75. Yılını Kutlama çerçevesinde Çorum İlçeler Dahil 15 Kasım 1998 tarihinde GÜRSEL Yayınevi tarafından düzenlenen Cumhuriyetin 75.  Etkinlikleri çerçevesinde açmış bulunduğu; CUMHURİYETİMİZİN 75. YILI İLE CUMHURİYETİMİZİN 100. YILINA KADAR  ÇORUM  İLİNDE  NE  GİBİ  GELİŞMELERİN OLMASINI VE SİZİN NELER YAPACAĞINIZI VE YAPMANIZ GEREKTİĞİNİ ANLATINIZ.   Konulu Çorum ili geneli Liseler arası kompozisyon yarışması, düzenledim. Çorum Valiliğinden bu yarışma yapılabilmesi için onay aldıktan sonra Çorum Milli Eğitim Müdürü Sayın Metin TOPKARAOĞLU'NUN yardımları sayesinde yarışmacılar belirlenmiş oldu. Yarışma şartlarına uyah okulardan gelen kompozisyonların tek tek fotokopilerini Çorumlu 2000 Dergimin değerlendirmeleri için taktim ettim. Arkadaşlar görüşlerine göre kompozisyonları okuyarak kapalı zarf içerisinde Yayınevimize teslim ettiler. Ben de katimi alarak Milli Eğitim Müdürlüğü huzurunda benim ve yazar arkadaşlarımızın kanaatlerini yazarak en yüksek puanı alan kompozisyon yarışmasını

02 Mart 1999 tarihinde değerlendirmeleri tamamlanmış olduk.

         O zaman diliminde Türkiye genelinde de bir kompozisyon yarışması yapılmıştı.

         Çorumlulara ve Yazarlarıma katkılarını sordum. Çorumlulardan sadece Çorum Temsilcisi tarafıma katkısını verdi. Diğer verecekleri taahhütler ne yazınki sözlerinde durmadılar. Ödülleri Şahsen körşıladım

         Bu tarihte taahhüt edip vereceğimizi belirdiğimiz tarihte dergimin fiyatı 500,000 TL idi

 

GÜRSEL Yayınevi

Birinciye 20,000,000 Tl.

İkinciye 15,000,000Tl.

Üçüncüye 10,000,000 Tl.

Dördüncüye 5,000,000

Beşinciye 5,000,000 Tl.

         Bu ödülleri dağıttım. Arkadaşlarda kitaplarını hediye etti.

YARIŞMAMAMIZIN  SONUCU

Dergimizin ilk yaptığı bir kompozisyon yarışması 2 Mart 1999 günü sonuçlanmış oldu.

Bu yarışmada, büyük katkısı bulunan Çorum Milli Eğitim Müdürümüz Sayın Metin TOPKARAOĞLU'nun yardımları sayesinde yarışmacılar belirlenmiş oldu.

Geçen   sayıda  önsözde, belirttiğim katılım azlığı bu yarışmaya okul idarecilerin olumlu girişimlerinin eksikliği olduğunu belirmiştim.

Bizim arzumuz dışında sonuçlanan, 52 liseye karşın 5 lisenin yarışmaya katılması, yarışmanın Çorum genelinde değil de sadece beş okul arasında olması yarışmaya katılan okulların ikisinin dereceye girmemesi ile sonuçlanmış oldu.

Yazar, çizer, yapar, üretir gençlerimizin önünü lütfen kesmeyiniz. Bu ilgisizlik sonucu üretilecek yapıtların önünü kesmiş  bulunuyorsunuz. Bu yetkiyi sizlere kim verdi?  Bu duyarsızlık ne yazık ki ilimiz başta olmak üzere bütün Türkiye’yi etkileyerek ve yaratıcıları yok etme sonucu getirecektir. Sizlere bu  okulların  yöneticiliği O MAKAMDA OTURASINIZ diye verilmedi. Daha  duyarlı olunuz! Ya da çekip gidiniz!

Yarışmamıza; Merkez ilçeden: Anadolu Lisesi Endüstri Meslek Lisesi ve Çorum Anadolu Ticaret ve Ticaret Meslek Lisesi dışında başka lisemiz katılmamıştır.

Bu iki okulumuzun Müdürlerini candan kutlarım. Sadece  merkez ilçemizde katılımlara ilgi duyan, iki müdürün bulunması ne acı.

İlçelerimizden ise; Sungurlu Endüstri Meslek Lisesi ile Haydar  Öztaş Anadolu Lisesi ile İskilip İmam Hatip Lisesi katılmıştır.

Bu iki İlçe Milli Eğitim Müdürleri ile katılan okulların Müdürlerini medeni cesaretlerinden dolayı burada kutlamak  istiyorum. Demek ki; sadece ilimizde iki ilçemiz bulunmaktadır.

Yarışmacılar ise: Birinci Sungurlu Haydar Öztaş Lisesi öğrencisi Sevil Kultufan, ikinciliği İskilip İmam Hatip Lisesi öğrencisi Nihal Köşger, üçüncülüğü, Sungurlu Haydar Öztaş Lisesi öğrencisi Tuğba Küçüksakal, dördüncülüğü İskilip İmam Hatip Lisesi öğrencisi Kezban Eker,beşinciliği Sungurlu endüstri Meslek Lisesi öğrencisi  Serkan Uzunkaya kazanmıştır.

5 Mart 1999 günü yaptığımız Mütevazi ödül törenimizle ilgili resimler ve yazı orta sayfadadır.

 Sayımızı  görüşünüze sunuyorum.

 Çorumlu 2000 Aylık Kültür Sanat Tarih Ve Edebiyat Dergisi

 

15 Kasım 1998 tarihinde GÜRSEL Yayınevi tarafından düzenlenen Cumhuriyetin 75.  Etkinlikleri çerçevesinde açmış bulunduğu; CUMHURİYETİMİZİN 75. YILI İLE CUMHURİYETİMİZİN 100. YILINA KADAR  ÇORUM  İLİNDE  NE  GİBİ  GELİŞMELERİN OLMASINI VE SİZİN NELER YAPACAĞINIZI VE YAPMANIZ GEREKTİĞİNİ ANLATINIZ.   Konulu Çorum ili geneli Liseler arası kompozisyon yarışması, 02 Mart 1999 tarihinde değerlendirmeleri tamamlanmış ve şartname gereği yarışmaya katılan okulların isimleri ve yarışmacıları belli olmuştur.Yarışmacılar ise:

1. Sungurlu Haydar Öztaş Lisesi öğrencisi Sevil Kultufan,

2. İskilip İmam Hatip Lisesi öğrencisi Nihal Köşger,

3. Sungurlu  Haydar Öztaş Lisesi öğrencisi Tuğba Küçüksakal,

4. İskilip İmam Hatip Lisesi öğrencisi Kezban Eker,

5. Sungurlu endüstri  Meslek  Lisesi  öğrencisi  Serkan Uzunkaya kazanmıştır.

Yarışmacılara ödülleri Milli Eğitim Müdüdü Sayın Metin Topkaraoğlu’nun odasında 05 Mart 1999 tarihinde saat 15,00 te verilmiştir.

GÜRSEL Yayınevi

Birinciye 20,000,000 Tl.

İkinciye 15,000,000Tl.

Üçüncüye 10,000,000 Tl.

Dördüncüye 5,000,000

Beşinciye 5,000,000 Tl.

Para ödülü ile; ÇORUM KUYUMCULUK adına Sayın Osman Dalgıç tarafından Beş yarışmacıya KOL SAATİ ve; Türkiye Gazetesi Çorum Temsilcisi Sayın Ahmet Aşık tarafından 10 adetlik kitap seti (8 Takım), Eğitimci Yazar Muzaffer Gündoğar’ın yazdığı 8 adetlik kitap seti (8 Takım Ücreti yayınevimiz tarafından ödenmiştir), Eğitimci Yazar Ahmet Serin’in yazdığı 4 adetlik kitap seti (8 Takım Ahmet Serin’in hediyesidir) ile GÜRSEL Yayınevinin Kaynak Eserler Dizisi 1-2-3 ile ÇORUMLU 2000 dergisi üç aylık abone (8 Takım) armağan olarak, 5 yarışmacı ve 3 okullarına verilmiştir.

GÜRSEL Yayınevi Yarışmaya katkıda bulunan yukarıda isimleri geçen hemşerilerimize TEŞEKKÜR EDER!

Sevil KULTUFAN  HAYALLERİMİZ AĞLAMASIN

Hayallerimiz,ümitlerimiz var.... On binlerin, yüz binlerin belki de milyonların hepside toprağa yeni düşen tohum kadar saklı ve ürkek; bir fidan kadar taze ve yeşil;güneş kadar parlak ve bir o kadar aydınlık...

Güzel şey hayal kurmak, umutlara sarılmak. Yeniye hep daha iyiye, hep zirveye ulaşmaya çalışmak. Bir insan var mıdır ki elini bir kez olsun buzdağının zirvesindeki güle uzatmak istememiş; ya da.  Mehtaplı bir gecede uykusu kaçınca, yüzünü gökyüzüne çevirip, kayan yıldızlara bakmak, hayalleri için, umutları için dilek tutmamış?

Evet! Güzel şey hayal kurmak. Ama nereye kadar?

Bazen hayaller yetmez olur; yıllarca içimizde yanan umut ışığı bir anda sönüverir. İşte hayaller oraya kadardır. Artık istediklerimizin sadece gözlerimizi kapattığımızda, beynimizde canlanması yetmez  olur; açtığımız zaman  gözlerimizi, hayal yerine gerçeği görüp hissetmek, ona dokunmak isteriz. Boş masallarla avutulan bir  bebek  olmaktan kurtulup elimize bebeğimizin verilmesi gerektiğini düşünürüz.

O halde verin artık bebeklerimizi... İçimizde hayallerimiz, umutlarımız bir olmuş isyan ediyor. Her şey hayal olmaktan ibaret kalırsa, duyacağınız hıçkırıklar inanın dört yaşındayken eline bebek tutuşturulmayan bir çocuğun ağlayışı olmaktan çıkıp, artık elinde daha gerçekçi,daha ciddi bir şeyler görmek isteyen bir gencin çığlıklarına dönüşecek. Deli gözbebeklerinden bir grup. Hayallerimiz, umutlarımız var biz Çorumlu gençlerin. Artık bir şeylerin değişmesi gerektiğinin bilincinde olan gençleriz biz Şöyle etrafımıza bakıp düşündüğümüzde ne kadar çok şeye  ihtiyacımız olduğunu görüyoruz. Hayallere bile sığmayacak kadar büyük gerçeklere ihtiyacımız var.  Hangi gerçekler mi? Etrafımızdaki karanlık yanlışların ve eksikliklerin giderilmesi için zamanın gelip geçmekte olduğu... En büyük gerçeğimiz.

Neyin hayalini kuruyoruz biliyor musunuz? Acaba gün gelecek insanlar saçma sapan düşüncelerden, fikirlerden vazgeçecekler mi? Sürekli doğru olduğunu savunup da sanki gözleri bağlanmış, beyinleri  demir çerçeveye alınmış gibi hâlâ etraflarındaki kocaman yanlışları görmemekte direnecekler mi?

Geçenlerde anneannemi ziyaret için gittiğim köyde tanıştığım  yaşlı dede, saplanıp kaldığı düşüncelerden kurtulacak mı? İki bine bir kala traktörün bir "gavur icadı" olduğunu söyleyip, tarlasını karasabanla sürmeye çalışan bir dedenin varlığı bile insanı ürkütüyor.

Tarlasını iki saat gibi kısa bir zamanda sürmek varken, inat etmiş günlerce bir tarlayla uğraşıyor. Komşuları ondan habersiz tarlasını traktörle sürünce de uğursuzluk getirecek diye tarlasını satıyor. Bu nasıl bir düşünce anlamıyorum. Umarım beyinler demir çerçevelerden, fikirler; karanlık örümcek ağlarından sıyrılmaya çalışacaklar. Biz gençler, beyinler yenilendikten sonra her alanda tam bir iyileşmenin  sağlanacağına inanıyoruz kan kanseri bir insanın  kurtuluşa giden yolunun kemik iliği naklinden geçmesi gibi, bizim kurtuluşumuz da beyinlerin yenilenmesine bağlı...

Sonra hep hayal etmişizdir: Bütün insanlar ekonomik bakımdan rahatlayıp artık "para" yerine başka şeyleri düşünmeye başlamasını... Çünkü insanın midesinden gelen sesleri dinlerken, beyinlerinden gelenlere kulak vermesi beklenemez. Bunu da başardıktan sonra, sıra yeni fikirlere açık beyinlere taptaze güzellikler aşılamaya gelecektir, ama nasıl? Tabi ki eğitim ve öğretim alanında yapacağımız  yeniliklerle...

Sungurlu'da, Sungurlu'nun köylerinde ve hatta Çorum'da bile okul sıkıntısı çekiyoruz. Köylerimizde küçücük çocuklar ve gençler, sabahın ilk ışıklarıyla şehir yolunu tutuyor, yaz kış demeden.  Ne  gereği var bu sıkıntının? O küçük çocuklar neden köylerinde kalıp, anne ve babalarının gözleri önünde rahatça okullarına gidemiyorlar?

Zaten çekilen bu sıkıntılar yüzünden hem anne babalar çocuklarını okula göndermek istemiyorlar, hem de eğitim ve  öğretimdeki başarıları azalıyor. Bırakın köylerimizde okul yapımını daha Çorum'da bir üniversitemiz bile yok. Diğer illerimizden farkı ne çorumun? Her gün yeni bir fabrika yapacaklarına, neden bir de üniversite yapılmıyor?

Tabi ki, sanayileşmeye hiç bir zaman karşı değiliz. Fakat, bu bazı şeyleri engelliyorsa, buna karşı ses çıkarmamamız da  beklenemez. Acaba, insanlar sadece sanayileşmenin mi bizi kurtaracağını düşünüyorlar? Eğer böyleyse çok yazık. Çünkü,gözleri olmayan bir insan   yaşamını sürdürebilir ama ya kalbi olmayan? Herhalde böyle büyük bir eksikliği kalbimizin derinliklerinde her an duymamızı bize çok göremez siniz.

Peki ne zaman bir kültür ve sanat merkezine sahip olacağız?

Daha bir yıl önce kadar tiyatronun neye benzediğini bilmeyen bir kişiydim. Televizyonda adını duyar, derslerimizde onunla ilgili sayfalar dolusu kuru bilgiler edinilir, sonra da unutur giderdik. On  altı yaşında bir gencin bir kere olsun tiyatroya gitmemesi ne acı bir şey. Ben kendimi bu konuda biraz daha şanslı buluyorum. Ya diğerleri? "Ali'ler", "Ayşe'ler", "Mehmet'ler"... Yirmi beş yaşlarına geldikleri halde ellerinde bir tiyatro bileti bulunduramayacak olanlar?

Sonra izlemek istediğimiz filmi, dinlemek istediğimiz sanatçıyı, hayran olduğumuz bir ressamın resim sergisini, hep büyük şehirlere akrabalarımızı ziyarete gittiğimiz de mi göreceğiz?

Ne zaman büyük  şehirlere kitap siparişi vermekten kurtulacağız?

Okumak istediğimiz kitabı bir gün de kendi ellerimizle  yerinden almak gibi bir şansımız olmayacak mı?

Okul çıkışlarında elimizde tuvaller, enstrümanlarla halk eğitim merkezlerine koşabilecek miyiz?

Fakat biz; yine de inanmaktan vaz geçmeyeceğiz. Ne de olsa genciz, umutlarımız var. Ne de olsa dev adımlarla geleceğe koşuyoruz. Fakat genç olarak yapacağımız sadece hayal kurmak ya da büyüklerimizden sürekli bir şeyler istemek değil. Üzerimize düşen büyük görevin farkındayız: Çalışmak, durmadan çalışmak. Bir şairin dediği gibi, "saçlarımızı kahvelerde değil, kütüphanelerde ağartmak" Bir meslek edinip , yurdumuza  faydalı birer  insan olmak,geleceğe bir ışık da kendimizden katmak.

Evet, hayallerimiz, umutlarımız, isteklerimiz var. Hepsi de toprağa yeni düşen tohum kadar saklı ve ürkek, bir fidan kadar taze ve yeşil, güneş kadar parlak ve bir o kadar aydınlık...

Lütfen, tohumlarımızın üstüne basmayın. Fidanlarımızı susuz bırakmayın, güneşimizin önünü kapatmayın.

Hayallerimiz ağlamasın....

 

Nihal KÖŞKER KİMLİK

İnsan  yaşadığı, memleket  edindiği yeri, varıyla yoğuyla olduğu  gibi kabul eder. Ama nedense her insan çevresiyle ilgili daha  geniş  imkanları hayal eder. Küçük bir kasabada  yaşayan  bir çocuk, lunapark sevdasını,bir büyük de sosyal faaliyetlerin eksikliğini hep içinde yaşar. 

Mutlaka biz de buna paralel düşüncelere sahibiz. Çünkü her insanın psikolojisinde, kendisine en iyi hizmetlerin sunulması özü  yatar.  

Cumhuriyetin 75. Yılıyla birlikte ilerlemeye devam ettiğimiz mükemmeliyet yolunda, zirveye ulaşmak için zihinler 100. Yılı benimsemiş, ulaşmak istediğimiz bu mükemmeliyetlere ise çekirdekte kendi il sınırlarımız içinde başlamak en iyisi. Çorum diyoruz...

Sımsıcak bir şehir. Kendi çapında ilerlemiş. Ama günümüz aklı hayali durduran teknolojik gelişmelere takılınca,birçok eksikliğimizin daha olduğunu fark ediyoruz. Aslında bizim istediklerimiz olağanüstü şeyler değil. Artık bilim füzelerle uğraştığına göre, biz niye hala ulaşımda zorluk çekelim?

Dar kalıpları aşmak diyoruz, er zaman. Ancak bunun temelde yine eğitimle çözümleyeceğini kastetmiyoruz. O  halde, öyle bir teşvik edici sistem geliştirelim ki ; diğer gelişmelere engel bir durum olmasın. Bu temelin,bizim görmek  istediklerimizi kolaylaştıracağı inancıyla 100. Yıl yolculuğuna çıkabiliriz.

Şüphesiz, bu anlamda isteyebileceğimiz en güzel şey, bütün bölümleri barındıran, yabancı dil ağırlıklı bir üniversite. Neden  olmasın? Bizim de eğitimciler olarak destek verebileceğimiz bir  eğitim merkezi. Tabi bu nitelikte bir  üniversiteye sahip olan bir şehirden, diğer okullarının da eğitim seviyesinin yüksek olması beklenir. İdeal Çorum temelini eğitimle kurduktan sonra bunu diğer isteklerimizle bina edebiliriz.

Size bir şehrin havaalanına sahip olduğu söylense, hemen o  şehre gelişmiş kimliği verirsiniz. Çorum' da bu kimliğe sahip olmalı.  Şehrin girişinde, ilçeleriyle yollarının kesiştiği bir alanda yer almalı bu havaalanı. Tabi bu yollar, yan yana iki arabanın sürtünerek geçtiği değil, otoban rahatlığına sahip  yollar.  Uçağın getireceği ulaşım imkanlarının, ilçeleri de üç tarafı kapalı bir çıkmaz sokak olmaktan kurtaracağını düşünecek olursak, çevresiyle bütünlenmiş bir Çorum  hayal olmaktan çıkar. Tabi bu gelişmeyle artacak olan nüfus karşısında klasik belediye sistemleri yetersiz kalacağı için şehir görünümünü destekleyen tramvay ulaşımı düşünülebilir ve çevre ilçelerin insanlarını çarşıya çıkar gibi kısa bir sürede Çorum' a ulaştıracak metro tipi raylı sistemler Çorum'un tanınması ve güçlü bir iletişim için çok önemli.

Çorum kültürel zenginliğe sahip bir şehrimiz. Bir Alacahöyük ve Boğazkale gibi tarihi miraslara sahip. Fakat bu yeterli olmuyor. Bu zenginliklerin yeni bir anlayışla değerlendirilmesi; çevre merkezlere rahat ve temiz oteller ve tesisler kurularak buralarda daha fazla turist kazandırılması,böylelikle de Çorum'un Türkiye'nin kültür merkezi unvanını giymesi bir başka isteğimiz.

Bütün bunlar insanlara hizmet için  değil mi? O halde bir takım sosyal kalkınmalara da bizim desteğimiz gerekiyor. Gelişmiş yardım kuruluşlarını, çocuk yuvalarını ve diğer sosyal faaliyetleri görmek istemez miyiz?

Bu istek bile  bir  manevi katkıdır aslında.

İşte Çorum'u, Cumhuriyetin 100. Yılında bütün bunları avucunun içine almış,kalkınmış, planlı ve istikrarlı bir  politikayı  kendisine ilke edinmiş bir şehir olarak görmeyi umuyoruz. 

İnsan demek, ideal demektir. İdealler bir olduğu sürece, metropol bir Çorum giderek yaklaşacaktır.

Tuğba KÜÇÜKSAKAL HASRET

Hiç kahraman oldunuz mu? Peki ya rüyasında kahraman olduğunuzu gördünüz mü? Yine mi hayır?  O zaman  mutlaka  kahraman olma hayalleri kurmuşsunuzdur ya da, en azından  erkekler  için söylüyorum askerde,birilerine "Kahraman Çorumluyum" demişsinizdir. 

Ben hiç kahraman olmadım. İşin doğru su,beni kahramanlık vasfına taşıyabilecek bir şeyler de yaptığımı sanmıyorum.

Rüyalarımda da henüz böyle güzel düşünceler yer etmiş değil. Ama, ne yalan söyleyeyim, bir gün kahraman olabilme düşüncesi daima hayallerimi süslemiştir. Kahramanlık nedir yada kahraman olabilmek için ne yapmalı? Kimileri, buna belki "insanlığı kurtarmak" der; belki evreni....  Kimine göre en kahraman, bir yangında avuç içi kadar bir çocuğu kurtarmayı başaran bir yangın adamı; itfaiyecidir. Kimi "en kahraman babam" der, babasının yeryüzündeki en mükemmel kişi olduğunu düşünerek...

Bence kahramanlık, kahramanlığı devam ettirebilmek, kahramanlığa kahramanlık katmaktır. İşte bu tanım, kahramanlığın, şüphesiz en güzel tanımdır. Benim tanımım olduğu için değil, Türk'ün kahramanlığını ifade ettiği için, en güzel tanımdır. Bu tanım.

Biz Türk'ler için Başöğretmenimiz, en büyük kahramandır.

Sonra? Sonrası Türk Milleti geliyor. Çünkü, Türkler Atatürk'ün kendilerine armağan ettiği en güzel hediyenin Cumhuriyet olduğunun bilincindedir. Bu yüzden, Türkler,kahramanlığa kahramanlık katarak, Cumhuriyetini - özgürlüğünü - elinden geldiği  kadar, en yükseğe  ulaştırmak için gayret göstermişlerdir. Sanırım bunu başardık da... Ama eminim, bununla yetinilmeyecektir. Yetmiş beş yılda, elliyi aşan üniversite sayısı da, Türk Milletinin  yeterli olanla yetinmediğinin görsel şahididir.

Yalnız, tek bir sorun var. Sanırım Türklerin Avrupa arenasında hak ettiği yerde olmayışının tek sebebi bu. Sorun,kimi ilimiz de  birden fazla  üniversite olmasına rağmen,kimi ilimizde fazlasıyla ihtiyaç duyduğu halde, bir üniversite, bazen de bir fakülte bile  olmayışıdır. Şahsen ben, üniversite sınavına girerken,tercihlerimin  arasında ilk sırayı, kendi memleketimin yani Çorum'un bir üniversitesine bırakmayı arzulardım. Maalesef şu anda ne benim böyle bir şansım var, ne de diğer hemşehri öğrencilerin.

Açıkçası ben, Çorum'a bir fakülteyi de yakıştıramıyorum çünkü, bunu  hak etmediğimizi biliyorum.

Bütün imkanlarıyla, çevre güzelliğiyle, temizliğiyle, aydın   seviyesinin yüksek oluşuyla, bir üniversite için gerekli olan tüm altyapıya sahip  olan Çorum'umuzda bir üniversite görmek, hem  Çorum için hem de Atatürk Türkiye'si için çok acıdır.

Çorum halkı neyi başardı? Birçok ilimiz de, özellikle doğu illerinde,maddi imkansızlıklar nedeniyle, çeşitli  bölgelere göçler  başlarken Çorum, kendini geliştirmeyi bilen bir il olarak televizyon programlarına konu oldu. Çünkü; Çorum halkı göç nedeniyle bütünlüğünü bozmak yerine, yapılan  yatırımlarla, açılan fabrika ve okullarla ilerlemeyi,gelişmeyi öğrendi.

Şimdiye kadar bunu sadece bir üniversite ile süsleyemedik. Evet, bu bizim tek eksiğimiz. Tek ama büyük bir eksik. Bence o eksiğin ismi bile hazır.

Hitit Üniversitesi... Tarihi kültür birikimimiz, en açık şekilde  ortaya koyabileceğimiz tek isim de bu olsa gerek.

Ben; bir üniversite diploması almak için ailemden, sevdiklerimden, toprağımdan uzak kalmayı düşledim. Ben;evvel Allah'ın izniyle altı yıl sonra üniversiteyi bitirip,diplomamı elime alıp, "ben Hitit Üniversitesi mezunuyum" dediğimde,işsiz kalmamayı düşlerim. Ben en güzeli düşledim. Çorum  için...

Ben; Çorum'um için en güzeli düşledim.

İşte, Çorumlunun asıl kahramanlığı  burada devreye  giriyor.

Cumhuriyetinizin, birinci yılından yetmiş  beşinci doğum  gününe karar kahramanlığını göstermesini bilen Türk, Cumhuriyetin yüzüncü, iki  yüzüncü yılında da Türklüğünü  bilmeli, kahraman olduğunu hatırlamalıdır. Her Türk kahramandır; Türk olduğunu hatırladığı sürece...

Her Çorumlu kahramandır; kahraman olduğu hatırladığı sürece...

Eğer  birilerine  seslenme sırası bende ise; (haddime düştüğü kadar) her kaybettiğinde, kazanan yanları da olan tek millete sesleniyorum.  Türk'e sesleniyorum.  

Kahraman Çorumluya  sesleniyorum. Yirmi  beş yıl aslında uzun süre. Bu kadar zamanda çok işler yapabiliriz. Arkadan düşünülmesi gereken bir gençlik geliyor. Bu gençlerin, kendilerinden önce gelen nesil için ahlar tüketmemeleri bizlerin elindedir  Otuz iki inciyi biraz sıktın mı, Necip Fazıl'ın da dediği gibi; "karıncalar gibi çalışıp, geride dev gibi bir eser bırakmalı", Hitit Üniversite sini başarmak zor olmayacaktır. Yeter ki; bizler sonuna kadar diretelim ve  azmimizden ödün vermeyelim.

Haydi,şu hasreti bitirelim.

Kezban EKER SIRA BİZLERDE

Dönüyoruz, durmadan, usanmadan...

Belirlemişiz yörüngemizi ilerliyoruz. Ne bir yıldıza çarpıyor, ne de bir saniye gecikiyoruz. Biliyoruz ki koşma yana, ilerlemeyene yaşama şansı yok. Nasıl ki dünyanın bir saniye durmasının alemi alt üst edeceği bir gerçekse, içindeki tembellik duygusunun mahkumu  bir milletin ayrı noktada dönüp dolaşacağı da bir o kadar gerçek.

Zaman ya da zamansızlık... yahut zamanın derinliklerinde kendini kaybetmişliğin ıstırabı. Evet, bizler zamanın büyüsüne kapılmış gidiyoruz. Rüzgarın önündeki bir yaprak gibiyiz, sürükleniyoruz. 

Bazen bir ölümün arkasından dökülen göz yaşlarında bazen de büyük bir hatanın ıstırabının ortasında, ihmal edilmiş bir zamana duyulan bir pişmanlığın dalgalandığını görüyoruz. 

Görüyoruz, görüyoruz da mahkumu olduğumuz tembelliğin kucağında sallanıyoruz. Oysa bilinmeyenlerle kaplı dünyanın çaresizliği içinde bocala yan insan sağlam bir dostuna sarılmalıdır. Bu sağlam destur " yılmadan, ümitsizliğe kapılmadan, her yeni güçlükle yeniden azimlenerek, sonuçta başarılarının meyvesini yemek" olmalıdır.

Hayat zor, yaşayabilmek için mücadele şart. Hele de dünya "bilgi çağı" deyip bilgisayara sarılırken, işlem merkezleri, bilgi bankaları kurulurken. Geçmişi zaferlerle süslü bir milletin elindekilerle yetinir olması ne acı. Kim inanır bir zamanlar üç kıtanın sultanı olduğumuza. Dayanıksız söylemiyorum bunları. Ortada bazı  eksiklikler var ki böyle  bir yazı  yazmaya gereksinim görüyorum.

Türk Milletinin şu anki durumundan memnun değiliz. Zira  bizler daha iyisine layığız. Bu güne kadar da boş durulmadı biliyoruz. Ama yeterli değil. Uzun bir yol aldık. Cumhuriyetin 75. Yılına dek. Daha nice 75. Yıllar ve yollar var önümüzde, açılması zor. Hani hep derler ya," dikenli yollar "  işte öyle. Bizler ilk adımı attık yola çıkmakla. Bu demek değil ki her şey  tamam. Aksine daha bir azimlenmeli, hırslanmalı, engeller bir bir arkada bırakmalı ...Bunu yaparken de ne geçmişi  unutmalı, ne de başarının sarhoşluğuyla  sersemlemeli. Çalışmalı,çalışmalı, bire bin katmalı, her gün yeni fabrikaların bacaları tüttürülmeli, kaynaklar fışkırmalı göğe...

Okullar açılmalı, ilim, ilim diyen. Bütün bunlar gözünüzde büyümesin. İnsan çevresinden başladı mı yapılanmaya,gün olur bakarsınız ki; hedefin tam önüne gelmişiz. Nasıl herkes evinin önünü süpürdüğünde dünya temizlenmiş olursa, bizler de evimizden, köyümüzden, ilimizden evet ilimizden başladığımız bütün notalar yerleşecek, başarının türküsü süzülecek sazlardan.

İlimiz; cennet vatan denilen Anadolu'nun bir diyarı, gelişen ve  daha da gelişmeyi bekleyen. Bu gelişme kendiliğinden olmayacak elbet. Çalışkan, yorulmayan,saygılı,bir o kadar da  duyarlı gençlere ihtiyacımız var ki umutlar gerçekleşsin, hayal olmaktan çıksın. Duyarlı insan; belki de sihir bu kelimede. Anahtar sözcük kim bilir.  Duyarlı insan; dediğimiz bu  kitle. Yaşadığımız topluma sahip çıkan gençler, işte  o duyarlı gençlerimiz içlerindeki çalışma azimleriyle toplumu ileri ki asırlara taşıyacaktır. Gençlerimiz  büyük bir potansiyel enerjiyi barındırıyorlar yüreklerinde. İş bu enerjiyi aktif hale getirmekte. Bu da iyi bir eğitimle olsa gerek. Eğitilmemiş gençler, bilinçsiz  yetiştirilen çocuklar,sadece çıkarları uğruna yaşayan bencil insanlar...

Böyle bir gençlik yetiştirmek milletin geleceğini kendi eliyle yok etmesidir. Daha yeni yeşeren bir fidanın dalları bir bir kırılmasıdır.

Her insanın bir ütopyası vardır. Hele de bu insan  kanı  damarlarına sığmayan, coşmak üzere her an ayakta olan bir gençte ise hedefler daha büyüktür. Biz ilimiz gençleri de birçok umuda,beklenti ye sahibiz.

Her  şeyden  önce bizlere inanılmasını bekliyoruz. Ardından  nefes alabileceğimiz bir çevre. Temiz bir çevre,yeşil alanlar...Saygı ve sevgi diye bağırıyoruz her fırsatta. Eğer  bu iki terimin gerçek hatasını öğrenebilsek ne aç bir insan görürdünüz çöp başında,ne de yaşadığı aparmandaki kapı komşusundan habersiz insanlar...

Bizler birbirimize sahip çıkalım istiyoruz. Düşen arkadaşımızın elinden tutup onu da ayağa kaldıralım, birlikte çabalayalım istiyoruz.  Başarıyı başkasının başarısızlığı üzerine kurmak istemiyoruz. Aksine yarışarak hedefe ulaşıp yine sonuçta yarış arkadaşlarımızla el sıkışarak ayrılalım istiyoruz. Bir maziye baktığımızda bir de  ileriye, gerçekten  gönül rahatlığı ile " görevimizi yaptık " diyebilelim  istiyoruz.

İstemekle de yetinmiyor, kendi çapımızda çalışıyoruz da ve  fırsat bekliyoruz planlarımızı ortaya dökmek için.

Bekliyoruz, bekliyoruz...Sıra bize de gelecek. İster 25 yıl sonrası, ister milyonlarca yıl sonrası için plan yapın. Önemli olan ilk iş eğitimli gençler yetiştirmektir ve hemen arkasından da güven.

Bu zincirin halkasıdır. Sağlam bir kolye için nasıl her zincirin birbirine iyice tutunması gerekiyorsa,bizlerinde "Cumhuriyetin 100.  ve 1000. Yılına sağlam temellerle  ulaştırmak istiyorsak"  bu geçmişten aldığımız mirası katlayarak ileriye taşımamız gerekiyor. Kısacası başarı insanın yarattığı" ile, ilçeye " sahip olmasıdır.

Serkan UZUNKAYA  HAYALLERİMİZ AĞLAMASIN

Hayallerimiz, ümitlerimiz var.... On binlerin, yüz binlerin belki de milyonların hepside toprağa yeni düşen tohum kadar saklı ve ürkek; bir fidan kadar taze ve yeşil; güneş kadar parlak ve bir o kadar aydınlık...

Güzel şey hayal kurmak, umutlara sarılmak. 

Yeniye hep daha iyiye, hep zirveye ulaşmaya çalışmak. Bir insan  var mıdır ki elini bir kez olsun buzdağının zirvesindeki güle uzatmak istememiş;ya da. Mehtaplı bir gecede uykusu kaçınca, yüzünü  gökyüzüne çevirip, kayan yıldızlara bakmak, hayalleri için, umutları için dilek tutmamış?

Evet güzel şey hayal kurmak. Ama nereye kadar?

Bazen hayaller yetmez olur; yıllarca içimizde yanan umut ışığı bir anda sönüverir. İşte hayaller oraya kadardır. Artık istediklerimizin sadece gözlerimizi kapattığımızda, eynimizde canlanması yetmez olur  açtığımız zaman gözlerimizi,hayal yerine gerçeği görüp hissetmek, ona  dokunmak isteriz. Boş masallarla avutulan bir bebek olmaktan kurtulup elimize bebeğimizin verilmesi gerektiğini düşünürüz.

O halde verin artık bebeklerimizi... İçimizde hayallerimiz, umutlarımız bir olmuş isyan ediyor. Her şey hayal olmaktan ibaret kalırsa, duyacağınız hıçkırıklar inanın dört yaşındayken eline bebek tutuşturulmayan bir çocuğun ağlayışı olmaktan çıkıp, artık elinde daha gerçekçi,daha ciddi bir şeyler görmek isteyen bir gencin çığlıklarına dönüşecek. Deli gözbebeklerinden bir grup. Hayallerimiz, umutlarımız var biz Çorumlu gençlerin. Artık bir şeylerin değişmesi gerektiğinin bilincinde olan gençleriz biz. Şöyle etrafımıza bakıp düşündüğümüzde ne kadar çok şeye ihtiyacımız olduğunu görüyoruz.

Hayallere bile sığmayacak kadar büyük gerçeklere ihtiyacımız var. Hangi gerçekler mi? Etrafımızdaki karanlık yanlışların ve eksikliklerin giderilmesi için zamanın gelip geçmekte olduğu... En büyük gerçeğimiz.

Neyin hayalini kuruyoruz biliyor musunuz? Acaba gün gelecek  insanlar saçma sapan düşüncelerden, fikirlerden vazgeçecekler mi? Sürekli doğru olduğunu savunup da sanki gözleri bağlanmış, beyinleri demir  çerçeveye alınmış gibi hâlâ etraflarındaki kocaman yanlışları görmemekte direnecekler mi? Geçenlerde anneannemi ziyaret için gittiğim köyde tanıştığım yaşlı dede, saplanıp kaldığı düşüncelerden kurtulacak mı? İki bine bir kala traktörün bir "gavur icadı" olduğunu söyleyip, tarlasını karasabanla sürmeye çalışan bir dedenin varlığı bile insanı ürkütüyor. Tarlasını iki saat gibi kısa bir zamanda sürmek varken, inat etmiş günlerce bir tarlayla uğraşıyor. Komşuları ondan habersiz tarlasını traktörle sürünce de uğursuzluk getirecek diye tarlasını satıyor. Bu nasıl bir düşünce anlamıyorum. Umarım beyinler  demir çerçevelerden, fikirler; karanlık örümcek ağlarından sıyrılmaya çalışacaklar.

Biz gençler, beyinler yenilendikten sonra her alanda tam bir iyileşmenin sağlanacağına inanıyoruz kan kanseri bir insanın kurtuluşa giden yolunun kemik iliği naklinden geçmesi gibi,bizim kurtuluşumuz da beyinlerin yenilenmesine bağlı...

Sonra hep hayal  etmişizdir: Bütün insanlar ekonomik   bakımdan rahatlayıp artık "para" yerine başka şeyleri düşünmeye başlamasını... Çünkü insanın midesinden gelen sesleri  dinlerken, beyinlerinden gelenlere kulak vermesi beklenemez.

Bunu da başardıktan sonra,sıra yeni fikirlere açık beyinlere taptaze güzellikler aşılamaya gelecektir, ama nasıl? Tabi ki eğitim ve öğretim alanında yapacağımız yeniliklerle... 

Sungurlu'da, Sungurlu'nun köylerinde ve hatta Çorum'da bile  okul sıkıntısı çekiyoruz. Köylerimizde küçücük çocuklar ve gençler, sabahın ilk ışıklarıyla şehir yolunu tutuyor, yaz-kış demeden. Ne gereği var bu sıkıntının? O küçük çocuklar neden köylerinde kalıp, anne ve babalarının gözleri önünde rahatça okullarına gidemiyorlar?

 Zaten çekilen bu sıkıntılar yüzünden hem anne-babalar çocuklarını okula göndermek istemiyorlar, hem de eğitim ve öğretimdeki  başarıları  azalıyor.  Bırakın köylerimizde okul yapımını daha Çorum'da bir üniversitemiz bile yok. Diğer illerimizden farkı ne Çorumun? Her gün yeni bir fabrika yapacaklarına, neden  bir de  üniversite yapılmıyor? Tabi ki,sanayileşmeye hiçbir zaman karşı değiliz. Fakat, bu bazı şeyleri engelliyorsa, buna karşı ses çıkarmamamız da beklenemez. Acaba, insanlar sadece sanayileşmenin mi bizi kurtaracağını düşünüyorlar?

Eğer böyleyse çok yazık. Çünkü,gözleri olmayan bir insan yaşamını sürdürebilir ama ya kalbi olmayan? Herhalde böyle büyük  bir eksikliği kalbimizin derinliklerinde  her an duymamızı  bize çok göremezsiniz.

Peki ne zaman bir kültür ve sanat merkezine sahip olacağız?

Daha bir yıl önce kadar tiyatronun neye benzediğini  bilmeyen bir kişiydim. Televizyonda adını duyar,derslerimiz de onunla ilgili sayfalar dolusu kuru bilgiler edinilir,  sonra da unutur giderdik. On altı yaşında bir  gencin  bir  kere olsun tiyatroya gitmemesi ne acı bir şey.  Ben  kendimi bu  konuda  biraz daha  şanslı buluyorum. Ya diğerleri ? "Ali'ler", "Ayşe'ler"  , "Mehmet'ler"... Yirmi beş yaşlarına geldikleri halde ellerinde bir tiyatro bileti bulunduramayacak olanlar ? Sonra izlemek istediğimiz filmi,dinlemek istediğimiz sanatçıyı,hayran olduğumuz bir  ressamın resim  sergisini,hep büyük  şehirlere akrabalarımızı ziyarete gittiğimiz de mi göreceğiz ? Ne zaman büyük şehirlere kitap siparişi vermekten kurtulacağız ? Okumak istediğimiz kitabı bir gün de kendi ellerimizle yerinden almak gibi bir şansımız olmayacak  mı ? Okul  çıkışlarında elimizde  tuvaller, enstrümanlarla  halk  eğitim  merkezlerine  koşabilecek miyiz?

Fakat biz; yine de inanmaktan vazgeçmeyeceğiz.   

Ne de olsa genciz, umutlarımız var. Ne de olsa dev adımlarla geleceğe koşuyoruz. Fakat genç olarak yapacağımız sadece hayal kurmak ya da büyüklerimizden sürekli bir şeyler istemek değil.

Üzerimize düşen büyük görevin farkındayız.

Çalışmak, durmadan çalışmak. bir şairin dediği gibi,"saçlarımızı kahvelerde değil, kütüphanelerde ağartmak "Bir meslek edinip, yurdumuza faydalı birer insan olmak, geleceğe bir ışık da kendimizden katmak.

Evet, hayallerimiz, umutlarımız, isteklerimiz var. 

Hepsi de toprağa yeni düşen tohum kadar saklı ve ürkek,bir fidan kadar taze ve yeşil, güneş kadar parlak ve bir o kadar aydınlık.

Lütfen, tohumlarımızın üstüne basmayın.  Fidanlarımızı susuz bırakmayın, güneşimizin önünü kapatmayın.

Hayallerimiz ağlamasın.

BİR YARIŞMANIN ARDINDAN

Gürsel Yayınevi olarak açtığım Çorum Liseler Arası kompozisyon yarışmasında dereceye giren ilk beş yazıyı sizlerin görüşüne sundum.

Gönül isterdi ki; bir yarışmaların devamını getirmek için yanız bana değil bütün hemşerilerime de aynı çaba ve katkıların birleştirilerek ileride ülkemizi ellerine teslim edeceğimiz bu

gençlere destek ve teşvikte beraberlik ve hemşerilik katkılarının ödül verenlerin daha da çok olmasını dilerdim.

Aynı temennileri de Çorum ili genelinde bulunan bütün liselerin yöneticilerinin de gençlerimizi yarışmaya katılmalarını sağlayarak fikirlerinin ortaya çıkması için ufacık gayret göstermelerini umardım.

Belki ilerideki yıllar içinde yayınevimin katkıları ile bu yarışmaları birlikte yapacağımız kuruluşlar ile gelenek haline  getirebiliriz. * 

Bakalım zaman bizlere neler hazırlayacak.

Yapmış  bulunduğumuz bu yarışmaya katılan,tüm öğrencilerimize, teşvik ederek yarışmaya katılmalarını sağlayan  öğretmenlerimize, Milli Eğitim Müdürlerimize teşekkür ederken, yarışmacılara ödül  veren gönül dostlarına, yarışma kağıtlarını okuyarak puanlayıp katkılarını esirgemeyen Çorumlu  2000  Degisinin  yazarlarına tekrar ve tekrar  teşekkür etmeyi  bir borç olarak görüyorum.

Vaat ettiğimiz gibi yarışmaya katılan öğrencilere ve okullarına Çorumlu 2000  dergisinin 6. Sayısını elden, 7.  Sayısını posta ile ulaştırdım.

Bu sayı  ile dergimizin gönderilmesi bitmiş olacaktır.

Saygılarımla!

Gürsel Yayınevi Sahibi  ve Çorumlu  2000  Dergisi Sorumlusu Mahmut Selim GÜRSEL

*Ne yazık bu temennim tekrarlanmadı.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

NELER OLUYOR ÜLKEMDE!

Bu günlerin pek çok şeye gebe olarak karşımızda bulunmakta olduğunu görüyoruz.

Birkaç oy uğruna soysuzluk ve Vatansızlık kokan bir günlerin içinde sessizce hiç tepkisiz olmazsa da tepki verenlerin sesinin de kesildiği bir düzenin çarkları içinde kaldık.

Yaklaşan seçimin ve 100 yılların kutlandığı bir düzen ile bilgi ve gördüklerimizi alabora edecek bir girdabın başlangıcında olduğumuzu görüyorum.

BANA NE diyemiyorum.

Belki benim bu tepki veya tespitimi okuyan birkaç kişinin bana hak vermesi ile benim önerimin de katılanlarını göremesem de onlara bilgi verdiğimin rahatlığını hissetmem gerekir diye düşünüyorum!

Neden banan ne diyemememin sebebi benim bundan sonra arkamda bu ülke için kalacak ve kalan için de üzülecek bir mirasçım bulunmayışı.

Yaşamım ise Allah C.C. müsaade eder ise Çorum’un tabiri ile bir koyun ömrü kadar ömrümün olması.

Bana ne diyemememin sebebi ise; bu Güzel Ülkemin içimizdeki ve çevremizdeki düşmanlarının bir mantar gibi türemesi ve bu mantarların Ülkemizin tamamını kaplamasının üzüntüsü ile için için kahroluyorum.

Bu yazının yazıldığı zaman idilimi içerisinde neleri anacak nelerden konuşacağız?   

ATATÜRK’ÜN GENÇLİĞE HİTABESİNDEKİ:

Türk ve Türkiye için en önemli bulgulardan ve Ülkemin ne hale geldiğini çok uzun yıllar önce gören ATATÜRK’ÜN GENÇLİĞE HİTABESİNDEKİ:

“Ey Türk Gençliği!

Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet, muhafaza ve müdafaa etmektir.”

Bu hitabedeki binici paragrafındaki emirini ne yazık ki pek çok gencimiz uykuda olduğu için duymamış veya görmemiş gibi davranmaktalar. En büyük hata ise gençlerin kim olduğunu anlayamamasından olsa gerek. Gençlik sadece belli bir yaş grubu olmayıp kendisini bu grubun içinde görebilen, hissedebilen bütün TÜRK VATANDAŞLARININ olması gerektiğini anlamaz gözükerek elimizdekilerin gideceğinden korkarak Cumhuriyetin muhafızından ve cumhuriyeti savunmaktan uzak durmamızdır! Yine ATATÜRK Aynı hitabede:

“Mevcudiyetinin ve istikbalinin yegâne temeli budur.”

TÜRK’ÜN mevcudiyet ve istikbalinin temelinin cumhuriyet olduğunu, başka bir idare şekli ile yönetilince TÜRK’ÜN yok olacağını işaret ederek;

Bu temel, senin, en kıymetli hazinendir.

Demiş ve Cumhuriyet idaresini muhafaza ve müdafaa etmez isek bu kıymetli hazinenin başına gelecekleri de şöyle izah ederek UYARMAKTADIR!

“İstikbalde dahi, seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek, dahilî ve haricî bedhahların olacaktır.” 

Bu günlerin açık ve net görünüşünün izahı olarak algılayamadığımızı ve

“Bir gün, İstiklâl ve Cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetin imkân ve şerâitini düşünmeyeceksin!”

Bu günlerin şimdiki yaşadığımız zaman diliminin içinde aynen meydana geldiğini ve Türk Gençlerine hitabesinin neleri gördüğünü ve ne yapılmasını önerdiğini anlamamızı istemektedir devam ile;

“Bu imkân ve şerâit, çok nâmüsait bir mahiyette tezahür edebilir. “

Bir gün olayların durumu uygun olmayan durum ortaya çıkabilir.

 “İstiklâl ve Cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mümessili olabilirler. “

Özgürlük ve Cumhuriyetimize kast edenler bütün dünyada görülmemiş bir çoğunluk (galibiyet) tensil edebilirler!

“Cebren ve hile ile aziz vatanın, bütün kaleleri zaptedilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir.”

Zorla ve HİLE ile vatanın bütün kaleleri zapt edilmiş, tersanelerine girilmiş, orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bizzat işgal edilmiştir.

“Bütün bu şerâitten daha elîm ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hıyanet içinde bulunabilirler.

Hattâ bu iktidar sahipleri şahsî menfaatlerini, müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler.”

Dış düşmanlardan daha tehlikeli ve vahimi olarak da Ülke dâhilinde İktidar sahibi olanların dikkatsiz, boş bulunma, dalgınlık içinde olabilirler ve hatta; ihanet, hainlik içinde bulunabilirler. Hatta bu iktidar sahipleri kendi çıkarları için, şahsi çıkarları için, işgal ettikleri yönettikleri yerleri siyasi emellerine kullanabilirler ve hatta “TEVHİT” tek olduğunu söyeyebilirler

“Millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir.”

Millet olarak sizler İhtiyaç, fakirlik ve yoksulluk içinde yorgun ve bezgin duruma düşmüş muhtaç kalmış olabilirsiniz diyor ve

Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte, bu ahval ve şerâit içinde dahi, vazifen; Türk İstiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!

Demektedir! 

23 Nisan ve bu günler

Neler oluyor?                                                                                                                                                     

 

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

 

ÜLKEMİZ NEREYE GİDİYOR

 

EY TÜRKÜM DİYENLER!

GÜZEL ÜLKEMİN YENİ KURULAN KÜRT VE İLERİDE KURULACAK PONTUS HÜKÜMETLERİNCE NASIL PAYLAŞILACAĞINI İNCELEYİNİZ!

Dikkat edelim!

Dikkatli olalım!

Ülkemiz elden gidiyor diyoruz.

Sesiniz çıkmıyor, PKK ya da sesiniz çıkmamıştı. Bir avuç serseri ile mi koca ülke baş edemiyecek dendi! Şimdi düşünün; bize bu afyonu yutturanlar mı haklı, dikkat ediniz PKK Türkiye’nin başına bela olacak diyenler mi haklı çıktı, ne dersiniz?

Yukarıdaki haritalar; Pontus’la ilgili bir siteden, diğer Kürdistan haritası ise başka bir siteden alındı.

Dikkat ederseniz; suriye’nin payı unutulmamış, Kürdisdan devleti de İskenderun Körfezini kendine çıkış yolu, denizlere açılış yolu yapmış.

Halen uyuyormuyuz?

Uyutuluyor muyuz?

Ey TÜRK OĞLU UYANIK OL!

Ne Amerika, ne Avrupa sana dost.

ÜLKEMİZ NEREYE GİDİYOR?

Bu güzel ülkemiz elden gidiyor mu? Bu güzel dilimiz kayboluyor mu? Bu güzel Vatanımız tekrar “Mondros Mütarekesi” şartlarını hatırlatan fakat, başka bir sistemle parçalanma ve ufaltılma oyunlarına mı sahne oluyor? Bunları kulak ardı ede ede bugün sıkıntılarını bütün ulusumuz çekmekte. Yanda gördüğünüz harita birleştirmesinde sınırların ne kadar birbirine çakıştığını sizlerle paylaşmak istedim. Aynı haritada bu günkü Türkiye haritasının üzerine “Yunanistan Pontus hayali haritası”nı (Yazısı gelecek sayımızda)altta ise “Kürdistan haritasını” monte ettim. Sizinde gördüğünüz gibi son derece şaşırtıcı bire bir çakışan sınırlar “hayali sınırlar” olamaz muhakkak planı daha önceden yapılmış. Aynen PKK nın yeni çıktığında bazı kesimlerin bir avuç çapulcu dediği, onca Türk evladının Şehit olduğu, milyarlarca dolar kaybımız bu gün bütçemizde olsa acaba IMF ye yalvarır mıydık?

Yine bugün bu oyunları yazanlara çanak tutan kişiler mevcuttur. Kürt Devleti haritasını yaklaşık 250 okuruma Internet’ten yolladım. Üç beş çatlak ses mesajı geldi. Yok efendim, bu harita sahte imiş? Yok efendim Kürt Hükümeti de kim oluyormuş? Diye bilerek mi, bilmeyerek mi yazdılar onu artık bilmiyorum.

Bizler tarihin tekerrür olduğunu bilmiyor muyuz? Bize bizden başka dost olmayacağını öğrenemedik mi? Televizyonlarda ülkemizde yaşayan Türk’üz diyen fakat Türk’ü Türkiye’yi yok etmek için kendilerini satan veya, kendilerinin kendi özünde görenlerin idaresi ile güzel ülkem yok edilmeye çalışıyorlar,uğraşıyorlar.

Dikkat edelim. Etrafımızda bulunan ülkeler; parçalanıyor. İlk önce koca bir ülke olan Rusya parçalandı. Parçalanan Rusya’nın yer altı zenginlikleri başkalarının egemenliğine girdi. Petrol yatakları başka ülkelerin kasalarına doldurulan döviz haline geliyor.

Bizim ülkemizde de buna benzer olaylar olmaya başladı. Dilimiz yok edilmeye yabancı dilde eğitime ağırlık verilmeye başladı. Bizi idare edenler de bilerek veya bilmeyerek bu oyunun dümen suyuna kapıldılar. Adı Anadolu Lisesi olan fakat adı ile hiç alakası olmayan bir eğitim sistemi ile gençlerimizi Anadillerinden nerede ise koparacak bir eğitim verilen yerler haline getirildi. O okulların ilk mezunları bugün bazı kurumlarda çalışmaya başları. Orada gördükleri yabancı eğitimin çalıştıkları yerlerde sadece öğrendikleri dilden başka faydalarını gördüler mi? unutturulan kendi dillerinin eksikliklerini acaba duyuyorlar mı? Konuşurken bazı kelimelerin ne Türkçe, ne de öğrendikleri dilde bulamadıklarından konuşmalarını tamamlayabiliyorlar mı? Bu sorularımı cevaplarını ancak onlarla çalışanlar ve o okullarda okuyanlar bilirler.

Bazı yazar-çizer takımının ülkemizdeki çeşitliliği “mozaik” olarak bizlere lanse etmesine hiç birimiz itiraz etmedik. Bir bütün kaya gibi olan ülkemizin topluluklarını mozaik yaparak çabucak parçalanabileceğimizi bize empoze ettiler. Bizleri alıştıra alıştıra bu kelimeleri şuuraltımıza yerleştirdiler. Bizler de saf saf dinledik, baktık, okuduk fakat hiç birimizin sesi çıkmadı.

Yabancı dilde dükkan ve işyeri isimleri ile halkımızın her zaman gelip alışveriş yaptıkları, yiyeceklerini edindikleri yerlerin isimleri İngilizce olarak bizlere lanse ettiler. Bizler artık bu yabancı isimli yerleri okuma yazması olmayanlarımızın bile gayet güzel telaffuz edebilecek duruma getirildik ve yabancılık çekmiyoruz artık.

Sonra bazıları çıkarak; ibadetlerimizi bozmaya çalıştı. İbadetinde bilmediğin zaman öğrenene kadar verilen müsaadeyi her zaman kullanabilirsin, bu senin hakkındır diyerek televizyonlarda bangır bangır bağırarak kulaklarımızı doldurdular. Birkaç cılız sesten başka doğrusunu söyleyen çıkamadı. Bulundukları makam ve koltuklardan kaldırılabileceklerini düşündürdüler,tehdit ettiler. Dünyalıktan olma korkusu galebe geldi ses çıkartamadılar.

Din ile alakası olmayan kimseler; göstermelik ibadet ve dindarlıkla takiye yaparak partiler kurdular. Bu partilere milyonların oylarını aldılar. Milletine, ülkesine faydalı işler yerine keselerini doldurdular. Hiçbir şeyleri olmayan kişiler milyon dolarlık oldular,ülkeyi sömürdüler. Bugün hepimizin kızdığı ülke ile anlaşmaları oralara giderek imzaladılar, sonra da istemiyoruk diyerek mitingler tertip ettiler.

Politikacılarımız bizleri uyuttular. Har vurup harman sürerek topladıkları paraları kendi taraftarlarına peşkeş çektiler. Sahte bir kriz ile ülkelerini sıkıntıya soktular. İnsanlarımızın sabit gelirlilerini süründürdüler, açlığa teslim ettiler. Bu satırları okurken yeni bir hükümetin  kurulma çabalarının olduğu günler gelmiş olacak. Yine kendileri çalıp,kendileri oynayacaklar. Bizler ise yine kendimize küsüp, keşke ona oy vermezseydim diyerek içimizi yiyeceğiz. Onlar bunları bile bile yine ülkemizin üzerinde oyunlara sebebiyet vermeye devam edecekler ve bildiklerini okuyacaklar.

Geçenlerde ise bazı sanatkar takımı büyük konserlerde çok sesli bir toplum olduğumuzu beyanla her toplumun müziklerini bizlere dinlettirdiler. Kimseler ses çıkartamadı. Kimselerin kılı bile kıpırdamadı.

Azınlık olarak ülkemizde belirtilen kesim belirli iken,bütün dil ve ırk ayrımında bulunan halkımızı azınlıksınız diyerek parçalama girişiminde bulundular. Yine kimseden bir ses çıkmadı.

Irak bölümünde, bir ülkenin iç işlerine karışmayalım ayağı ile; Türk halkının rızıkları ile besledikleri halk şimdi bir ülke, bir devlet olma yoluna girdi. Sadece çok ileri gidiyorsun, ”iş çığırından çıktı“ demekten başka bir sesimiz çıkmadı. Yakında bu halk Türkiye’mden de toprak talebinde bulunma girişiminde olacağı gün gibi aşikarken, onların sözlerini doğru kabul etme saflığı gösteriyor pozisyonlarında bizleri aldatıyorlar gibi geliyor bana. Acaba, bayrağını, meclisini, parasını ve diğer kuruluşlarını tamamlayan ve belki de haritalarını da tamamlamadıklarını bilebiliyor muyuz?

Yarınlarda, acaba Karadeniz Bölgesinde de bir ayrıcalıklı dil veya halkımızın ve bizlerin başına başka bir belanın hazırlığının ve senaryolarının hazırlandığını hissediyorum. Sizler hissetmiyor musunuz?

Dikkat edelim! Bizi istemeyenler, bizi Avrupa’ya kabul etmemelerinin birinci sebebi nüfusumuz ve dinamik gençliğimizin korkusu ile ülkemizin parçalanıp, bölünüp, darmadağın edilerek bazı kesimlerin Avrupa’ya kabulü de olabilir mi dersiniz? Neden bizi on yirmi yıl ile oyalıyorlar. Onların bildikleri bir bölünme ve yapılmış bir planın gereğini acaba bize söylemiş mi oluyorlar da biz anlamıyoruz?

Bu günlerde neler oluyor? “KUZEY IRAK’DA İŞ ÇIĞIRINDAN ÇIKDI “,“ KURT ANAYASASI HAZIRLANMAKDA”, ”APO TÜRKİYE’Yİ HAPİSDEN TEHDİT ETTİ “,”BARZANİ TÜRKMENLERİ  TANIMADIĞINI SÖYLEDİ”, ”KIBRIS BEKLEMEKDE”

Ey Türk Milleti uyan! Uyan ki geç olmasın. Ey Türk Ordusu sen dikkatle bu konuları izliyorsun. Bu uyuyanları sen uyandır.

Belki uyumuyoruz fakat dikkat etmiyoruz diyenlere de inanmıyorum. Onlar bilerek veya çıkarları için bu problemleri göz ardı ediyorlar gibi geliyor.

 

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

ÜLKE KRİZ İÇİNDE Mİ?

            Türkiye kendi parasının değerini koruyamama sıkıntısı içerisine girerek yine Türk lirasını erimesini seyretmekte adeta dörtnala gitmekte!

            Verileri inceleyenlerin yüksek para değere karşısında hükümetin de kesin karar alamaması ise Türkiye’de yaşayanların fakirleşmesi karşısında kimsenin yapabileceği bir şey gözükmemekte. Bu duruma müdahale etmek için hiç kimse parmağını bile oynatmamakta ve sanki gittiği yere kadar gitsin görünümünde bulunmakta.

            Dolara bağlı olan petrol ürünlerinin zammı ile diğer enerji üretilenler bütün üretilenlerin ve tüketilenlerin zincirleme olarak bütün her şey pahalanarak insanların bütçelerini sıkıntıya ve krize uğrak Türkiye içinde yeni krizlere gebe kalacak gibi gözükmekte.

            Konu başlığımız olan:

            ÜLKE KRİZ İÇİNDE Mİ?

            Evet! Ülke kriz içinde!

            Ne olacak;

            Yaşayıp göreceğiz demekten başka bir yapacağımız yok.

            “Yukarı tükürsek bıyık, aşağı tükürsek sakal misali!

            Şu an ülkenin başka bir gruba girebileceği konuşulmakta bu grubun “Şanghay Paktı adını teşkilâtı” olarak dile getirilerek “Avrupa Birliği”nden çıkabileceğimizin konuşulduğu zaman içerisinde yaşıyoruz. Avrupa Parlamentosu, Türkiye'nin AB ile sürdürdüğü müzakerelerin geçici olarak dondurulmasını tavsiye eden tasarıyı kabul etti. Oturumda teklif 37 oya karşı, 479 oyla kabul etti. 107 parlamenter ise çekimser kaldı. Türkiye, oylama sonucunda ortaya çıkan metni AB'ye iade edecek. Ankara ile müzakerelerin dondurulması kararını sadece AB liderleri alabiliyor.

            Bu kararın altında pek çok sebeplerin bulunduğu ve bunların Türkiye için neler olacağını zaman içerisinde yukarıda yazdıklarımızı yaşayarak göreceğiz.

            Kasım ayı içerisinde kutladığımı “Atatürk Haftası ve Atatürk’ü Anma” programları yapıldı. Bazı kurumların katılıp katılmama kararları ve çelenk koyma problemleri ile geldi geçti.

KABUK BAĞLAMIŞ YARAYI KAŞIMAK

     Temmuz  ayı  içerisinde İzmir'den gelen üç kişilik araştırma grubu,Çorum Hasan Paşa Kütüphanesinde  EL  YAZMA KİTAPLAR üzerinde araştırma yapma amacı ile  kabuk bağlamış olan ÇORUM EL YAZMA KİTAPLARI'NI yine gündeme getirdi.

Araştırmacılar; Kültür Bakanlığı'ndan aldıkları  müsaade  ile ÇORUM'A gelmişler ve HASAN PAŞA KÜTÜPHANESİ El YAZMALARINI incelemeye almışlar.

Anadolu'daki kütüphanelerin Ankara'ya taşınmasına karşıyım.. Bu görüşümü ben daha önceki yıllarda Yazma Kitapların Ankara'ya götürülmesi için Kültür Bakanlığına bir personeli olarak 1992 yılında karşı çıktım ve Çorum'da büyük bir kamuoyu yaratarak, o günkü siyasileri, Belediye Başkanını ve diğer sivil kuruluşları bilgilendirdim. Sağ olsunlar onlarda ellerinden geleni yaparak beni desteklediler ve 17 Mart 1993 tarihli Kültür Bakanlığı yazısı ile Yazma Kitaplarımız Çorum'da kaldı.

Bizim gibi kamuoyu yaratan 16 kütüphane yerlerinde kalmış oldu.

O yıllarda Çorum'daki el yazmaları gibi kitapları bulunan 55 kütüphanenin ne yazık ki; 39 undan yaklaşık 15000 el yazması kitap Kültür Bakanlığı tarafından götürüldü.

Ben merak ediyorum: "acaba Kültür Bakanlığı bu 15.000 kitabın kaç tanesini gönderilen kütüphanelerde kaydını tutturdu?",  Acaba "Bu götürdüğü 15000 eserin içinden hiç kaybolanı var mı?" Ve yine "bu kitapları götürülen illerin kitapseverleri kitaplarının akıbetini Kültür Bakanlığına sordular mı?"

Bu sorularımı cevaplayabilecek bir babayiğit bulunacağını zannetmiyorum.

Hâkimiyet Gazetesinin 15.07.2000 tarihli nüshasında da nereden icap etti ise bir beyanat vermişler. Bu beyanlarında iyi niyetlerini belirtmeleri dâhilinde bazı ithamlarda da bulunmaktan geri durmamışlardır.

Bu tarihi izleyen günlerde de Hâkimiyet Gazetesinde yayınlanan;  bence cevap verilmesi gereği olduğunu düşündüğüm yazıları, yazı başlığı ile bu yazıdaki kısımları alarak kronolojik sıra içinde aşağıda Çorumluların bilgilenmesi için yayınlıyorum.

Emekli bir kütüphane Müdür Yardımcısı olarak bu söylenenleri dilimin döndüğü kadar cevaplamaya çalışayım:

Hâkimiyet Gazetesinin 15.07.2000 tarihli nüshasında:

Prof. Dr. Ali YARDIM: "...Anadolu'daki kütüphanelerde bulunan eserlerin bazılarının Ankara'ya taşınmasının bir çelişki olduğuna dikkati çekerek, kentlerdeki kütüphanelerin o kentin kültür, tarih ve coğrafyasına ışık tuttuğunu ...",

Cevabım: Sayın Hocam! Bu görüşünüze katılmamak elde değil. Haklı olduğunuzu ve el yazma kitapların ve  kitapların kentlerin yaşadığının bir kanıtıdır.

Hâkimiyet Gazetesinin 15.07.2000 tarihli nüshasında:

Prof. Dr. Ali YARDIM: "...dünyanın tanıdığı ama nerede olduğunu bilmediği kitapları keşfediyoruz. Anadolu'da medreselerin yazdığı ve ya Anadolu medreselerinde çoğaltılan eserlerin hangi sahada olursa olsun tespit ediyoruz...”

 

Cevabım: Sayın Hocam! Dünya bu kitapların nerede olduğunu biliyor, Türkiye'de yerlerini biliyor bu  kitapların nerede olduklarını. Ne yazık ki siz bilmiyormuşsunuz ve yeni öğrenmişsiniz beyanınızda da söylediğiniz gibi Çorum'da El Yazma Kitaplarının olduğunu bilmediğinizi. Ne yapalım siz bir araştırmacısınız (!) kitapların keşfine gelince "Hatt-ı Rıka" yazısını sizin keşfettiğinizi iddia etmeniz gibidir.

Gelelim bilinmesinin kanıtlarına: Hasan Paşa Kütüphanesinde bulunan  yazma kitapları incelerken "kitap tespit fişlerin" i de incelemişsinizdir, bunlardan hangilerinin mikrofilmlerinin alındığı kırmızı divitle yazılı olduğunu her halde görmüşsünüzdür. İstanbul Süleymaniye Kütüphanesine özel ulak ile gönderilerek sıra ile mikrofilmlerinin  alındığı, arşivlere konulduğu ve bu arşivden birçok ve Türk  ve yabancı araştırmacıların haberlerinin olduğu Kütüphaneler Genel Müdürlüğü ve kütüphane çalışanlarınca malumdur.

Hâkimiyet Gazetesinin 15.07.2000 tarihli nüshasında:

Prof. Dr. Ali YARDIM:"...Nerede medrese vardı, buralarda hangi kitaplar yazıldı, kitapların seviyesi ne ölçüdedir..."

 

Cevabım: Hocam! Nerede medrese olup olmadığını bu kitaplarla tespit etmeniz, sizin "Amerika'yı yeniden keşfetmenize" benziyor. Bir ilim adamı olarak bunu bilmelisiniz ki; Cumhuriyetin ilanından sonra Tekke ve Zaviyelerin kapatılması. Çorum'da bulunan çeşitli özel kütüphanelerde, medrese kütüphanelerinde bulunan kitaplar o zamanın savaş yoksulluğu ve yokluğu olmasına rağmen Çorumluların büyük maddi özverileri ile şimdiki Çorum Belediye Başkanlığının bulunduğu sarı taş binayı yaparak burayı "Çorum Milli Kütüphane" ismi ile Çorumluların hizmetine sunmuş ender ilden birisidir.

Buraya getirilen kitapların tasnif ve kontrollüğüne Çorum'un yetiştirdiği Rahmetli Eşref Ertekin'in getirilmesi ile kayıtların tamamı yapılmış ve nereden geldiği tespit edilmiştir. Sizin kitaplar içinde gördüğünüz mükerrer kitap demirbaş numaraları ise geldikleri kitaplıkların eski numaralarının yenilenmesinden ibarettir.

Hakimiyet Gazetesinin 15.07.2000 tarihli nüshasında:

Prof. Dr. Ali YARDIM: "...Çorum'da tespit ettikleri bir şeyin de 7-8 Hasan Paşanın Çorum'a gönderdiği kitaplarla Çorum'un kültür hayatına olumlu bir katkı sağladığını gördüklerini söyledi...",      

Cevabım: Çorum'un kültür hayatına 7-8 Hasan Paşadan pek çok önceleri katkı sağlayanların olduğunu söylemem yanlış olmaz. "Zamanın behrinde", Çorum, Osmanlı Şehzadelerinin padişahlığa hazırlandığı, eğitim gördüğü bir şehrin kazası idi.  Bildiğiniz gibi bu şehir Amasya'dır. Pek çok şehzade hocası Çorumludur. Bu şehzadeleri yetiştiren hocalar Rahmetli Hasan Paşamızdan çok yıllar önce yaşamışlar ve Çorum kültürünün ta ne zamanlara dayandığı hakkında bilginizin olması gerekli olmalıydı. Sonra bu Hasan Paşa Kütüphanesinde bulunan bu el yazmaları sadece Rahmetli Hasan Paşanın Hicri 1313 tarihinde Çorum'a kurduğu ve Ulu Caminin avlusunda bulunan Hasan Paşa Medresesinin Kütüphanesi ile sınırlı değildir. 1202 Hicri senede Süleyman Feyzi Paşa Medresesinde bulunan kâgir kütüphanede 600 ciltlik eser vardı. Kurdoğlu Medresesinin  Fevziye-i İrfaniye  isimli kütüphanenin banisi Hacı Ahmet Efendi olup, sonradan 1296 tarihinde Müftü Ahmet Feyzi Efendi  tarafından bir 3000 kitap mevcutlu bir kütüphane kurmuştur. Kitapları incelerken Hasan Paşanın, Süleyman Feyzi Efendinin ve Ahmet Feyzi Efendinin mühürlerini görmüşsünüzdür.

Hakimiyet Gazetesinin 15.07.2000 tarihli nüshasında:

Prof. Dr. Ali YARDIM: "...Çorum'da bulunacak bir ünik eser, dünya çapında Çorum' un tanıtılmasına yardımcı olur “

Cevabim: Sayın Hocam! Hasan Paşa Kütüphanesi ÖZ BE, ÖZ ÇORUMLULARIN atalarından kalan kitapların  Cumhuriyetin İlanına kadar medreselerde korunduğu ve Cumhuriyetin ilanından sonra da  şimdiki  Belediye Sarayını "Çorum Milli Kütüphane" si olarak açmış ve çeşitli bahanelerle kütüphane başka yerlerde hizmet verdikten sonra  23 Nisan 1963 muhafaza edildiği bir kütüphanedir. Buranın açılması ile birlikte "El Yazma" kitaplar da burada araştırmacıların hizmetine verilmektedir.

Hâkimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında:

Doç. Dr. Ayşe ÜSTÜN Hanımefendi: "...Bu kütüphanenin Çorumlularca desteklenerek, eski el yazması eserlere sahip çıkılmasını gelecek kuşaklar için büyük önem taşıdığına dikkat çekti. Denilmekte...",

Cevabim: Sayın Hocam! Bu dileğinizi Çorumlular dikkate alacaklardır. Çorumlular adına teşekkür ederim.

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında:

Doç. Dr. Ayşe ÜSTÜN Hanımefendi : "...Kültür Bakanlığının kütüphane görevlilerine eski eserlerin korunabilmesi için naftalinden başka bir şey verilmediğini belirterek...",

 

Sayın Hocam! Kültür Bakanlığı benim Müdür Yardımcılığı döneminde de, benden önceki dönemlerde de ve inanıyorum ki bu günlerde de "NAFTALİN" alınması için bir kuruş göndermemiştir.

Bildiğiniz gibi KİTAP KURTLARI denilen yaratık halkımızın GÜYE dediği kurtçuklardır. Bu zararlılarla tek yapılacak mücadele de naftalindir. Yine de sormadan geçemeyeceğim. Ön koruma olarak El Yazması Kitaplara ne ilacı tavsiye ediyorsunuz? Bu tavsiye ettiğiniz ilacı acaba İstanbul Süleymaniye, Konya Yazmalar Kütüphanesi ve Milli Kütüphanelerimiz kullanıyor mu?

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında:

Doç. Dr. Ayşe ÜSTÜN Hanımefendi :"... Buradaki kitapların yeterince korunmadığını gördük. Bazı kitaplarda kurt yenikleri var. Bakanlık mutlaka birilerini görevlendirip tahsisatını yapmalı...",

 

Sayın Hocam! Buradaki kitapların yeterince korunmadığınıza şahit olmuşsunuz. Şimdi size soruyorum : "Siz Yazmaların bulunduğu bölüme girdiniz mi?

Şayet girdi iseniz buraya yetkili ve sorumlusundan başka kimsenin girmesinin sakıncalarını bilmiyor muydunuz? Şayet ısrar ederek girdiyseniz bu görevliyi zor durumda bırakacağınızı bilmiyor muydunuz? Yada Kültür Bakanlığından Yazma Depolarına girmek için özel izin mi aldınız? Zannetmiyorum!

Sizlere iyi niyet göstergesi ve itimat ederek yazma deposunun kapıların sonuna kadar açmışlar, incelemenize yardım etmişler ve depoların bulunduğu koridorda incelemeniz için özel bir yer tahsis etmişler. Bilmeyerek Yönetmenliğe aykırı harekette bulunmuşlar.

Birde bazı kitaplarda KURT yenikleri var demişsiniz. Acaba bu kurt yeniklerinin tarihlerini tespit ettiniz mi? Şayet tespit etti iseniz bu KURT yeniklerinin bu gün mü yoksa birkaç asır önce mi kurt yeniğinin olduğunu El Yazması Tespit Fişlerinden görmediniz mi?

Siz yoksa Kültür Bakanlığının gönderdiği bir denetçi misiniz? Bakanlık buralara mutlaka birilerini görevlendirmeli diyorsunuz. Merkez kütüphanelerimizde 3 kütüphaneci kadrosu bulunduğunu bilmiyor musunuz? Bu kütüphanecilerin öz be öz Çorumlu olduklarını ve bu kitapların değerlerini ve atalarının geleceğimize emaneti olduğunu bilmiyorlar mı zannediyorsunuz?

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında:

Doç. Dr. Ayşe ÜSTÜN Hanımefendi: "...Amaçlarının birinin de tezhipli (süslemeli) el yazması eski eserleri ortaya çıkartıp sanat tarihine kazandırmak...",

Sayın Hocam! Amacınıza saygı duyuyorum. Bir yazarımızın sizleri göklere çıkarması, çalışmalarınızı övmesi bence biraz abartmadır. Çektiğinizi söylediğiniz fotoğraflarla hazırlayacağınız eseriniz size getireceği unvanı, kazanacağınız dünyalığı göz ardı ettirmiş gözüküyor. Yukarıda da bahsettiğim gibi sizin gün yüzüne çıkartacağınız tezhip ve güzel yazılar zaten tespit edilmiş ve gün yüzüne çıkartılmıştır. Siz de bunu biliyorsunuz, fakat ne hikmetse bilmezlikten geliyorsunuz?

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında:

Doç. Dr. Ayşe ÜSTÜN Hanımefendi :"...Kataloglar çok ilkel...",

 

Sayın Hocam! Ankara Milli Kütüphanesinin katalogları çok mu modern, hemen aradığınız kitabı bulabiliyor musunuz? 1991 tarihinde tarafımdan bizzat parası ödenerek 10 adet alınmış "Alfabetik Onlu Tasnif Fihristi Dewey" adlı çalışmamın 1999 Ağustosunda yaptığım incelemede daha kayıt altına alınmadığı, okuyucu hizmetine numara ve kaydı olmadığı için sunulmadığını.

Yada Süleymaniye Kütüphanesindeki el yazması kitaplar katalogladı mı yoksa, halen tasnifleri Dewey Onlu Sisteme geçilemeyerek 1950 yılından önceki tasniflerle mi duruyor?

Belki bilmiyorsunuz, bu sizin kabahatiniz değil ben görevde iken el yazma kitaplar Ankara Kültür Bakanlığı Kütüphaneler Genel Müdürlüğünün emri ile katalog ve künye çalışmaları için götürüldü. Ben karşı çıktım. Uzmanları burada görevlendirin dedim. Ankara'ya yollamayalım dedim de sözümü ve gücümü yetiremedim. El yazmaları 2 yıla yakın orada kaldı. Ankara'dan geldiklerinde sayım ve kontrollerde birkaç vakıf mührünün eksik olduğunu rapor vererek Genel Müdürlüğe yolladım. Gelen müfettişler haklı olduğumu gördüler ve rapor tuttular.

Fakat sonraki işlemler ne oldu (!) bilemiyoruz. Bizce de meçhuldür. Ben bir kitapsever olarak sizin yazma deposundaki çalışma ve kontrolünüzden de şüphe duydum.

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında:

Doç. Dr. Ayşe ÜSTÜN Hanımefendi :"...Cilt kapakları tamir edilmiş ancak, kitaplar yeterince korunmadığını gördük...",

Sayın Hocam! Gördüğünüz o cilt kapakları Cumhuriyetten önce yapılan tamiratlarla ilgilidir. 1979 yılından sonra göreve başladım emekli olduğum tarihe kadar da herhangi bir tamir olduğunu duymadım.

Hocam! Acaba biliyor musunuz bilmem. Bir cilt kapağının tamiri için bir kütüphane bu işleri yapan uzman kütüphaneye müracaat etse bir kitabın cildinin ne kadar zamanda yapıldığını. Merak ederseniz lütfen Konya Yazmalar Kütüphanesinden bir kitap için gün alın.

Gelelim kitapların yeterince korunmasına. Acaba korunmamış dediğiniz kitaplar kaç tane, mürekkep yanığı olan 4 kitaptan mı bahsediyorsunuz? Bu kitapların yanma olayı acaba sizce kaç yıl önce meydana geldi? Çok mu yeni! Lütfen işi abartmayınız.

Bakımsız dediğiniz kitapların lütfen listesini dergimize yollayınız da biz de inceleyelim. Bakın Hanımefendi. Yanmış kitapların Bunların bakımlarının yapılması imkânsız. Bunları yeniden kazanmak çoğunlukla imkânsız! Bildiğiniz gibi bu kitapların düşümleri de kolay kolay yapılamıyor. Aynen saklanıyorlar. Yeterince korunmuyor kanaatiniz zannedersem sizi Yazmalar Deposuna götüren ve depo koridorunda depoyu açık bırakarak size emanet eden kütüphane personelini mi kastediyorsunuz?

En son sizin inceleme yaptığınız Hasan Paşa Kütüphanesini baz alırsak 1963 yılından bu güne korundu da şimdi mi korunmuyor?

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında:

Doç. Dr. Ayşe ÜSTÜN Hanımefendi : "...Çorum'daki el yazması eserler artık buranın iklimine alışmış. Başka bir yere örneğin Ankara'ya götürülmesi kitapların korunması açısından sakıncalı olur. Mikrofilm makinesi, bilgisayar olmalı. Kataloglar yenilenip ortaya konulması lazım...",

Sayın Hocam! Demek ki biliyorsunuz. El yazma kitapların değil bir başka ile götürülmesi, bir başka mekâna da götürülmesinin yapacağı sakıncaları söylüyorsunuz. Bizim zamanımızda okuyucuya kitap günlük 6 saat incelenmesi için verilirdi. Gerekçesi ne idi? Söyleyeyim. El yazması kitap alıştığı ortamdan fazla ayrılmamalı, alıştığı rutubet ve hava dışında kaldığı zaman sudan çıkan balık gibi olur düşüncesiydi. Mikrofilmi işine gelince çok eski bir teknoloji olarak kullanılmaktadır bu işlem. Otomatik bir mikrofilm makinesi bugün 150.000 $ civarındadır. Buna ek olarak ta bir yarısı kadar 5-6 mikrofilm okuma ekranı gereklidir. En aşağı 70 m2 bir özel mekâna sahip olmak gerekmektedir. Ayrıca çekilen mikrofilm periyodik olarak belirli bir yıl sonra yenilenmesi gerekmektedir. Bunları da yaptığımızı var sayarsak; bu filmleri saklamak için ayrı bir kimyevi özelliği bulunan depo gerekmektedir. Bu sistem yerine; yaklaşık 50-60.000 $ a dijital kamera, SD yazıcı, ve kuvvetli 2 bilgisayar, program ve fiyatı 1.5 $ 7000 SD diski ile özverili 2-3 personel kütüphanenin tamamını 2-3 yıl gibi zamanda ölümsüzleştirebilir.

Katalog yenilenmesine gelince: Kütüphaneler Genel Müdürlüğü kataloğu hazırladı. Kitapların künyesi, birinci sayfa, son sayfa, konusu, yazıldığı yer, müellif hattı, hattat ismi ve diğer teknik konular tamam da, Kitabı yazdıracak ADAM bulamadılar. Bastıracak PARA bulamadılar.

Sayın Hocam! Gazetedeki konuşmamızda bahsetmişti. Dizgiyi yapacak Türkiye'de 10-15 ancak var. Bu sıkıntılı ve zahmetli iş birkaç günde olmaz. Dikkatli bir operatör günde ancak 1 sayfa hazırlayabilir.

Bakanlığın verdiği dizgi parası ile de hiç olmaz. Belki Sayın Valimiz ilgilenir, belki Belediye Başkanımız, Belki TO Başkanımız. Verirler dizgi parasını ve baskı masrafı. Bastırdıktan sonra bütün Dünya Milletlerin Milli Kütüphanelerine postalama masrafları da verilirse bu iş olur.

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında:

Doç. Dr. Ayşe ÜSTÜN Hanımefendi: "...sayısı 4 bine yakın el yazması eser için ayrı bir kütüphane hasredilmesi gerekiyor...",

 

Sayın Hocam! Yukarıda belirttim. El Yazmalarını yerinden oynatmak, başka bir mekâna taşımak o kitapları çöpe atmaktan başka bir işe yarar hale getirmekle eş değerdir. El yazmaları hava değişiminden dolayı ya ev ekmeği gibi kururlar, ya da rutubet yada nem değişikliği yüzünden bezir yağından yapılmış olan mürekkepleri sulanır yada aharlı kağıt birbirine yapışır.  Hasan Paşa Kütüphanesi Yazma Kütüphanesi olarak işlevini koruyor. El yazmaların okunduğu zaten bir odası var.

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında:

Doç. Dr. Ayşe ÜSTÜN Hanımefendi: "...şimdi burada rastlayacağımız bir eser, ortaokullara, ilkokullara tavsiye edilen kitaplarla bir arada bulunuyor. Bu çok yanlış...”

Sayın Hocam! Yukarıda da bahsettim. El Yazması Kitapların bulunduğu yere sizi indirmeleri büyük bir hata. Bu hatayı işleyenlerin hatasını bir tarafa bırakalım da sizin beyanınıza bakalım.

Hanımefendi! Bir kütüphanede ilkokul kitabı da, ortaokul kitabı da, yasak yayında, güncel yayında bulunur. Hasan Paşa Kütüphanesinde de bulunması normaldir. Depoya hakkınız olmadan inmişsiniz. GÖRMEDİNİZ Mİ Depoda Küçük Boy Matbu Deposu, Orta Boy Matbu Deposu, Büyük Boy Matbu Deposu ve EL YAZMASI KİTAPLAR DE POSU ayrı ayrıdır. Beyanınızda çok çirkin bir iftirada bulunuyorsunuz.

Bütün kitaplar yan yana aynı depoda saklanıyor gibi beyanat veriyorsunuz. Utanın aldığınız tahsilden ve kariyerinizden. Burada yanlış nedir. "40 yıllık Kâni" sizin beyanınızla olur mu "Yani". Acaba yanlış olan sizin beyanınız değil mi?

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında: Gazetenin birinci sayfadan" Kültürümüz Göz Göre Göre  Gidiyor" başlıklı haberinde:"...7-8 Hasan Paşanın memleketine en değerli armağanlarından olan, Hasan Paşa  Kütüphanesi'ndeki el yazması eserler...",

Sayın yazarım! Burada sadece Hasan Paşanın bağışladığı eserler değil, merkez ilçede bulunan diğer kütüphanelerden ve bu güne kadar bağışlanan eserlerdir. Ayrıca El Yazmalarımız sadece Hasan Paşa Kütüphanesinde değil İskilip İlçe Halk Kütüphanesi’nde de bulunmaktadır. Götürülmek istenen bu iki kütüphanemizde bulunan El Yazması eserlerdir. İskilipli hemşerilerimize de duyurulur.

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında: Gazetenin birinci sayfadan "Kültürümüz Göz Göre Göre Gidiyor" başlıklı haberinde: "...bu günkü ilkel koruma teknikleri ile zamana direnmeye çalışıyor...",

Sayın Gazeteci: Bugünkü ilkel koruma teknikleri ile zamana direnmeye çalışıyor diyorsunuz. El yazma kitapların ilkel olarak korunduğunu nereden biliyorsunuz? Modern koruma ile ilkel koruma arasındaki kıstası nasıl ve nereden tespit ettiniz?

El Yazması eserlerimiz doğduğu yani yazıldığı günden bu güne zamana direniyorlar.

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında: Gazetenin birinci sayfadan "Kültürümüz Göz Göre Göre Gidiyor" başlıklı haberinde:"...Çorum'un kültür hazinesi niteliğindeki eserlerin taşınması önlendi ancak o günden bu güne kadar ne yazık ki korunması için bir adım atılmadı...",

Sayın Gazeteci! Bugüne kadar korunması için bir adım atılmadı diyorsunuz? Bu beyanınıza bakılırsa 1992 tarihinden bu güne kütüphanede bir görevde bulunuyordunuz da kimsenin haberi mi yoktu?

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında: Gazetenin birinci sayfadan "Kültürümüz Göz Göre Göre Gidiyor" başlıklı haberinde: "...Bugün kütüphanede zamanın etkisiyle elle tutulduğu zaman dağılabilecek hale gelen eserlerin korunması özel bir teknik gerektiriyor. Bu teknik de Hasan Paşa Kütüphanesinde yok ...",

Sayın yazar! Bu elle tutulduğu zaman dağılabilecek hale gelen eserlerin deyince: acaba siz bu yorumu neye dayanarak ve nasıl gözlemleyerek yazdınız?

Dediğiniz şekilde Hasan Paşa Kütüphanesinde bu teknik yok diyorsunuz. Bu teknik acaba Türkiye'nin hangi kütüphanesinde var? Ben bilmiyorum. Bana belgeleyerek bildirirseniz öğrenmiş olurum.

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında: Gazetenin birinci sayfadan "Kültürümüz Göz Göre Göre Gidiyor" başlıklı haberinde: "... konunun uzmanları yaklaşık 5 yıl önce gündeme gelen Hasan Paşa Kütüphanesi'nin el yazması eserler için ihtisas kütüphanesi haline gelmesi düşüncesinin o günden sonra unutulduğuna dikkati çekerek...",

Sayın Yazar! Konunun uzmanları diyorsunuz. Kim bunlar? Sakın ha araştırmaya gelen Prof. Ve Dr. lar demeyin. Sizin gazetede bulundukları beyanda Çorum'da bulunduklarını bile bilmediğini ve bu kitapları keşfettiğini beyan etmişti. Sizin uzman olarak gördüğünüz kişilerin niçin adını vermiyorsunuz?

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında: Gazetenin birinci sayfadan "Kültürümüz Göz Göre Göre Gidiyor" başlıklı haberinde: "... Çorum'da sayıları 4 bini bulan tek nüsha nadide eserlerin...",

Sayın Yazar! Çok güzel söylemişsiniz de ne yazık ki; Hasan Paşa Kütüphanesinde ünik eser sayısı onlarla ifade edilir. Nerede o sizin söylediğiniz TEK NÜSHA ESER bu dediğiniz 1992 yılında toplanan 15.000 eserin içinde bile 100' geçeceğini sanıyorum. Çok abartmış ve atmışsınız serde her halde avcılık var.

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında:

Mümtaz İDİL'İN: "... Hasan Paşa Kütüphanesi'nde bulunan el yazma eserlerin bu imkanlarla korunmasının mümkün olmadığın, Çorumluların sahip çıkmadıkları taktirde, el yazması eserlerin...,

Sayın Kültür Müdürüm! Bu beyanınıza önce çok kırılmıştım. Kendi odasında keşke beyanda bulunmasaydınız demiştim. Bir açıklama yapmadı. Fakat sizin de muhakkak bir şeylerden haberinizin olacağını düşünemedim. Evet! Çorumlular sahip çıkmazlarsa bu El Yazması eserlerimiz elden gidecek. Giden eserlere mi yanarsın, Çorumluların araştırma ve TEZ çalışmaları için Ankara'ya, Konya'ya gitmelerine mi yanarsın.

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında:

Mümtaz İDİL'İN:"...eserleri bu şartlarda korumak mümkün değil...",

 

Sayın Kültür Müdürüm! Acaba siz Çorum'a geldiğinizden bugüne kadar Hiç Hasan Paşa Kütüphanesinin Yazmalar Deposuna girip gördünüz mü? Kulaktan dolma beyanlara, dolduruşa getirilerek beyanda bulunduğunuzu zan ediyorum. Bakınız, inceletiniz,1994 yılına kadar Hasan Paşa Kütüphanesinin 3 kadrolu bekçisi vardı. Bu bekçiler ne oldular? Kadrolarını kim kullanıyor?

Bunları tekrar işlerine görevlerine verin. Hasan Paşa Kütüphanesinin 24 saat korunmasını tekrar sağlayın. Müdürlüğünüzü gösterin. Emrinizdeki insanlar düşük maaş alabilirler. Fakat bu düşük maaş almaları onların asli görevlerini yapmasını savsaklamasını gerektirmez. İşlerine gelmezse, bu ücret az gelirse çeksin gitsinler.

Hakimiyet Gazetesinin 19.07.2000 tarihli nüshasında:

Belediye Başkanımız Prof. Dr. Arif ERSOY: "...Hasan Paşa Kütüphanesi'ndeki el yazması eski eserlerin başka bir kente taşınmasının söz konusu olamayacağını söyledi...", "... Ancak bu eserlerin korunması için de yetkili kurumlar gerekeni yapmalı...",

Sayın Belediye Başkanım! Selefiniz Rahmetli Turan Bey el yazma kitapların Çorum'da kalması için büyük fedakârlık ta bulunmuştu. Kültür Bakanlığına Belediye bünyesinde olabilecek işlerin yapılacağı sözünü vermişti. (tafsilatlı olarak tarafımdan hazırlanan ÇORUM 1997 adlı çalışmamın 125-132. Sayfalarında bulabilirsiniz) Bizde Rahmetliye eksiklerimizden bir sıra depolarımızda bulunan raflardan yapılmasını talep etmiştik. Bir sıranın 2 veya 3 sıra çelik rafı yapıldı. O sıralar seçim telaşı ile kütüphanenin çelik raf işi yarım kaldı. Şimdi sizden bir Çorumlu olarak, Orta Boy Deposunda yarım kalan rafların tamamlanması için girişimde bulunulmasını istirham ediyorum.

Kitapların ve katalogların hazırlanması için maddi yardımınızı bekliyorum. Verdiğiniz demeç politik bir demeç. Neler yapacağınızı lütfen kaleme alarak dergime gönderiniz. Yapacaklarınızı hemşerilerimize duyuralım.   

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında:

Ahmet ERTEKİN:"...eserlerin burada şartlara uygun  korunduğunu söylemek zor...",

Sayın ERTEKİN! Sizinle uzun yıllar aynı Bakanlık bünyesinde çeşitli konumlarda çalıştık.  El Yazma Kitapların 1992 yılında götürülmesi hakkında gelen yazıda sizin bir çabanızı gördüğümü söyleyemem. Şimdi size soruyorum: Zamanının tespiti sizce de malum olan EL YAZMA ESERLERİMİZ acaba hangi şartlarla daha uygun olacağı hakkında Kültür Müdürlüğünüz zamanında ne gibi çalışmalar yaptınız? Yapmadınız, neden? Gereken Kütüphane Personeli tarafından yapılıyordu da ondan. Yazmalar Deposu denetim altındaydı, temizliği zamanında yapılıyordu, zararlı haşarat denetleniyordu. Bu gün de inanıyorum gereken önem veriliyor. 3 kadrolu BEKÇİ 24 saat görev yapıyordu. Sonra ne oldu bu üç kadro? Sizin onayınızla başka görevlere atandı.

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında:

Ahmet ERTEKİN:"...7-8 Hasan Paşanın kurduğu kütüphanenin nüvesi burada...",

Sayın ERTEKİN! NÜVE yerine 7-8 Hasan Paşa Kütüphanesinde bulunan kitapların tamamı ile diğer kütüphanelerden gelen kitaplar ile, bu güne kadar bağışlanan el yazması kitaplar deseydiniz daha anlaşılır olurdu.

Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında:

Ahmet ERTEKİN:"...ısı ve nem ayarı sabit tutulduğunda kitapların yıpranması gibi patolojik olay ortadan kalkar...",

Sayın ERTEKİN! Siz de biliyorsunuz ki El Yazma Kitapların bulunduğu El Yazması Deposunun nem ve ısıdan etkilenmediğini, kalorifer peteklerinin kapalı olduğunu, yıpranmanın patolojik olduğu kadar kullanımdan da olduğundan bahsetseydiniz kamuoyunu daha doyurucu bilgi verirdiniz.

Yine Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında,

Ali ILICA'nın: "...ancak bu kültürel hazinemizin korunması ve araştırmacıların istifadesine sunulması mahalli yetkililerin gerekli titizliği gösterdiklerini söyleyebilmemiz mümkün değildir...",

Sayın ILICA! Siz yazınızda Hasan Paşa Kütüphanesinden faydalandığınızı beyan eden yazınızdan sonra mahalli yetkililerin gereken titizliği göstermediklerini beyanınızı anlayamadım. Size istediğiniz kitapları zamanında vermediler mi, yoksa  istediniz kitapları mı size  vermediler mi? Mahalli yetkililerin hassasiyeti ile neyi kastettiniz?

Yine Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında,

Ali ILICA'nın: "...Hasan Paşa Kütüphanemizin katalogları yeterli değildir. Kayıt defterlerinden eserlere ulaşmada büyük sıkıntılar yaşanmaktadır...",

 

Sayın ILICA Kataloglarının yeterli olmadığı doğrudur. Fakat bir araştırmacı (eğer araştırmacı ise) kayıt defterlerinden 2 saat içinde aradığı eserleri bulabilir. Ama o araştırmacı; her gördüğü kitap kaydını not alayım, demirbaş numarasını yazarsa, benzer risalelerin kaydını tutayım derse, günlerce kayıt defterlerinden ayrılmak istemez.

Gelelim katalogların daha iyi olmasına: Çorum İMVAK olarak siz ne yapabilirsiniz? İlahiyat Fakültesi öğretim görevlileri olarak ne gibi  katkılarınız olabilir?

Yukarıda bahsetmiştim. Kataloglar Ankara'da el yazısı ile doldurulmuş olarak basılmayı bekliyor. Üç beş milyarlık bir masrafla gün yüzüne çıkartılmasını bekliyor. Ne dersiniz?

Yine Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000 tarihli nüshasında,

Ali ILICA'NIN: "... delinmiş ve tahrip olmuş sayfalar onarılmalıdır, Bu konu ile ilgili uzmanlar çağırılmalı veya geçici görevle çalıştırılmalıdır...",

Sayın ILICA! Sizin el yazmaları inceleyen bir kişi olarak, delinmiş kitaplardan birisini incelediniz mi?  Acaba bu delik kitabın hangi yılda meydana geldiğini tahmin ettiniz mi? Zannetmiyorum. Fikir beyan  ettiğiniz delik kitaplar bundan en az 100- 120 sene önce meydana geldiğini, bir kitabın onarımının uzman bir kütüphanede kaç ay veya yıl sıra beklemesi gerektiğini ve sıraya girdikten sonra, kaç ayda bir kitabın tekrar aynı olmasa da, tamir görmüş olarak yerine konulacağını sordunuz mu? İlgili uzmanlara Türkiye genelinde kaç uzman olduğunu biliyor musunuz? İki elin parmaklarından az. Görevlendirilmelerine gelince onları Çorum'a değil, Konya'daki uzmanı, Konya'da başka bir kütüphaneye gönderme imkânın olmadığını biliyor musunuz?

Yine Hakimiyet Gazetesinin 18.07.2000tarihli nüshasında,

Ali ILICA' NIN: "... Araştırmacılara tahsis edilen eski yazı okuma odası daha güzel bir görünüme kavuşturulmalı, depo olarak kullanıl mamalıdır...",

 

Sayın ILICA! Araştırmacılara tahsis edilmiş bir odanın varlığını gündeme getirdiğiniz için teşekkür ederim. O odanın daha güzel konuma kavuşturulması siz araştırmacıların daha rahat masa ve koltuklarda oturmaları yerinde olur. Olur; da okuma salonlarında okuyucuya hizmet eden masa ve sandalyelerin bile yeterli olmadığını bilerek, 1999 senesinde 60 araştırmacının müracaat ettiğini göz önüne getirirseniz, Kütüphane İdaresine zannedersem hak verirsiniz.

Özür dileyerek yine diyebilirim ki; araştırmacılarımızın %95'i sizin fakültenizden gelmektedir. Öğretim görevlisi arkadaşlar o odaya aranızdan biraz para toplayarak sizin deyiminizle "eski yazı okuma odasını" dayayıp döşeyebilirsiniz. Ne de olsa orada inceleme yapacak olan yine sizlersiniz. Her şeyi devletten beklemeyelim.

Yine Hakimiyet Gazetesinin 20.07.2000 tarihli nüshasında:

TSO Başkanı Kenan MALATYALI'NIN: "...bu zenginliğin başka bir kente gitmesine göz yumulmayacağını...",

 

Sayın MAYATYALI! Bu öneriniz inşallah semada bir hoş seda olarak kalmaz. Dergimize nasıl bir katkınızın olacağını yazılı olarak bildirirseniz bizde sizin yapacaklarınızı Çorumlulara duyururuz.

Samimiyetinize bir Çorumlu olarak inanmak istiyorum. Bizde bir şeyler yaparız diye geçiştirmezsiniz İnşallah.

Yine Hakimiyet Gazetesinin 20.07.2000 tarihli nüshasında:

TSO Başkanı Kenan MALATYALI'NIN: "Çorum'un kültürel ve sanayi alanındaki gelişiminin birlikte sürmesi gerektiğini...",

 

Sayın MALATYALI! Yeni TOB seçildiğinizde meclisinizde birkaç yazara destek verilmesi hakkında verilen sözlü bir öneriye hatırlayınız ne cevap vermiştiniz de bir gazete de bunu yazmıştı.

Birde; yönetime geldikten sonda TO Başkanlığı olarak sizce ne gibi bir basılı, görsel katkınızın olduğunu merak ediyorum ve diyorum ki biz TO Başkanlığı olarak Hasan Paşa Kütüphanesinin ne eksiği varsa "maddi ve manevi " katkımızla yerine getireceğiz demeniz.

Yine Hakimiyet Gazetesinin 20.07.2000 tarihli nüshasında:

TSO Başkanı Kenan MALATYALI'NIN: "...Bu eserlerin Çorum'da korunması için devlet ve özel kuruluşların ne gerekiyorsa yapması lazım...",

 

Sayın MALATYALI Çorum'da korunması için devletten yani Kültür Bakanlığında hiçbir şey beklemenizi eski bir kütüphane personeli olarak belirtirken, yukarıda da verdiğim cevaplarda elimizdeki imkânı ve personeli de kaçırmamaya bakalım. Evet dediğiniz gibi özel kuruluşların ve bilhassa İl Özel İdaresi ve Belediye Meclis bütçelerinin belirli bir yüzdesinin Kültür için ayrıldığı ve derneklerin standart bir maddesi olarak eğitim ve kültür maddesinin de kullanılmadığı ya da kendi kültürel etkinliklerde kullanıldığı olağandır. Bu maddenin Hasan Paşa Kütüphanesine yönlendirilmesi yerinde olur.

Yine Hakimiyet Gazetesinin 20.07.2000 tarihli nüshasında:

TSO Başkanı Kenan MALATYALI'NIN: "... asırlardır burada duran eserlerin yine Çorum'da kalması için üzerimize düşeni yapmaya hazırız..." ,

 

Sayın MALATYALI! Atalarımızın bizlere emanet ederek bizden sonraki kuşakların faydalanmasını istedikleri bu eserlerin Çorum'da kalması için yapacağınız katkılara şimdiden teşekkür ediyorum.

Hakimiyet Gazetesinin 21.07.2000 tarihli nüshasında:

Çorum Esnaf ve Sanatkarları Odası Başkanı Arif ERDAL "... Hasan Paşa Kütüphanesi'ndeki el yazması eserlerin Çorum'da kalması için üzerlerine düşeni yapacaklarını söyledi...",

 

Çorum Esnaf ve Sanatkarları Odası Başkanı Arif ERDAL ! Ecdadımızın bizlere emanet ederek bizden sonraki kuşakların faydalanmasını istedikleri bu eserlerin Çorum'da kalması için yapacağınız katkılara şimdiden Çorumlular adına teşekkür ediyorum. Neler yapmak istediğinizi de dergimize bildirmenizi istiyorum.

Hakimiyet Gazetesinin 22.07.2000 tarihli nüshasında: Yazma Eserler Sahip Arıyor başlıklı yazı:"...Hasan Paşa Kütüphanesi'nde uygun olmayan şartlarda muhafazası yapılan el yazma...",

Bu yazıyı kaleme alan arkadaşımız! El yazması eserlerin muhafazalarının uygun olup olmadığı hakkındaki mütalâasını ve görüşünü hangi kıstaslar altında yazdığını merak ediyorum. Acaba El Yazma kitapların çelik raflarda, çelik kapılı kapalı ayrı depolarda, muhafazalı yerde göz bebeği gibi yıllardır küflenmeden, kurtlanmadan, mürekkep yanığı olmadan, sayfa aharlarının yapışmadan muhafaza edildiğini bir zahmet kütüphaneye giderek inceledi mi? Hayır! bunlardan hiç birini yapmadı. Kulaktan duyduğunuz, Çorum'a incelemeye gelen bir Dr. delikli (kurt yenikli), muhafazası yapılmayan, bütün kitaplarla aynı yerde duran beyanlarla yazdınız. Yazdınız da beyanınızla; Çorum'daki el yazma kitaplara iyilik mi ettiniz. Hayır. Bir yorum yaparken kulaktan dolma değil, araştırılarak, gerçekler bulunarak yazmalısınız.

Hakimiyet Gazetesinin 22.07.2000 tarihli nüshasında: Yazma Eserler Sahip Arıyor başlıklı yazı: "...Buharaevler'de yapılan kütüphanenin bir katı ya da önümüzdeki günlerde çalışmaları bitirerek açılacak olan yeni müze binası...",

Yine yazınızda ahkam keserek Buharaevlerdeki kütüphanenin bir katını, yada yeni açılacak müzeyi önermişsiniz. Acaba bu kitapların yeni yerine adapte olana kadar kaç tanesi birbirine yapışacak, kaç tanesinin meşin ciltleri çürüyecek, kaç tanesinin mürekkebi yanacak. Düşündünüz mü?

Hakimiyet Gazetesinin 22.07.2000 tarihli nüshasında:

Kitapları Durumu Vahim başlıklı yazıda:"...Prof. Dr. Ali  YARDIM: Hasan Paşa Kütüphanesi'nde bulunan bu el yazması eserler manevi değerlerin yanında, öyle büyük bir değere sahip ki, yurt dışında, ABD ve Avrupa'da her biri trilyonlarla ifade edilen rakamlarla değer bulur" ,

Sayın Hocam! Manevi değerlerinden başka, maddi değerinden de bahsetmişsiniz. Ya kültürel değeri, Milli değeri nedir?

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında: Yazmalarda Umut; Bakan Çay başlıklı yazıda: "...Dr. Abdulbaki ÇAY adına Danışmanı Mustafa AYDOĞAN Gazetemize bu teminatı verdi...",

Sayın yazar! Zannedersem sayın Bakanımız hasta yatağında olduğundan, danışmanı tarafından böyle bir teminat verilmiştir. Fakat Bakanımız bu işe nasıl “bakacak”. Göreceğiz.

Hakimiyet Gazetesinin 17.07.2000 tarihli nüshasında: Yazmalarda Umut; Bakan Çay başlıklı yazıda: "...AYDOĞAN Bakan ÇAY'IN Kültür Bakanı İstemihan TALAY ile görüşebileceğini...",

Bakanımız şu anda rahatsız, Kültür Bakanı ile görüşeceğini zannetmiyorum. Çorum'da bir tabir vardır bilirsiniz "Önce Can....”

Hakimiyet Gazetesinin 24.07.2000 tarihli nüshasında: Hatipoğlu  Şiir  Albümü İmzalıyor başlıklı yazıda.,

Sayın Milletvekilimizin şiir okumaktan, medya tiklikten, şiir yazmaktan başka bir görevi yok. Bol bol konuşmaktan başka bir işlevi de yok. Ben hatırlayamıyorum Sayın Millet Vekilimiz bu güne kadar Çorum'a ne yaptı. Bileniniz varsa söylesin. Çorum'a şu kalıcı işi yaptı desin. Çorum'daki el yazma eserler onun nesine

Hakimiyet Gazetesinin 31.07.2000 tarihli nüshasında: Bir Umut Vali Bey'de.. başlıklı yazı: ...El Yazması eserlerin Çorum'da korunmasının mümkün olmadığını kaydeden Bakan Çay..."

Yukarıda söylemiştim. Bakanımız duruma iyi bakamadı. Sayın ÇAY'IN Hasan Paşa Kütüphanesindeki el yazma eserlerin hangisini acaba BAKAN olarak gördü. Bir tanesine bile bakmadığını zannediyorum. Birde korunmasının mümkün olmadığından dem vuran bakanımız, bu konu gündeme gelene kadar nasıl korundu? Bu güne kadar nasıl yerinde kaldı. Acaba? Sayın Bakanım! Gelin kitapları yerinde inceleyin kararınızı ondan sonra verin. Şayet kendiniz gelemezseniz, yeminli birkaç uzman gönderin. Bu güne kadar kaybolmamış, bu güne kadar defolma olmamış, bu güne kadar yerinde durmuş kitapların yine yerinde kalıp kalmayacağını hakkında beyanınızı sonra verin.

Hakimiyet Gazetesinin 31.07.2000 tarihli nüshasında: Bir Umut Vali Bey'de.. başlıklı yazı: "...Yazma eserlerin tedavi görmesi ve mikrofilme alınması ve bu yolla korunması gerektiğine dikkat çekti...”

Sayın Valim! Yazma Eserlerimizin bazılarında 100-120 sene önce meydana gelen kurt yenikleri, cildi bozulmuş kitaplar, sayfaları yıpranmış kitaplar ve yazısı yanmış kitaplar bulunmaktadır. Bunların onarılarak yeniden hayatlarının uzatılması gereklidir. Mikrofilm teknolojisi el yazması bulunan büyük kütüphanelerde 1940 yıllarda kullanılan bir teknoloji olarak işlevlerinin sürdürmesi normaldir. Bu makineler bir röntgen makinesi büyüklüğünde olup, sayfa sayfa kitabın filmlere alınması, filmlerin banyosu ve bu filmlerin büyütülerek okunması için okuma araçları gerekmektedir. Bu teknoloji yerine; bilgisayar teknolojine yeni geçilmektedir. Bilgisayar 8-10 bin dolarlık bir yatırım, birkaç bin dolarlık dijital kamera veya fotoğraf makinesi de pahalı bir sisten değil. 3-4 yüz dolarlık CD yazıcısı da para değil. Fakat iyi ve kaliteli 7-8 bin boş CD gerekli. Bunlarda temin edilir de. Öz veri ile çalışacak personel bulunabilir mi acaba?

Hakimiyet Gazetesinin 31.07.2000 tarihli nüshasında: Bir Umut Vali Bey'de.. başlıklı yazı: "...Çorum'da yazma eserleri koruyacak bir kütüphane yok..."

Sayın Valim! Yukarıda bu konulara değindim. Hasan Paşa Kütüphanemiz korunmalı, muhafazalı. Tek eksiği başka kadrolara atanan bekçiler.

Hakimiyet Gazetesinin 01.08.2000 tarihli nüshasında: Üzelgün Yazma Eserlerin Takipçisi başlıklı yazı :"...teknik boyutun açıklığa kavuşturulması ile mali boyutun açıklığa kavuşması ile mali finansman boyutunun açıklığa boyutunun da belirleneceğini...”

Sayın Valim! Yukarıda söylediğim gibi mali boyut birkaç on bin dolarla halledilir.

Hakimiyet Gazetesinin 01.08.2000 tarihli nüshasında: Üzelgün Yazma Eserlerin Takipçisi başlıklı yazı :"...bina konusunda önemine değinerek, binanın iç dizaynının yapılması da bu teknik boyutun belirlenmesine bağlı olduğuna dikkat çekti...”

Sayın Valim! Hasan Paşa Kütüphanesinde El Yazma Eserler Deposu, El Yazma Eserler Okuma odası mevcuttur. Benim kanaatimce merkezde başka bir kütüphaneye taşımaya, yeni bir kütüphane yapılmasına gerek yok. Hasan Paşa Kütüphanesinde ufak bir değişiklikle Çocuk Okuma Salonu kaldırılarak yine Bahçelievlerde ki Mehmet Şadisoğlu Çocuk Kütüphanesine yönlendirilerek Hasan Paşa Kütüphanesi İhtisas Kütüphanesi olarak Bakanlıktan müsaade alınarak düzenlenebilir. Bu da Kütüphaneler Genel Müdürlüğüne yazılacak bir yazı ile kabul görür kanaatindeyim. Hasan Paşa Kütüphanesi teklifi benim görevde olduğum zaman 7-8 Hasan Paşa Kütüphanesi olarak teklif edilmişti. Bu teklif her nedense 7-8 'i unvan olarak görülerek (sanki Paşa unvan değil )  Hasan Paşa Kütüphanesi olarak onaylanmıştı.

Şimdi belirsiz bir Hasan Paşa Kütüphanemiz bulunmaktadır. Malumunuz Sarı Çizmeli Mehmet Ağa benzetmesi gibi.

EL YAZMA KİTAPLARIN BİR MERKEZDE TOPLANILMALARININ SAKINCALARI

1- Çeşitli illerden toplanan eserler, nem ve ısı değişikliğinden dolayı deforme olmaları, küf hastalıklarına daha çabuk yakalanma ihtimalleri büyüktür.

2- Çeşitli illerden getirilen el yazması eserlerin içinde bulunan parazit diğer kitaplarında bu parazitten etkilenmesi mümkündür.

3- Ülkemiz bir deprem kuşağında bulunmaktadır. Toplanılan bütün el yazmalarının bulunduğu il 1999 depremi gibi ya da daha şiddetli bir depremde tamamının yok olması içten bile değildir. Ayrı şehirlerde bulunan kütüphanelerin misal 10 olduğunu düşünürsek bu ihtimal en aza inmiş olur.

4-Yukarıdaki maddeye ek olarak tabii afetlerden, sel ve yangın ihtimallerini de göz önüne getirirsek bu şekilde birleştirilmiş El Yazmaların tamamını yok etmiş veya suya vermiş ya da yakmış oluruz.

5- Olmaz, fakat olacağını düşünürsek bir nükleer savaşta, sadece nükleer bombadan nasip alan il yok olur. Diğer kütüphaneler kurtulabilir.

6- Bir Eski eser düşmanının; birleştirilmiş olan Kütüphaneyi 2 litre tinel le yok etmesi, 4 litre masum kolonya ile kitapların hiçbir zaman kurtarılamayacak şekilde yapışmasını sağlaması mümkündür. Yine yanlış bir uygulama ile kitapların nem oranının 30 yükseltilmesi ile aharlanmış kâğıtların birbirlerine yapışması mümkündür. Yine aynı deponun 8 derece fazla ısıtılması ile kitapların tamamının kavrulmaya başlaması mümkündür. El Yazma Eserler ayrı kütüphanelerde muhafazası bu gibi insan ihmallerinden gelecek zararı o kütüphanedeki kitaplar ile öder.

7- Her ilin Milli, Kültürel, Tarih ve Sosyal vb. yaşantıları El Yazma kitaplarda belirli şekilde ve yörelerinin konuşulan dili ile yazılmıştır.

Örnek verecek olursak Ankaralı bir araştırmacı Çorum'da yazılmış bir eserde bolca “heri” kelimesini acaba ne manada okuyacak ve ifade edecektir? Bu nedenle El Yazma eserler bulunduğu ilde incelemecinin o kütüphanede çalışana sorarak "heri" nedir diye sorabilir ve çalışmasında açıklama yapma imkânına kavuşur. Yukarıda sıralamaya çalıştığım şıklardan bir tanesinin meydana gelmesi ile toplanan el yazması eserlerin pek çoğunu kaybederiz.

HASAN PAŞA KÜTÜPHANESİ İÇİN NELER YAPABİLİRİZ

1-Halkımızı aydınlatmak için Valimizin davetiyle Bakanımızı, Millet Vekillerimizi, el yazma kitaplar için yazı yazanları, kültürüne ne olduğunu bilenleri, yardım verebilecekleri belirlediği bir tarihte Hasan Paşa Kütüphanesine davet ederek. El Yazması  kitapları  sergileyerek  tanıtmak ve bilgilendirmek.

2-Toplantıdan hemen sonra Kültür Bakanlığına Çorumluların tepkisi bildirilmeli.  Kitapların ilimizde kalması için girişimlerde bulunulmalı.

3-İl Halk kütüphanesinde görevli 3 Kütüphanecinin 2 si acilen ve devamlı Hasan Paşa Kütüphanesinde görevlendirilmesi.

4-Hasan Paşa kütüphanesinin dış güvenliği için kamera sistemine geçilerek, en yakın emniyet Müdürlüğüne bağlı karakol ile bir sonraki karakola irtibatlı alarm sistemi kurulması.

5-Mevcut bekçi kadrosunda çalışan arkadaşı asli görevine iadesi ile eski bekçi kadrolarının yeniden ihdâsı.

6-Hasan Paşa Kütüphanesinin bünyesinde bulunan  "Çocuk  Kütüphanesi" bölümü aynı  mahallenin bir sokak üstündeki "Mehmet Şadisoğlu Çocuk Kütüphanesi"ne yönlendirilmeli.

7-Hasan Paşa  Kütüphanesinde  bulunan  Çocuk  Kütüphanesi   bölümü  El Yazmalar İnceleme Salonu  olarak tahsis edilerek araştırmacıların hizmetine sunulmalı.

8-Hasan Paşa Kütüphanesine teknik açığı kapatacak en az 3 bilgisayar, güç kaynağı, dijital kamera CD yazıcı, lazer yazıcı, renkli lazer yazıcı, kuvvetli bir scanner temin edilerek kitapların CD ye alınması sağlanmalı. Orijinal CD ler arşivlenerek, araştırmacının istediği kitap yeni CD ye aktarılarak arşivin çoğaltılması sağlanmalı.

9-Kütüphaneler Genel Müdürlüğünün hazırladığı El Yazmaları Tanıtım Katalogu getirtilerek bastırılmalı, El Yazmaları ile ilgilenen dünya kütüphanelerine ve üniversitelere gönderilmeli.

10-El Yazması Araştırmacı salonuna CD okuyucusu olan en az 8 bilgisayar, bilgisayar masası ve diğer mefruşatlarla döşenmeli. CD incelemesi yapan araştırmacı orijinal kitabı görmek istediğinde depodan çıkartılarak şimdiki El Yazması İnceleme odasında memur nezaretinde incelemesine sunulması.

Bu uzun yazımı saat 02/08/2000 tarih 03.55 te tamamladım. Bundan sonra yazılacak yazıları bekleyemediğim için üzgünüm. Dergimiz elinize geçtiğinde belki bu problem halledilmiş olur. Benimde cevaplarım boşa gider.

Hemşerilerimize verilen bilgilerin bazı yanlış anlamalara meydan verdiği kanaati ve 1992 tarihinde yine aynı yarayı kanatmalarından dolayı duyduğum üzüntü ile yazdım.

 Yukarıda bulunan çalışmam ile ve Kütüphane Müdür Yardımcılığı sırasında elimden gelen EL YAZMA KİTAPLARIN ÇORUMDA kalması için yaptıklarım ve Çorumlulara duyurduğum için pişman değilim. Tatvan'a Müdür Olarak Sürgün edilmemin de bu girişimlerin olduğunu bilmekteyim.

Başka yerlere gitmesini önlemeye çalıştım. bunda da muvaffak oldum. Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı”na bağlı olarak HASAN PAŞA EL YAZMALAR KÜTÜPHANESİ  olarak eski istiklal Mektebinde hizmete  26 Nisan 2012 tarihinden Kütüphane açılmıştır.

.

Mahmut Selim GÜRSEL

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

LEBLEBİ İMALATI 

             Çorum’da leblebi yapımının hangi tarihte başladığını bulamadım. 1960-1967 tarihleri arasında bu sanatla uğraşan büyük bacanağımdan bu sanatın inceliğini sorduğumda: 

             Malzemenin (nohut) iyisini kullanmak,malzemeyi hassas işlemek gerekir demişti. 60’lı yıllarda  Çorum ve çevresinde leblebilik nohut bulmak mümkündü. Sonraları Yozgat Akdağ Madeni’nin Belirti köyünden,daha sonraları;Manisa ve Balıkesir ilçelerinden nohut tedariki yapılırdı. 

             Leblebi kavurma ocağı,harman tuğlası ve çamurdan yapılır. Ön kısmı odun atmak için  açık olur. Bacası bulunur. Leblebi tavası bu ocağın üzerinde bulunur. Leblebi tavası bağ leğenine benzer yalnız kavrulan leblebiyi almak için sudak denilen kapalı açık yer vardır. Eskiden tava 1 santim kalınlığında demir levhadan yapılırdı. Şimdi ise kalın bakırdan yapılıyor. Şimdi daha da pratik olarak küçük kavurma makineleri bulunmaktadır. 

             Leblebinin yapımı: Nohut taş,toprak,çöp gibi artıklardan kurtulması için kalburdan geçirilir. Eleme işlemi yapıldıktan sonra,el eleği ile de nohut boylarına göre ayrımı yapılır. Tavlama denilen birinci kavurmadan sonra,sıcak olarak naylon olmayan çuvallara konularak iki gün dinlendirilir. Bu sürede birbirini pişirir. İkinci kavurma yapılarak yine çuvallarda iki gün daha bekletildikten sonra kuru bir yere serilerek 15-20 gün nohut dinlendirmeye bırakılır. Bu dinlendirme sırası az olursa,nohut leblebi olunca lezzetsiz olur. Birinci tavlamada yeterli şekilde kavrulmayan nohut son kavrulmada bölünerek kırığı çok olur. Bu kırık nohut tekrar kavrularak kırık leblebi olarak satılır. Son tavlamada,bir teneke nohut alınarak üzerine bir miktar su serpilerek çuvala konulur. Nemlendirilmiş nohut çuvalda bir gün bekler ve üçüncü kez kavrulur. Bu kavurmada nohudun kabukları soyulur ve buna tek kavurma leblebi denilir. Bir veya iki gün sonra istek ve satışa göre bu leblebi yeniden kavrularak tam leblebi olur ve yenilecek kıvama gelir. 

            Çorum’un leblebisinin meşhur olması bu kavurma sıralamasından dolayıdır.  Şimdi ise açık makine ve leblebi kavurma makineleri ile leblebi kavrulmaktadır.

            Leblebi çeşitleri ise:Kabalak,Kırık,Şekerli,Tuzlu,Biberli ve başka çeşitleri bulunmaktadır

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BEKLETİLMEK (!)

Her ne hikmetse ülkemize ait pekte hoş olmayan bir adetimiz var.

Bekletmek.

Buluşacağınız arkadaşınız sizi saatlerce bekletir,müdürünüz ve patronunuz saatlerce kapısında bekletir,borçlunuz vereceği üç kuruş için seni günlerce bekletir,konsere gidersin saatlerce sahneye çıkacak sanatçıyı beklersin,toplantıya gidersin konuşmacı gelmez;gelse hazırlığı tamam değildir kürsüde hazırlanıp konuşsun diye beklersin,bilgi verecekler derler bilgi vereni beklersin vb.

Bir zamanlar beklemekle ilgili namelerimizde vardı:

“Bekledim de gelmedin,

Göz yaşımı silmedin,

Hiç mi beni sevmedin…”

Geçen hafta Çarşamba günü için;bir arkadaşımız imimizin çiftçilerini bilgilendirecek bir toplantıya çiftçi olmadığım halde beni de bu toplantıya davet etti. Davete icabet ettim. Toplantının saat 14.000 olacağını tarafıma söylemişti. Ben saat 13.50’de toplantı salonuna gittim. Toplantı salonu saat 14.00 de hemen hemem doldu.  Dolmasına doldu da; konuşmacılardan bir tanesi bile gözükürlerde yoktu. Saat 14.20 den sonra birkaç kişi geldi,konuşma platformu düzenlenmeye başlandı,bilgisayardan slayt gösterisi ve bilgi verilmesi için tepegöz kurulmaya başladı saat 14.40 oldu daha hazırlıklar bitmedi. Yanımda oturan arkadaşa;ben gidiyorum diyerek kalktım ve toplantı salonunu terk ettim.

Şimdi benim gibi acaba hiç salonu sıkılıp da  terk eden oldu mu ? Sanmam ! Peki bu toplantıda bekleyenler umdukları bilgileri buldular mı (?)

Biz çok tepkisiz bir toplumuz. Tenkit etmeyi,itiraz etmeyi,yanlışları söylemeyi, doğruları övmeyi her nedense bilmiyoruz. Biliyoruz da yapmıyoruz derseniz size gülerim.

Bunları bilmesek de,bilsek de şunları ne zaman hep beraber öğreneceğiz ? :

Toplantılara vaktinde gitmeyi,

Toplantıyı  vaktinde yapmayı,

Konuşmalarımızı , randevularımızı takip etmeyi,

Beklememeyi ,

Bekletilmemeyi  NE ZAMAN ÖĞRENECEĞİZ ?

Bu gidişle öğrenemeyeceğiz.

Çünkü  bu bizimde işimize geliyor.

Aynı bu olumsuz işlemleri biz de yapıyoruz.

            Bence;Bekletilme,bekleme ve daha birçok erteleme işleri,geri kalmışlığın en güzel belirtileri.

Artık daha bu konular hakkında daha dikkatli olalım.

Toplantılarımızı zamanında yapalım. Toplantıya gelenlerinde başka işlerinin olduğunu düşünelim.

Nasıl olsa geldiler,bekleyiversinler düşüncemizi artık dağarcığımızdan atalım. Toplantı saatin geldiğinde kapıları kapatalım, toplantıya kim olursa olsun içeriye almayalım. Böyle yaparsak,toplantılar daha ciddi olur ve zamanında yapılır. Bekletilenlerin de tepkilerini ortaya koymaları gerekir. Gecikmeleri tenkit edelim,protesto edelim.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BU NE PERHİZ; BU NE LAHANA TURŞUSU (1)

Temizlik.

Bilhassa yiyeceklerimizin temiz tutulması.

Bu yiyeceklerin toptan satılan yerlerde hijyenik ortamların hazırlanarak,satışa sunulmadan bekletilen gıda maddelerinin her türlü toz,haşere ve uçucu böceklerden uzak olmaları gerekli değil midir ?

Bizde ise Çorum Toptancılar Sitesi her ne hikmetse Çorum Belediyesi Katı Atık Toplama Merkezinin karşısına yani Çorum Çevre Yoluna yapılmış. Halen  orada bulunmaktadır. Burada bekletilen çöplerin yaydığı nahoş koku ve sinek üreten ortamında üreyen sinekler bu çöplükten ayakları ve organizmalarına aldıkları mikropları fazla bir güç sağlamadan; Kandilkaya Rüzgarının etkisi ile Çorum Gıda Toptancıları Sitesine taşınmaktadırlar. Burada bulunan Çorum ve çevresine dağıtılan yiyecek kolilerine konarak mikropları bulaştırmakta, bu bulaşan mikroplar dağıtımı yapılan kolilerle bütün ile dağıtılmaktı. Kolileri tutan kişilerce de bu mikroplar açılan ürünlere bulaştırılarak bizlere satılmaktadır.

Ayrıca burası çevre yolunda olduğu için Karadeniz Ankara güzergahında seyreden kara taşıtlarında yolculuk yapan bil-umum insanlarında gözlerine çirkin gözükmekte,hatta kuvvetli rüzgarda savrulan poşet atıkları arabaların camlarına yapışarak ma’az Allah kazalara sebebiyet te verebilecek cinsinden uçuşmakta ve bu naylon poşetler de çevreyi iyice kirletmekte.

Bu çöp toplama merkezinin buradan kalkması için Çorumlu 2000 Dergisinde bir iki kere yazdıysam da;hiçbir tepki alınmadı. Bu tepkisizliğe karşın hiçbir kuruluş veya şahısta evet bu çöp toplama ünitesi buradan kalkmalı demedi.

Gıda Toptancıları Sitesinin haricinde buraya yakın iki un fabrikası da  gıda üretmekte,yakınında bulunan okullar da cabası. Ayrıca bir de spor sahası var.

Çorum Belediyesi Katı Atık Toplama Merkezi olarak bu tesis hem mikrop üretmekte,hem de çevreden görünüşü çok çirkin. Birde bu yerin yakınında bulunanlar tehlikenin altında. Ayrıca kokusu da cabası. Burasının kaldırılarak başka müsait bir yere taşınması mümkün değil mi? Mümkündür de neden kaldırılmıyor ?

Şimdi gıda denetlemeleri Tarım İl Müdürlüklerinde. Sadece gıda üretilen yerleri,gıda satılan yerleri değil,gıdaların saklandığı yerleri de denetleyerek bizlerin sağlığı ile oynayanları uyararak sağlığımızı olacak salgınlardan korumalı değil mi ?

Gelecek hafta erersek, başka bir olumsuz görünümden bahsedeceğim. 

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BU NE PERHİZ;BU NE LAHANA TURŞUSU (2)

    Bizim için büyük büyük firmalar;havayı temiz tutmak için bir sürü sıkıntılara giriyorlar. O kadar uğraşıyorlar ki;havamızın temiz kalması için ta Rusya’dan İran’dan gazlar getiriyorlar,bu gazı bizlere yakmamız için öneriyorlar (!) Allah’tan bu gaz geçen hafta ülkemizde de bir yabancı arama şirketince re bulunarak ülkemizin emrine sunacağını söylediler. Demek ki Ülkemizde doğru dürüst bilinçli bir şekilde aranırsa gaz da var,petrol de var,uranyum da var,BOR da var.

Çok yakın bir zaman diliminde Milli Servetimizden olan kömürlerimizi yakmayın,ithal kok kömürü yakın dediler ve eklediler: Havayı kirletmez,çevreyi kirletmez diyerek bizleri ithal kömüre yönlendirdiler. Türkiye’nin kömür ocaklarını kapattılar. Bizlere tomarlarla dolar yaktırdılar. Bizlerden yüzlerce dolarlık kömürleri alarak yakmamızı sağladılar,bazılarına bu işi benimseyerek yeni meslekler kazandırdılar,ülkemizin borçlarını biraz daha kabarmasına ön ayak oldular ve olmaya da devam etmekteler. Bu ne perhiz,bu ne lahana turşusu değil de nedir ?

            Ama bu perhiz ile beraber ilimizde bazı kuruluşlar,yaptıkları önemli hizmetlerine karşın havamızı kirletiyorlar,suyumuzu kirletiyorlar,hayatımızı kirletiyorlar. Geçen hafta gıda toptancıları sitesini yazmıştım,ne oldu ? Boş verin olsun. Donkişotluk yine bende kalsın. Ben yine yazayım.

            Bu hafta da ilimizin Asfalt Şantiyesinin ilimizin havasını ne kadar kirletebilmesini işliyleyim dedim.

Çorum belediyesine ait olan asfalt şantiyesine kadar giderek birkaç yıl önce burası için yazdığım yazının faydası var mı,yok mu ? Diye bir bakayım dedim. Beklediğim gibi o yazıdan sonra hiçbir işlemin değişmediğini,bu çalışan bacanın tüm haşmetiyle dumanını savurarak hava kirletme işine devam ettiğini gördüm. Burayı iki cepheden resimledim.

Bildiğini gibi bu günlerde çok faal olarak çalışması gereken bura için bir diyeceğim yok. Fakat burasının şehir merkezinden daha da uzaklarda olması gerekir diyorum demesine de, yine havayı kirlettikten sonra neye yarar?

            Bence; bu asfalt sistemi artık miadını doldurmadı mi ? Artık beton yollar revaçta değil mi? Birde ilimizin en büyük avantajı olarak çimento fabrikası var. Bu fabrikada havaya bir miktar atık bıraksa da, bırakmasa da ilimizde faaliyetine devam etmekte ve devam edecek gözükmekte. Belki bu fabrikadan diyecekler ki; Bizim bacamızda filtremiz var .

            Çevremizi, havamızı, suyumuzu, kendimizi, eş ve dostumuzu kirliliklerden dolayı uyandırmaya çalışalım. Belki geç kaldık. Belki de geç kalmamışızdır.

Ne dersiniz?

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BU NE PERHİZ;BU NE LAHANA TURŞUSU (3)

            Bu adam da bu başlığı iyice sevdi diyeceksiniz.

Benim amacım “üzüm yemek;bağcıyı dövmek” değil.

Bu gün gördüğüm yanlışlık; dedemin,babamın ve benim mahallemde bulunan Karakeçili Cami.

            Çorum 1997 isimli kitabımda ve http://www.corumlu.com sitemde bulunan camiler bölümünde bu camii hakkında: “Karakeçili mahallesi Karakeçili sokağında 1595 yılında (H 1004)açıldı ; sonradan halk ve Devlet yardımı ile 1957 tarihinde bu günkü camii yeniden yapılmıştır. 1957 tarihinde ibadete açıldı. Karakeçili Mahallesi Karakeçili sokakta bulunmaktadır. 150 metrekare kullanım alanı, 800 metrekare arazi üzerine kurulmuştur. 300 cemaate hizmet vermektedir. Taş binadır. Beton 2 şerefeli minaresi, betonarme kubbesi, mahfeli , tezhipli beton minberi ,kürsüsü, mihrabı, şadırvanı, tuvaleti ve lojmanı vardır.”Bilgisi bulunmaktadır.

Şimdi gelelim camiinin tanıtımından sonra cami çevresinde geçen haftalar içerisinde yapılan istimlakleri yapılan binaların yıkımı ile beraber Karakeçili camiinin meydana çıkartılması beni çok duygulandırdı. Bu işe emeği geçenlerden Allah C.C. razı olsun. Bu binalar yıkıldıktan sonra etrafa gözükmeyen bir olay çıktı. Bu camiye bitişik yeni bir yapının yapılması ve kullanılması.

 Bu camii Çorum’un ilklerini taşıyan bir eser olarak bizlere halen hizmet vermektedir. 1960’lı yıllardan bu günü kadar da Dergimin yazarı,aydın ve girişken İmam Hatip’i Fikrettin Çıplak Hocanın yönetiminde. Şimdi bu olaya” Bu ne perhiz,bu ne lahana turşusu “demeyelim mi ?

Bence: Bu etrafı açılan camiye bileşik yapılan binaya tekrar yeni bir bileşik düzen ek yapılması için temel de atılmış. Bence bu çok iyi bir fikir değil. Hem de çok kötü ve göze batan bir durum. Gerekli mercilerin;o zamanının en güzel taş örme mimari örneğini yeni yapılan bileşik bina ile bağlanması. Bu beton işçiliğinin yeni yapının gerekli olması savına karşında olsa bu yeni binalardan da kurtulmasının gerekli olduğunu düşünmekteyim. Koruma altında bulunabilecek bir ibadethanenin duvarına yamanan ve yeni bir yamam daha olacağı resimde de görüleceği gibi temeli atılmış bir başka yapı ile de KARAKEÇİLİ CAMİİNİN özelliği yok olmak üzere.

            Bu camii yukarıda değdim gibi Çorum camilerinin ilklerini bünyesinde toplamıştır.

Bu caminin ilklerinden birisi Rahmetli Selahattin ÇETİN Ustayı usta yapan bir bina olması.

Selahattin Ustayı da burada anmadan geçmek vefasızlığın en daniskasıdır. Ustanın bu caminin temelinden,çatısına kadar Rahmetlinin çok emeği bulunmaktadır.  Bu caminin minber ve mihrabı tamamen beyaz çimentodan Selahattin Usta yapılmıştır. Cami içi vitraylar da ustaya ait. Kubbe içi pervazlarında yalında olsa yapılan sarkıtlar dikkati çekiyor. Hele beton minaresinin şerefe ve şerefe altlarının işçiliği ise göze ve ruha hitap ediyor. Minarenin  boyu ve görünümünü yanına yapılan bu kaba yapılarla çirkinleştirmeyelim.

            Camii cemaati için yer ve diğer bahanelerle bu eseri köreltmeyelim. İlgili mercilerin de bu yanlışlığa dur diyeceğini umarım.

            Not:Geçen haftalarda yazdığım Asfalt Şantiyesinin yeni bir resmini çekmek için durduğumuzda görevli bir memurun resim çektirtmeme girişimi beni ve yanımdakini güldürdü. “Mızrak çuvala sığmaz”

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

HİTİT

  İlimiz Hititlerin baş şehrinin bulunduğu şanslı yerdir. Hititleri tanıtan pek çok eser bulunmaktadır. Bunların pek çoğu çeşitli kütüphanelerde bulunmaktadır. Çorum il Halk Kütüphanelerinde ve Müzelerinde de pek çok olmamakla beraber eserler bulunmaktadır.

            Kütüphanede göreve başladığım yıllarda Çorum’da bir Hitit Kütüphanesi kurulması için çalışmalar yapılmıştı. Bizlerin bir işi planlı,projeli yaptığımız görüldüğü pek görülmüş bir şey olmadığı hepinizce malumdur. Bu iş içinde plan,proje yapılmadan önce tartışılmış yapılması kararı için konuşulmuş,bu tasarı girişim olmadan unutulmuş gitmişti.

            Bu önerinin baş mimarı olan Rahmetli Belediye başkanımız Turan Kılıççıoğlu ile kütüphanede bulunan el yazma eserlerin ilk defa Ankara’ya götürülmemesi için yaptığımız istişarede bu konu da dile gelmişti. Hatta Başkana bir minibüs tahsis etmesini,bu minibüste,fotokopi ve diğer kopyalama aletlerinin bulunmasını,harcırahı ve giderlerinin karşılanması halinde bütün Türkiye’yi ve Avrupa’yı gezerek kitapların asıllarının toplanmasını,tek nüsha olup,baskısı yapılıp da piyasada kalmamış eserlerinde fotokopi veya fotoğraflarının alınması bu bilgilerinde ciltlenerek Hasan Paşa Kütüphanesinde bir salonda yada,bir bölümde araştırmacılara açılmasını konuşmuştuk. Hasan Paşa Kütüphanesinin bu kitapların konulması için yeni bir raf gereksiniminin olacağı gündeme gelmiş;yazma kitapların Çorum’da kalması için Kültür Bakanlığına Başkanın verdiği söz gereği eksik olan saçtan kitap raflarının yapılması için o zamanın Atölye şefi olan Erol beye direktif vermişti. Benim çalıştığım zaman içerisinde kütüphanenin orta boy bölümüne saç iki raf yapılmış ve montajı da yapılmıştı. Birinci aşama olarak girişim ve tarafımdan istenilen araç ve gereçler içinde seçimden sonra yapılmasını konuşmuştuk.

Bu girişim iki saç rafla güdük kaldı. O  zamanki seçimlere takılarak ve Başkanın vefatı ile proje rafa kalktı. Benim çok bu girişimlerimde Bakanlığın gözünden kaçmayarak TALTİF (!) edilerek Tatvan’a Müdür olarak tayınım çıktı. Bizde emekliliğimizi istedik,bu projede böylece ortadan kaldı.

Bu anı ve çalışmaların gün ışığına çıkması daha doğrusu nereden çıktığı ise,HİTİT ile ilgili resmi kurumlar ile bir ticari kuruluş birliği bu işe el atmaları. Birisi;bir HİTİT albümü,diğeri ise bir HİTİT web sitesi açma girişiminde bulunması.

Gerçek çalışmalar yapmak için,gerçek kişilerin bir şeyler yapması gerekir. Laf ile peynir gemisi yürütülemez. Her şeyi para ile hallederiz diyenleri görüyoruz. Son il yıllığında Çorum hakkında her bilgi mevcut mu ? Bu güne kadar Çorum hakkında yapılar web sitelerinde layıkıyla Çorum tanıtılıyor mu ? Zannetmem. Benim sitemde bile daha Çorum’un onda birini tanıtamadım. Ne yapayım, etim ne ise budum bu kadar olacak.

Hititleri tanıtalım. Hititlerle ilgili materyali Çorum’da toplayalım. Kazıların hızlandırılması için dernekler ve ticari birliklerin katkıları ile güçlendirelim. Ne dersiniz? Var mısınız ? Yoksa yine laf salatası yaparak, yaptık ta oldu mu diyeceğiz?

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

GÖZ ZEVKİ

            Yaratan ;bizlere bazı duyular vererek bu duyular sayesinde zevkler almamızı sağlamış. Bu duyulardan bir tanesi de görme duyusudur. Görme duyusu eksik olanların da diğer duyularından başka birisini daha hassas olarak işlevini yaparak görme duyusunu takviye edilmesini sağlamıştır.

            Görerek yapılan işlerin;daha güzel ve daha işlevsel olduğunu biliyoruz. Atalarımız yaşadıkları evlerin göz zevkini okşayıcı bir şekilde olması için çalışmışlardır.

Geçenlerde depo olarak kullanılan;ata yadigarı bir konağın içerisine girdim. Maddi imkanımın olmaması beni bir defe daha üzdü. 250 milyara (bu yerin korumada olmasından dolayı şu anda yıkılıp da 5 katlı beton blok yapılamıyor bu beni sevindirdi) satılığa çıkartılan bu mekanın ikinci katında tavan işlemelerinin işçiliği bugün bu paraya yaptırılamaz. Geleceğimizin mirası olan böyle yapılar İstanbul’da olduğu gibi birkaç zaman sonra makus bir yangına kurban gidicik,yada kendi kaderine terk edilerek,kullanılmayan mekanların akıbeti olan zaman denilen sayaca yenik düşecekler.

Dedem 90 yaşında şimdi halen duran konağın işçiliğini bir hakla (gaz yağı tenekesi) altına yapmış. Bu çalışma ise bütün amcalarımla beraber yapımı yaklaşık dört yıl sürdüğünü babaannem anlatmıştı. Dedemle çalışan kireç ustaları,tuğla eleyen ustalar,örme ustaları da ayrıca ücret almışlar,dedemler sadece iskedos iskeleti,kapı ve pencereleri,tavan ve döşemeleri ile çatıyı bu ücrete

Fazla uzak zamana gitmeden,dedelerimizin yaşadığı evlerin tavanlarında, kapılarında,dolap kapaklarında yaptırdıkları oymalara bakarak uykuya daldıkları,o oyma ve desenlerden sanatkarsa kendisine göre başka desenlerin hayallerini kurduğunu düşünebilirsiniz. Bizler ise kuru ve düz bir betona gözlerimizi dikerek uykusuz gecelerin geçmesini bekleyerek kuru ve yalın hayallere dalarak göz zevklerimizi böylece kaybettik.

Bizler ise bu günlerde yaşarken görme duyumuzu diğer duyularımız gibi kaybetmiş demeyelim de köreltmiş gözüküyoruz. Bakıyoruz;görmüyoruz. Söylüyoruz;kulağımız söylediğimizi duymuyor. Düşünüyoruz;uygulamasını yapamıyoruz.Yazıyoruz;kendimiz yazdığımızı savunamıyoruz.Vb.

Bizlere,sizlere düşecek olan ise bunları korumak. İmkanı olanlarında bu gibi yatırımlara fazla ayıracak parası yok. Kültür ve sanata bilhassa edebiyata destek çıkalım diyenler ise yok denecek kadar az. Onlarda bütün bu faaliyetleri gösterenlere yetişmelerine imkan yok.

            İlimizde yapılan güzelliklere bakmak için yapılan çalışmalara katkıda bulunalım. Bu gibi girişimlere de katkıda bulunalım.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

GÖRÜNTÜSÜZ GÖRÜNÜM

            Bundan seneler önce yapılan bir toplantıda benim kütüphanede iken hazırladığım bir çalışmamı,bir araştırmacı aynen yazarak dinleyicilere kürsüde bildiri diyerek okudu. Ben bu bildiriye kaynak olan bilgiyi yazdırarak kütüphanede bir nüshasını bıraktığım dosyadan alındığını ve benim bu bilgiyi hazırlarken kendim içim bilinen ve kütüphanede çalışanlarca da bilinen söylenişle  daktilo ettirmiştim.

            Toplantıda bu bilgileri veren kişi ile muhakkak görüşmem gerektiğini düşünürken konuşmasını bitiren zat kürsüden inerek benim oturduğum sıranın önünde bulunan sıraya oturdu. O zata:

            - Bu konuşmayı hazırlarken hangi kaynaktan faydalandınız ? Diye sorunca:

            - Benim kendi fikirlerim. Araştırmaları da çeşitli kaynaklardan aldım. Dedi. Ben yine üsteledim.

            - Tamam çalışmayı siz yazmışsınız da,bu çalışmada bulunan bir hatayı,bir belgede ben hazırladığımda yapmıştım. Bu belgeyi ben düzelterek kullandım fakat  siz bu yanlışlığı da konuşmanızda sık sık tekrar ettiniz. Muhakkak bu bilgileri Hasan Paşa Kütüphanesinde bulunan bir dosyadan almanız gerek. Dedim.

            - Hayır. Ben bir belgeden faydalanmadım. Birçok belge araştırdım. Dedi.

            Diyecek başka sözüm kalmamıştı. Adam alenen benim çalışmamı noktası ve virgülüne kadar aynen okuyarak toplantıya bildiri olarak sunuyordu. Bu beni sevindirdi. Olsun diye düşündüm. Bir çalışmam ha Mahmut,ha Ali ismi ile gün ışığına çıksın diye düşündüm. Yalnız beni üzen konuşmacının benim hatamı aynen kağıda geçirerek toplantıda bildiri olara okuması ve bu toplantı metinlerinin bastırılarak kitap haline getirilmesi idi. Bizce bilinen,fakat;okuyan,dinleyen ve basılır kitap haline gelirse okuyucular için çok büyük bir yanlış bulunmaktaydı. “Milli Kütüphane”

            Ben o zamanlar daktilo ile yaptığım derlemelerde,okunan o belgede kendimin bildiği mana ile yazmıştım “Milli Kütüphane” ismini. Dinleyenler ve ileride okuyacaklar bu Milli Kütüphane ismini Ankara Milli Kütüphanesi olarak algılamaları muhakkaktı. Ben;kütüphane ile yaptığım araştırmamda “Çorum Milli Kütüphane”si yazmamış,milli kütüphane diye kaleme almıştım. O araştırmacı da aynen benim yazdığım gibi Milli Kütüphane,milli Kütüphane diyerek konuşmada on;on beş kere tekrar etmişti. Türkiye’de Tekke ve Zaviyelerin kapatılması ile beraber vakıf ve diğer özel kütüphaneler de kapatılmıştı. Hasan Paşa Kütüphanesi,Süleyman Feyzi Kütüphanesi,Ahmet Feyzi Kütüphanesi gibi. Bu kütüphanelerden Çorumlular faydalanmışlar,bu faydaların da evlatlarınca da devam etmesini sağlamak için bugün  Belediye Sarayı olarak kullanılan bina idi ve ismini de “Çorum Milli Kütüphanesi” koymuşlar,şaşalı bir törenle açılışı yapılarak Çorumlulara hizmete başlamıştı.

            Toplantı bitiminde;o konuşmacıyı tekrar konuşmak için durdurdum. Ona:

            - Bak arkadaş. Ben bir hata sayılacak eksik bir şey yazdım. Sende o eksik bilgiyi papağan gibi aynen okudun. Şimdi doğru söyle bakalım. Bu bilgiyi kütüphane brifing dosyasından aldığın belli. Şimdi bunu da sana soracağım soru ile ispat edeceğim. Söyle bakalım bu Milli Kütüphane nerede? Dedim. O da düşünmeden:

            - Ankara’da dedi. Ben kahkaha ile gülünce ona:

            - Bak arkadaş,bu araştırmanın nereden aldığını belli ettiği gibi,seninde aynı yanlış anlam içinde olduğun belli. Bu Milli Kütüphane Çorum Milli Kütüphanesidir. Diyerek “Çorum 1997” kitabımdan bir tane ona hediye ederken:

            - Bu kitapta;seninde aynen okuduğun bilgi bulunmaktadır. Bu kitaptan kütüphaneler bölümünde Çorum’da kütüphaneler bölümünde senin okuduğun bölümün aynısı bulunmaktadır. Yalnız bunda Milli Kütüphane değil Çorum Milli Kütüphanesi olarak yazılmıştır. Sizlerin yaptığı bu konuşmaların metinlerini vermeden Milli kütüphane geçen yerlerin başına Çorum yazmayı unutmayıver. Dedim.

            Konuşmaların basılıp,basılmadığını bilmiyorum. Tarafıma ulaşmadı. Yanlışlık düzeltildi mi ondanda haberim yok. Yaptığımız araştırmalarımızda da “Görüntüsüz görünüm” yapmayalım. Kaynakları iyi irdeleyelim. Yanlışlıklara sebep olmayalım.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

KOLAY GELSİN

            Belediyemiz yine Çorum’da faaliyette. Yağmur atıklarının akacağı bir çalışmanın içerisinde.

            16 Ekim 2004 tarihinde Bahçeli evler 1. caddeden başlayan çalışma için bir diyeceğim var. Dikkate alınması hem belediyenin,hem de biz mahalle sakinlerinin çıkarına.

Belediyemizin su atığı için yaptığı masrafı tekrar tekrar sokaklarımızı kazarak hem kendisini,hem de bizleri yormasına gerek yok. Önerim ise,resimde görüleceği gibi,bir genişlik mevcut. Bu genişliği bir metre daha geniş tutarak dört köşe yada dikdörtgen prizma  kesitinde insan boyundan biraz yüksek bir beton menfez yapılarak,kazılan sokak veya caddenin bütün alt yapıda bulunan aktarma organlarını bu menfezde toplamanız daha yararlı olmaz mı ? Şu anda resimde gördüğünüz büzlerin kapasitesi çok az gözükmekte; Melik Gazi tarafından gelen sel suyunu kaldırması imkanı da yok. Bu büzlerden ancak çok az bir yağmur suyunun akacağı ve geri kalan yağmur sularının ise yine asfalttan bizleri rahatsız ederek akacağı gün gibi aşikardır.

Zaten şimdi yapılan bu çalışma Bahçelievler 1. caddenin büyük bir probleminin giderilmesi amacını taşıdığını biliyorum. Bu caddenin bir sakiniyim. Burada bulunan kanalizasyon,1978 yılının konutlarına dahi az gelmekte iken,bu konutların yerlerine 24 dairelik apartmanlar yapılarak iskana açılmasına karşın,alt yapı kanalizasyonda bir değişiklik veya genişletme işlemi yapılmadı. Ortalama yağan bir yağmurda bu caddede bulunan bazı apartmanların bodrum katlarından fazla gelen yağmur suları kanalizasyon suyu ile karışarak çıkmakta idi.

            Yukarıda bahsettiğim menfezin duvarlarına;doğalgaz,elektrik,su,telefon ve diğer hizmetlerin de Avrupa ve Amerika’da olduğu gibi döşenmesi ve hatta,elektrik direklerinin kabloları ve diğer bağlantı kollarının da yol kazılma işleminde planda belirlenen iki apartman arası boşluğu ile açılarak yolun bir daha kazılarak,hem işçilik,hem iş,hem vakit,hem de o civarda oturan sakinlerin rahatsız edilmemesi için gerekli görüyorum.

            Yapılacak menfez;bir bağlantı ana kanalı ile şehir dışına çıkartılır ve alt yapı problemi bir seferde halledilmiş olur. Yeni yapılacak altyapı hizmetlerinde bu menfezden rahatlıkla faydalanılarak,daha modern bir alt yapı çalışması yapılmalıdır.

            Benden söylemesi. Taktir ve çalışma Belediyenindir.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

CUMHURİYET BAYRAMI

Bundan tam 81 yıl önce 29 Ekim’de Türkiye Cumhuriyeti kurulmuştu.

Ülkemiz;önce dış ve iç hainler tarafından zayıf ve güçsüz bırakılmıştı. Ülkenin idaresinde bulunan yetersiz kişiler Türkiye’yi savaşa sokmuş,savaşta yenilen tarafta olması bahanesi ile vatanımız istila altına alınmış,başta Anadolu,Ege,Marmara,Akdeniz,Güneydoğu Anadolu düşman çizmeleri ile alenen işgal ve esir edilmişti. Ülke bir önder bekliyor ve yeniden doğuşa hazırlanmak istiyordu. Samsun’dan Anadolu’ya çıkan Türk Paşası bu görevi üstlenerek ileride Türkiye insanlarının ATATÜRK’Ü olacak olan Mustafa Kemal’in işaretini bekliyordu. Türk evlatları kadını,erkeği,yaşlısı,genci,fakiri,zengini birlik oldular. İlk önce bütün ülke sathında meclis için üyeler gelmesini istedi. Burada Türk Milletinin yapacaklarını kararlaştırdılar. Alınan kararlar dahilinde yedi düvele kafa tutarak savaştılar,ülkesinde bulunan çeşitli Avrupa işgalcilerini kanı pahasına ülkesinden attı. Vatanını bütün olarak kurtaramadıysa da Misak-ı Milli sınırlarını koruyabildi.

Ülkemin insanları savaştan yeni çıkmıştı. Anadolu aç,yaralı,sermayesiz fakat Dünya’ya kafa tutarak özgürlüğünü kazanmış olarak ayakları üzerinde duruyordu. Ülke bir bütün olmuş,Avrupa’ya bazı tavizler vererek de olsa Hürriyetini kazanmıştı. Atatürk’ün, yoktan kurduğu Türk Devletinin yapısını 29 Ekim 1923 tarihinde Cumhuriyet’in sağlam temelleri üzerine oturttu.

Ülkemizin en büyük Ulusal Bayramı Cumhuriyet Bayramı'dır. İlelebet ve her 29 Ekim’i kutlarken Türk evlatlarının verdiği canları,döktüğü kanları unutmayalım. Cumhuriyet Bayramını her kutladığımızda,her 29 Ekim’de coşkuyla kutlayalım,sonsuza kadar da kutlamalıyız.

            Bizlere emanet olan bayramlar;atalarımızın Milli ve Kutsal bayramlarımızı en içtenlikle ve gerektiği gibi kutlamalıyız. Bu bayramların bizlere Ülke,Vatan,vatandaşlık, millet, birlik, sevgi,saygı,hürmet,kuvvet,birbirimizi tanımak ve diğer dünya birlikteliğini sağlamak için var edilmiştir.

Kutladığımız Cumhuriyet Bayramının adını aldığı Cumhuriyet idare şekli sözlüklerde :Halkın egemenliğini doğrudan yada seçtiği temsilciler aracılığı ile kullandığı devlet biçimidir. Cumhuriyet rejiminde iki unsur çok önemlidir: a- İdare edilenler   b- İdare edenler İdare edenleri idare edilenler seçer. Bizler idare edilenlerin dikkat etmesi gereken,fanatik olarak tuttuğumuz partinin değil,ilimize,ülkemize faydası olanları seçerek onların idaresini seçmemizdir. Biz bu seçtiğimiz kişilerle vereceğimiz görevleri de sonradan takip etmemiz ülkemizin bekası için  gereklidir.

            Geçmiş olan 29 Ekim 2004 Cumhuriyet Bayramınızı candan kutlarım.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

ON KASIMLAR

            İnsanoğlu çabuk unutan bir fıtratla yaratılmıştır.

            Bundan fazla uzak olmayan birkaç beş yıl önceye kadar büyük önderimizi ölüm yıldönümlerinde anılır,bir günlükte olsa yas tutularak,bir sevilenin ardından anılmasını öğreten insani bir duyguyu tüm ülkemiz yaşıyordu.

            Doğum;ölüm insanların elinde olmayan bir olaydır.

Ülkemizin bu günlere gelmesini sağlayan Atatürk’te bir fani olarak zamanı gelince öleceğini biliyordu. Ölümü,ömrü boyunca devamlı yanında bulmuş,adeta onunla yaşamayı öğrenmişti. Hayat hikayesini incelerseniz hemen hemen her zaman  ölüm tehlikesi geçirmiş, Yüce Koruyucunun ona verdiği ömür mucibince de devamlı ölümle bitecek olayları bertaraf etmiş bulunuyordu. Zamanı gelince O’da vadesinin geldiği 10 Kasım 1938 tarihinde hayata gözlerini kapadı.

            O’nu seven,sevmeyen herkes arkasından ağladı. O; bugün bile girmek istediğimiz yedi düvelin karşısında ilkeleri ile karşı durmakta. AT girmek için yedi düvel bu ilkeleri silme şartları öne sürülmekte. Bizlerin kutsal saydığı değerleri yok etmeye çalışmakta. AT a üye ülkelerin kendi kutsal saydıkları bütün doneler duruyor da,bizim kutsal saydığımız değerlerimiz neden yok edilmeye çalışılıyor ? Maksat üzüm yemek değil. Bağcı dövmek.

Keşke AT ülkemizi alsalar (!). Almayacaklar. Almak ta istemeyecekler. İstemezler de. Bizleri oyalamaktan başka bir işlemleri yok. Bizlerde safça bu vatlara inanıyoruz. Türkiye’yi  alsalardı;Kıbrıs problemi olarak ülkemizi saran,Kıbrıs Türkünü iki bölen oyunlara girişmezlerdi. Orada bulunan genç kuşağı hemen iş ve aş sahibi yapılacak diye kandırarak böldüler. Bu olaylara inanan gençler AT istedi. Yüce Yaratan Türk’ü yine korudu,Kıbrıs Rum kesimine hayır dedirtirdi de Kıbrıs’ta bulunan sınırlar şimdilik sabit kaldı. Yedi düvel Türkiye’yi AT a almak isteseydi;Türkiye’yi Kıbrıs Rum kesimi ile birlikte AT a alırlar ne Kıbrıs,ne fır hattı,ne kıta sahanlığı, Ne Ege, ne Kardak, Ne de diğer itilaflar diyerek bir şey ortada kalmazdı. Bütün her taraf toz pembe olurdu. Türkiye ile Avrupa birlik olur, kaynaşırlar bu kaynaşmada problem olarak gözüken Kıbrıs’ta bulunan Türk Askeri problemi olmaz,sınır itilafları yok olurdu. Kıbrıs için yeni bir umut var:Yeni seçilen ABD başkanı İnşallah Kıbrıs’ı devlet olarak tanısında görün gümbürtüyü.

            Evet ülkemin insanları. Önce bizlere mozaik masalını okudular,bizler de alıştık,sonra dinimize bulaşarak Dinin ne ? Diye sorduğunun  herkesi birbirine düşürdüler. Yok şusun,yok busun,yok şu tarikattansın diyerek bizleri bölmeye çalıştılar,bazılarımız ayırdılar. Şimdi de Azınlık hikayesini öne sürdüler. Neler olacağını yaşarsak göreceğiz.

            Binlerce kişinin ölümüne sebebiyet veren bir kesim bakalım ileride neler yapacaklar. Bizlerin himayesinde beslettikleri Kuzey Irak halkının Türklere karşı neler yapacağını göreceğiz. Bu şımarık çocuklar daha başımıza ne gibi çoraplar örecekler. Bu tayfanın büyük destekçilerinden birisi başımıza geleceklerin taktiri ilahisi olarak tekrar seçildi.

            Atam ! Sen vefat ettin. Rabbi’nin emri gereği bu dünyayı terk ettin. Fakat Türkiye’yi terk etmedin. Kalbimizde yaşıyorsun. Seni şöyle tanışan,böyle tanıyan,arkandan atan ülkenin insanlarına kızma. Yaratan onları öyle yarattı. Sen de biliyorsun ki;bu ülkenin insanları dolduruşa gelir gözükseler de bazı çıkarcılardan başkalarından başkaları bölünmezler, ülkemize ihanet etmezler.

            Bakalım Mevlâ’m neyler;neylerse güzel eyler.

            Ömrümüz olursa,bu olumsuzlukları göreceğiz. İnşallah ben yanılırım da elim ayağım tutarsa bir özür yazısı yazarım.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

“İLİM İLİM BİLMEKDÜR”

            Yunus Emre’mizin bir mısrasının başlangıcını başlık aldım.

            Bizim ülkemizin Cumhuriyetten önce bu vatan topraklarında yaşayan atalarımızın aynen bizler gibi Türk olduğu,bu Türk topuluklarının her milletten,her ırktan,her dinden,her görüşten şahısların ve topluluklarının yaşadığını ve bu topluluğa “Osmanlı İmparatorluğu” denildiğini ve bu İmparatorluğun yanlış idarecileri karşısında 1071’den Kurtuluş Savaşı dönemine kadar Kendisini Türk sayan atalarımızın yaşadığı Vatan,ANADOLU. O günkü saltanatının aynen bu günlerde ki gibi kendini,Vatanını,Milletini,Ulusunu bilmeyen ve kendine aydın denen,yada aydın olduğunu zanneden kişilerden dolayı Kurtuluş Savaşından önceki duruma geldiğini acaba bilmiyorlar mı ?

Atasına saygısı olmayan bu kesimler acaba atalarının Orta Asya’dan gelmeyip,Avrupa’dan mı,Afrika’dan mı,Amerika’dan mı yoksa Arabistan’dan mı geldiğini biliyorlar. Acaba yazılarında Atalarını karadıkça belli bir kesimden payeler mi alıyorlar ? Yoksa bilmediklerinden mi söylüyor ve yazıyorlar !

            “İLİM İLİM BİLMEKDÜR

İLİM KENDÜN BİLMEKDÜR

SEN KENDÜNİ BİLMEZSİN

YA NİCE OKUMAKDUR”

            Şimdi esas konumuza gelelim ! İlim.

            Aşağıdaki bu ilimlerin neler olduğunu biliyor muyuz onu sorayım ?       

İlm-i ensab,ilm-i isnat,il-i kıhf,ilm-i menahic,ilm-i merya, ilm-i mevcudat, ilm-i tabii, ilm-i tetkiki hutut, ilm-i ahval-i cevv, ilm-i enva, ilm-i heyet, ilm-i nücum, ilm-i tevlid, ilm-i ruşeym, ilm-i nebatat, ilm-i kelam ve akaid, ilm-i aruz, ilm-i bedi, ilm-i belagat, ilm-i kafiye, ilm-i akvam, ilm-i hikmet, ilm-i mabatü-ül tabia, ilm-i cerk-i eskal, ilm-i hiyel, ilm-i meraya-yı muhrika, ilm-i savt,ilm-i hukuk, ilm-i idare, ilm-i iktisat, ilm-i rusum, ilm-i servet, ilm-i suri, ilm-i tetbir-i menzil, ilm-i arz, ilm-i tabakatü’l arz, ilm-i kimya, ilm-i edep, ilm-i imla, ilm-i iştikak, ilm-i lugat, ilm-i nahv, ilm-i cebr, ilm-i hendese, ilm-i hesap, ilm-i meseha, ilm-i medeniyat, ilm-i edvar, ilm-i müziki, ilm-i ahlak, ilm-i manevi, ilm-i ruh, ilm-i terbiye-i etfal, ilm-i ahcar, ilm-i asar-ı antika, ilm-i beden, ilm-i elsine, ilm-i ensac, ilm-i fıkh, ilm-i kıyafet, ilm-i tıbb, vb.

            Size bir ipucu vereyim. Sadece bu ilimlerden bir tanesi din ile ilgili ilimdir ki,bu yazıyı yazan adam acaba dinle ilgili ilimlerden niye yazmamı yada;dinsiz mi diye bir zanda bulunmayasınız diye yazdım.

            Şimdi atalarımızın bomboş oturduğunu iddia edenler,atalarının nelerle uğraştıkların araştırılarsa bulduklarına şaşarlar ve dona kalırlar. Yazılarında bilmediklerini yazılarında adeta sırıtarak belli etmeleri ile de bu kişiler bilmemelerinin aynasıdır.

            Şimdi Yunusumuzun dediği gibi önce kendimizi bilmezsek okuduğumuz ilim,imim midir !

            İlim babından atalarımız bizim bu gün kullandığımız batı ilminden çok üstün bir bilim ve ilim erbabıydı. Atalarımızın ilmi ile bugün girelim diyerek can attığımız birliğinin bu gün dahi Demokrasi ile değil Krallıkla idare edilen kaç ülkesi olduğunu acaba biliyor muyuz ? Acaba bu krallıkların kaç tanesinin kralının o ülkenin kiliselerinin de başkanının o kral veya kraliçeler olduğunu biliyorlar mı ? Bizlere demokrasi dersi verenlerin acaba önce kendi idarelerini Demokrasiye geçirmelerinin ve sonra bizlere demokrasi hakkında havalar atmalarının gerektiğini söylememiz abes mi ?

            Evet sayın yazarlarımız. Bilenlerle bilmeyenler bir olmuyor. Bilenler olmanız için hiç olmazsa bir ufak ansiklopediden yazdığınız konuyu gagalamanız sizin için daha iyi olur diye düşündünüz mü ?

Yazılacak çok şeyler var. Fırsatımız olursa yazarım. Sizlerde okursunuz. Geçmiş Ramazan Bayramınızı kutlarım.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

MÜREKKEP YALAMAK

            Bu deyimi pek çoğumuz duymuşuzdur. Duyduğumuz bu deyimin tama olarak ne olduğunu pek bilenimiz de yoktur. Nasıl banyodan çıkana,tıraş olana “saatler olsun” dediğimiz gibi duyduklarımızı incelemediğimden kabullendiğimiz gibi bu temenniyi de yanlış biliyoruz. Banyodan çıkana ve tıraş olana “SIHHATLER OLSUN” demeyi akıl etmeyiz.

            Şimdi gelelim konu başlığına:

“MÜREKKEP YALAMAK” bu deyimimizi okumuş,yazmış kişiler için yakıştırırız. Aslında bu deyim “HATTTAT”LAR için söylenen bir deyimdir.

Pek çok kişinin matbaanın Osmanlılarca ülkeye gelmesine engel olunduğu  zan ederek,atalarımızı hakız olarak suçlarız. İşin aslı konumuzun içinde geçen hattatları korumak için yapılmış bir önlemdir. Nasıl bu günlerde AT girmek isteyen ülkemizin insanlarına serbest dolaşma hakkını kısıtlamaya kalkışan Avrupalılar gibi;Osmanlı da matbaa ülkede faaliyete geçmesi ile,ülkede büyük bir kitle olarak bulunan Hattatların ekmeklerinden olmaması sıkıntısı yatar.

Örneğin;şimdi bir arkadaş kitap yazarsa,kitabını hemen bulunduğu ilde kitabı bastırarak sadece savcılığa bilgi vererek dağıtımını yapabilir. Osmanlı döneminde bu denetim ülkenin tamamında yazılan kitapların “Babı Ali”de  bulunan denetim masasına ciltlemeden formalar halinde yollanır,onay alınırsa hattatlarca çoğaltılarak bulunan il,ilçe veya beldede okuyucuya tanıtılırdı.

Bu işlem nasıl olurdu ? Derseniz: örneğin; Çorum’da bir yazar kitap yazınca kervana vererek İstanbul’a yollardı. Onayı alınan kitap için Padişah tarafından kitabın değerine göre birkaç altından başlayan ve on binlerce altını bulan para ile kitabın çoğalması için müsaade verilirdi. İstanbul’la Çorum arasında bulunan kervanların konakladığı hanların sahipleri gelen kervana kitap var mı ? Diyerek sorarlar,eğer kitap varsa o hanın bulunduğu yerde bulunan hattatlar toplanarak formalar bölüşülerek kervan sabah gitmeden hemen kopyaları çıkartılırdı. Bu işlem İstanbul – Çorum arasında 11 konakta yapılırdı. Yani kitabın on bir adat kopyası çıkartılırdı. Kervandan sonra hattatlar o yerleşim yerinin ihtiyacı kadar sonradan çoğaltılırdı.

Diyeceksiniz ki;kitabı yazan müellifin bundan kar ne ? Derseniz: Kitabı daha Çorum’a gelmeden on bir kopyası alınmış olarak tanıtılmış olur. Kitap bu on bir konaktan diğer illerden gelen ve giden kervanlarca alınarak kısa zamanda hattatlar tarafından ülkenin tamamına ulaştırılmış olurdu. Ayrıca Padişah tarafından verilen para da o yazarın telif ücreti olurdu.

Şimdi gelelim konu başlığına:

“MÜREKKEP YALAMAK” bu deyimimize. Osmanlı döneminde el yazması kitaplar,hattatlar tarafından çoğu zaman çıra isi ile kendileri tarafından yapılırdı. Çıra isine bal karıştırılarak mürekkebin hem yapışıcılığı ve hem de parlaklığı sağlanırdı. Birde hattatların kullandığı kağıtların kamış kalemin kaymasını sağlanmasını sağlamak için aharlanırdı. Ahar da bildiğimiz tavuk yumurtasının akı idi. Bu ak samur fırçalarla kağıtlara bir iki kat kurudukça sürülür,kağıt üzerindeki ak kuruyunca da mühre taşı ile parlatılırdı. Mühre taşı da kaz yumurtası büyüklüğünde mermer bir taş idi. Kağıtta bulunan fırça izleri ile yumurta akının pürtükleri düzeltilerek bu gün kullandığımı kuşe kağıt gibi yapılırdı. Şimdi amma anlattın be birader. Ne diyeceksen de dediğinizi duyar gibiyim.

Hattat;bir harfi veya bir satırı yanlış yazınca acaba nasıl silerdi ?

Hattat yanlış kısmı DİLİ İLE YALAYARAK silerdi. Evet o zamanın mürekkebinin silgisi insan oğlunun tükürüğü idi. Bu gün bile  kütüphanelerde bulunan el yazması kitapları okuyanların başında bir görevli bulunur. El alışkınlığı ile sayfa çevirirken parmağını tükürüğü ile ıslatıp kitabın sayfasını çevirmemesini istenir. Yüzlerce yıl önce yazılmış el yazması kitaplar bu gün bile tükürük ile silinmektedir.

 “MÜREKKEP YALAMAK” deyimimiz hattatlar için kullanılan bir kelimedir.

Bu sıralarda Halil GÜLEZ ve Fatma SEVİLMİŞ  arkadaşlarımız kitap bastırma hazırlığındalar. Bizde hasbelkader onlara yardımda bulunarak mizanpajını yapıyorum. şimdi onlar kitaplarının basılacağı heyecanı ile yanıp tutuşarak muhakkak geceleri uykuları kaçıyordur. Bu arkadaşlarımın kitabı basılıp ellerine geçince bütün sıkıntıları gidecek,yaptıkları bütün masraflar gözlerinden silinecektir. Hemen ikinci kitaplarının hazırlığına gireceklerdir. Bunlar mürekkep yalamazsalar da matbaa mürekkebi kokusu tiryakisi olarak daha pek çok kitap bastıracaklardır.

Konuştuklarımızı bilerek konuşmak ve çıkacak kitabın yeni baskılarının yapılması dileğimle.

KİTAP BAŞINA DÖNMEK İÇİN TIKLAYINIZ!

BİLGİ PAYLAŞILDIKÇA KIYMETİ ARTAR!

Hazırlayan  Mahmut Selim GÜRSEL yazışma adresi  corumlu2000@gmail.com